Dwukrotny mistrz World Poker Tour analizuje rozdanie, które pokazuje, jak grać przeciwko mniej doświadczonym rywalom.
To rozdanie pochodzi z turnieju za 1.000$, które rozegrałem na ubiegłorocznym WSOP. Zagrałem raise za 400 żetonów, mając 11.000 w stacku. Blindy wynosiły 100/200, a ante 25. Siedziałem na środkowej pozycji, miałem 
. Starszy, grający dość prostolinijnie rywal sprawdził, siedząc na small blindzie.
Na flopie spadły 
, co dało mi dwie pary. Rywal zaczekał, ja zagrałem bet za 700 i zostałem sprawdzony. Na turn spadło 
, co sprawiło, że możliwy był kolor. Rywal zaczekał, a ja zagrałem bet za 1.700 żetonów. Rywal przebił do 3.400, a ja sprawdziłem. Na river spadło 
. Rywal gra za 2.100, a ja sprawdziłem.
Analiza rozdania
Chociaż to może wyglądać jak dosyć standardowy call na riverze, to uważam, że popełniłem duży błąd. „Randomowy” starszy gracz prawdopodobnie wysoko ceni sobie wpisowe w postaci 1.000$ i nie będzie przeprowadzać szalonego blefu, który da mi świetne oddsy na sprawdzenie. Ponieważ wiem, że mój rywal prawdopodobnie nie będzie blefować zbyt często, to czy są ręce, które mógłby grać dla wartości w taki sposób, a które ja pokonuję? Nie, nie bardzo!
Chociaż mam dwie pary, to pokonuję tylko blefy, biorąc pod uwagę, że rywal wprost reprezentuje kolor. Ważne jest, żeby zdać sobie sprawę, że większość prostolinijnych graczy często ma dokładnie to, co reprezentują, podczas gdy dobrzy gracze mają tendencję do rozgrywania silnych i słabych części swojego zakresu w ten sam sposób, co sprawia, że gra się przeciwko nim znacznie trudniej.
Na turnie napotykam min-raise. Sprawdzenie nadal jest akceptowalne, ponieważ jeśli skompletuję fulla na riverze, to prawie na pewno zostanę opłacony. Poza tym, jeśli mój rywal raise’ował „randomową” rękę, jak np. dziwnie rozegrane K-Q, to może zaczekać na riverze, co pozwoli mi wygrać pulę.
Gdy rywal betuje na riverze, to uważam, że mam dosyć łatwy fold, ponieważ prawie zawsze będzie mieć tutaj kolor, którego nie pokonam. Zauważcie, że jeśli w tym spocie miałbym 5-5, to prawdopodobnie nadal powinienem spasować, ponieważ mój rywal prawdopodobnie nigdy nie wykonuje blefu lub przecenia dwie pary, w stylu K-9.
W tym rozdaniu sprawdziłem, a rywal pokazał 
, co ma wiele sensu. Na flopie nie chciał raise’ować, ponieważ miał „tylko” draw do koloru. Na turnie zagrał min-raise, ponieważ miał nutsa i chciał, żebym sprawdził. A na riverze zagrał dosyć mały bet, ponieważ obawiał się, że mógłbym spasować wobec większego betu.
Siła oznacza siłę
Jego linia gry była tak prostolinijna, jak to możliwe. Podczas gdy światowej klasy pokerzyści nigdy nie przyjęliby takiej linii gry, to jednak grając przeciwko prostolinijnym rywalom, musisz myśleć tak jak oni. Z tego powodu, ktoś, kto wyraźnie jest amatorem i przyjmuje nadmiernie silną linię gry, to prawie zawsze niezależnie od twojej ręki i oddsów (chyba, że to bardzo silna ręka premium), powinieneś spasować, ponieważ rzadko (jeśli w ogóle), rywal pokaże blef. Jeśli z jakiegoś powodu rywal jednak pokaże blef, upewnij się, że w przyszłości nie wpadniesz ponownie w ten blef. Podsumowując, gdy prostolinijni rywale pokazują ogromną siłę poprzez raise’owanie na turnie lub riverze, to powinieneś opuścić rozdanie. Nie bądź uparty i nie dawaj mu swoich żetonów, tak jak ja zrobiłem to tym razem.
[Transmisja na PGTV] PartyPoker Millions South America: Awans dwóch Polaków w Dniu 1A Main Eventu
_____
_____
