Znany pokerzysta w swojej nowej książce pisze m.in. o tym, co wynika z różnych struktur boardu.
Pod koniec września ubiegłego roku, Greg Raymer ogłosił, że pisze książkę dot. pokerowej strategii. Amerykanin to mistrz Main Eventu WSOP 2004. W turniejach live wygrał w sumie 7,75 mln dolarów, z czego 5 mln otrzymał za zdobycie wspomnianego tytułu.
Książka nosi tytuł „FossilMan’s Winning Tournament Strategies” i w języku angielskim ukaże się w lipcu tego roku.
Na PokerNews.com ukazał się fragment książki, który dotyczy tekstury boardu:
Jednym z najważniejszych czynników, który należy wziąć pod uwagę, gdy podejmuje się decyzję odnośnie czekania, betowania, raise’owania lub spasowania kart, jest (poza wielkością zakładu) tekstura boardu. Gdy mówimy o teksturze boardu, to chodzi tylko o karty wspólne, które są na stole, a nie karty, które trzymasz.
(Nie)skoordynowany board
Tekstura boardu często jest określana jako skoordynowana lub nieskoordynowana (często są używane także określenia „mokry” i „suchy” board). Skoordynowany board (mokry) to taki, który ma większy niż przeciętny potencjał dla stritów, kolorów, a także drawów. Nieskoordynowany board (suchy) to taki, który ma mniejszy niż przeciętny potencjał dla stritów, kolorów i drawów.
Czasami pod uwagę brany jest także ranking kart. W przypadku boardu, który ma głównie karty o wyższej sile, jest bardziej prawdopodobne, że zostało coś trafione w przypadku typowych rąk startowych niż w przypadku boardu, który ma głównie karty o niższej sile.
Przykład: Jeśli gracze trzymają losowe karty, to flop w postaci 
i flop 
powinny mieć równie dobre połączenie z ich kartami. Jednak w prawdziwym świecie, ludzie są bardziej skłonni do rozgrywania rąk, które łączą się z flopem , a bardziej skłonni do pasowania rąk startowych, które łączą się z flopem .
Dlaczego przejmować się strukturą boardu?
Jeśli rozważysz teksturę boardu, to możesz znacznie lepiej określić, czy powinieneś czekać, betować, sprawdzić lub raise’ować. Im bardziej skoordynowany board, tym niebezpieczniejsze może być danie rywalowi darmowej karty. A jeśli myślisz o slow-play’owaniu, to tekstura boardu jest jednym z najważniejszych czynników, które należy rozważyć (piszę o tym w rozdziale 16).
Najważniejszą sprawą dotyczącą tekstury boardu jest to, że im bardziej jest on skoordynowany, tym bardziej prawdopodobne, że mocno łączy się z ręką startową rywala. Najbardziej mokry board to flop jak np. 
. Na takim flopie, każdy, kto ma dwa kiery, już ma kolor. A każdy, kto ma jednego kiera, ma draw do koloru. Są już trzy ręce startowe, które skompletowały strita (K-Q, Q-8 oraz 8-7), a każda ręka, która ma króla, damę, ósemkę lub siódemkę, ma draw do strita. Dodatkowo, ponieważ zawodnicy są bardziej skłonni do rozgrywania skoordynowanych rąk startowych (rąk, gdzie dwie karty są tego samego koloru i/lub blisko siebie w rankingu kart), jest większe prawdopodobieństwo, że zawodnik trafił na flopie dwie pary na skoordynowanym flopie niż na suchym flopie. Porównajcie flopa z kompletnie suchym flopem w stylu 
. Większość zawodników jest znacznie bardziej skłonna do rozgrywania J-10, J-9 lub 10-9, w porównaniu do K-8, K-4 lub 8-4.
Myśl nie tylko na flopie
Niezależnie od tego, czy bierzesz udział w puli, która już jest heads-upem, czy nadal wieloosobowa, to im bardziej skoordynowany board, tym większe prawdopodobieństwo, że jeden lub więcej spośród was, złapała połączenie z flopem. Nie chodzi tylko o flopa. Zwracaj uwagę na to, jak skoordynowany jest board na flopie, turnie i riverze. Nawet bardzo suchy flop, jak np. 
, może szybko stać się bardziej mokry, gdy na turn spadnie 
. Nagle możliwe są dwa gotowe strity, flush draw właśnie stał się rzeczywistością. Możliwe są także liczne straight drawy.
Poza rozważeniem tekstury boardu, powinieneś także rozważyć to, jak prawdopodobne jest, że dany board łączy się z zakresem rąk twojego rywala. Jeśli twój rywal był ostatnim agresorem, to jest większe prawdopodobieństwo, że trzyma wyższe karty. A więc im wyższe karty na boardzie, to większe prawdopodobieństwo, że ten board złapał połączenie z jego ręką.
Dla ciebie będzie oczywiste, czy twoja ręka złapała połączenie z boardem. Jednak musisz także wziąć pod uwagę, co o tym myśli twój rywal. Jeśli postrzega board jako dobry dla ciebie, to prawdopodobnie masz więcej miejsca na blefowanie, ale mniej miejsca na wyciągnięcie wartości (gdy faktycznie złapałeś połączenie z boardem). Niezależnie od tego, w której z tych sytuacji jesteś, to niektóre boardy wyglądają na takie, które mają większe prawdopodobieństwo na to, że złapały połączenie z kartami agresora, a niektóre boardy lepiej wyglądają dla zawodnika/ów, którzy sprawdza/ją.
Gdy na stole pojawi się turn lub/i river, powinieneś rozważyć, czy te karty są dobre dla blefowania – dla ciebie i rywala/i. Jeśli jeden zawodnik sprawdzał na mokrym boardzie, a kolejna wspólna karta mogła skompletować jego draw do koloru i/lub strita, to każdy dobry zawodnik zda sobie sprawę, że osoba, która sprawdzała, może z łatwością mieć teraz najlepszą rękę. W związku z tym należy spodziewać się, że znacząco zmieni się postrzeganie przez zawodnika relatywnej siły ręki.
Pamiętaj, żeby zawsze być świadomym tekstury boardu. Podczas podejmowania jak najlepszej decyzji, w wielu przypadkach będzie to ważniejsze nawet niż dwie karty, które trzymasz.
_____
_____
