Skończyliśmy omawianie niskich, średnich i wysokich par, ale nie kończymy serii „Dzień z życia”. W kolejnym odcinku przyjrzymy się, jak wygląda codzienność układów, które nazywane są broadwayami. Zachęcamy do lektury.
Co to są broadwaye?
Tą nazwą określa się 160 kombinacji składających się na zakres AKs-ATs, KQs-KTs, QJs-QTs, JTs, AKo-ATo, KQo-KTo, QJo-QTo, JTo. Każda z nich umożliwia ułożenie po flopie najwyższego strita.
Charakterystyka tej grupy
Z racji tego, że do broadwayów zaliczamy aż 160 kombinacji, siłą rzeczy między konkretnymi jej składowymi występuje duża różnorodność (porównaj potencjał np. AKs z JTo). Rzeczą łączącą wszystkie broadwaye jest to, że potrafią tworzyć dobre top pary, a dodatkowo mają w sobie duży potencjał pozwalający na tworzenie bardzo silnych układów, takich jak strity oraz flushe. Mimo iż bycie suited w czystym equity daje jedynie 2% przewagi w stosunku do odpowiednika w różnych kolorach, to posiadanie kart w jednej barwie jest znacznie bardziej pożądane. Dzięki nim już od flopa możemy być aktywni, mając np. backdoor draw do koloru. Na turnie możemy mieć już czysty semi-blef z czterema kartami do flusha, a na riverze, gdy trafimy, z powodzeniem będziemy mogli grać o dużą pulę, a jeśli nie, to zawsze możemy rozważyć zamienienie naszego nietrafionego układu w blef.
Broadwaye w tabeli rąk startowych
W grach cashowych 6-Max wszystkie broadwaye w kolorze AKs-ATs, KQs-KTs, QJs-QTs, JTs z powodzeniem możemy otwierać z pierwszej pozycji, czyli LJ (UTG). Te ręce doskonale łączą w sobie elementy siły, elastyczności i zdolności do trafiania nutsów. Zupełnie inaczej w tych kategoriach radzą sobie broadwaye różnokolorowe. Nikt nie zgani Was za to, jak na pozycji LJ otwierać będziecie jedynie najmocniejsze z nich, czyli AKo i AQo, chociaż na mikrostawkach przeciw słabej opozycji często też w standardzie otwiera się zarówno AJo, jak i KQo, rzadziej ATo i KJo. Na HJ można dodać kolejne ręce z tej grupy, a CO jest miejscem, z którego większość regularnych graczy otwiera już wszystkie broadwaye w różnych kolorach, z JTo włącznie.
Broadwaye vs 3-bet przed flopem
Jeśli jesteście na wczesnej pozycji i zostaniecie przebici, sprawa wcale nie wygląda kolorowo nawet dla tak silnego układu, jakim jest AKs. For value możecie przebijać go jedynie przeciwko bardzo aktywnym i/lub słabym graczom, dlatego często call będzie tutaj dobrym zagraniem (zatrzymanie rywala na pełnym zasięgu; wobec powyższego call z najmocniejszymi układami typu AA czy KK również jest wskazany). Słabsze układy z grupy broadwayów w kolorze głównie będziecie chcieli sprawdzać, a w wyjątkowych okolicznościach możecie zamienić je w 4-bet blef. Broadwaye różnokolorowe nie dają już takiej swobody ich posiadaczom, dlatego też vs 3-bet większość z nich będziecie foldować, a flop obejrzycie najczęściej tylko z AKo i AQo.
Sytuacja zmienia się nieco, gdy przybliżamy się do BTN. Gdy zakresy z obu stron są szersze, zdecydowanie bardziej chcemy posiadać 4-betting range for value i for bluff. AKs często będzie należało do tej pierwszej grupy i tylko czasem będzie callem, a np. AQs częściej będzie callem, a w specyficznych warunkach 4-betem for value. Reguła jest taka, że w sytuacjach, gdy jesteście na pozycji, bo 3-bet wyszedł z blindów, częściej będziecie grali call niż 4-bet, gdyż w takim scenariuszu będziecie mogli w pełni wykorzystać potencjał drzemiący w suited broadwayach. Gdy jednak przyjdzie Wam grać bez pozycji, częściej możecie rozważyć 4-bet for bluff. Nic nie zmienia się w kwestii preferencji kart suited vs offsuited – zdecydowanie chętniej chcecie grać tymi pierwszymi.
Broadwaye po flopie
Ciężko zwięźle opisać rozmaite scenariusze, które mogą się przydarzyć, dlatego też przytoczę kilka z nich, na które powinniście zwrócić uwagę:
- Top para top parze nierówna – np. AK na K36 gra inaczej niż KT – dlatego też przed rozpoczęciem akcji na flopie zastanówcie się nad tym, ile ulic chcecie grać dla wartości. Jeśli trzy, to z miejsca zabierajcie się do roboty, ale jeśli tylko dwie lub jedną, to już na samym początku zaplanujcie ulice, które przeczekacie.
- Zwracajcie również uwagę na to, z jakimi broadwayami decydujecie się na light c-bet. Często spotykanym błędem jest betowanie „w ciemno” średnich czy niskich flopów przez AK czy AQ, które zbyt wiele nie trafiły. Zastanówcie się, co chcecie osiągnąć takim zagraniem? Znacznie lepiej takie flopy atakować z JT czy QJ i np. z backdoorem/ami, które rzadko będą w stanie wygrać na showdownie, jeśli nic nie trafią.
- Nie przeceniajcie też siły słabych top par bez backdorów – nie dość, że często będą one zdominowane, to bycie offsuited/brak kontaktu z boardem uniemożliwi im złapanie dodatkowego equity w późniejszych fazach rozdania. Najczęściej będzie tak, że Wasz układ rzadko kiedy ulegnie znaczącemu wzmocnieniu, a Wy zamiast narzucać warunki, będziecie tylko reagowali na to, co zaproponują przeciwnicy.
♣♣♣♣
Z serii Dzień z życia polecamy:
