Chad Holloway, dziennikarz i mistrz WSOP, opublikował na PokerNews.com nowy odcinek cyklu „Hold’em with Holloway”. Przeanalizował trzy rozdania z Main Eventu Heartland Poker Tour St. Louis.
1. Chroń swoje asy
W Dniu 1B, gdy trwał czwarty poziom blindów (100/300 i big blind ante 300), Jeff Fielder otworzył za 800, siedząc na hijacku. Craig Casino sprawdził z cutoffa. Andy Rogowski dołączył z buttona. Rywal na small blindzie zagrał 3-bet za 2.200 żetonów. Sprawdzili go trzej rywale.
Na flopie spadły 
. Zawodnik na small blindzie gra za 5.000, a Fielder i Casino pasują. Rogowski przebija do 11.000, a rywal ze small blinda odpowiada all-inem za ok. 30.000. Rogowski, który miał niewiele więcej, sprawdza i odsłania 
. Rywal odsłonił 
. Na turn i river spadły 
.
Analiza
To rozdanie pokazuje, co się dzieje, gdy nie chronisz swoich asów. Zawodnik na small blindzie zagrał 3-bet, ale nie był on wystarczająco duży. Zagrywając o 1.400 żetonów więcej niż wcześniejszy raise za 800, mógł być pewny, że zostanie sprawdzony. Pierwotny agresor sprawdza (w tym przypadku był to Fielder) i dwóm innym zawodnikom daje to odpowiednią cenę do sprawdzenia.
Będąc bez przewagi pozycji, zawodnik na small blindzie musi zagrać za znacznie więcej żetonów. Ja zagrałbym za 4.000. Jest to cena, która sprawi, że zgarniesz pulę, albo spowoduje fold od kilku rywali. Znacznie lepiej jest grać heads-upa na flopie, trzymając parę asów.
Zawodnik na small blindzie prawdopodobnie powinien wiedzieć, że coś się dzieje, gdy Rogowski zagrał raise. Była to czteroosobowa pula, a flop był z rodzaju tych, w którym prawdopodobnie jeden z limperów coś trafił. Lepszą opcją może być sprawdzenie raise’u i zaczekanie na turnie, żeby zobaczyć, co zrobi Rogowski. Gdyby zagrał duży zakład, to byłby to już czas na wzięcie „rozwodu” z asami i spasowanie.
2. Zbyt długie myślenie?
W Dniu 2, gdy trwał szesnasty poziom (2.000/5.000 i big blind ante 5.000), gracze spasowali, a akcja doszła do Allena Kesslera, który siedział na buttonie. Zagrał on raise za 13.000 żetonów. Jerod Smith siedział na big blindzie i zagrał all-in za 54.000 żetonów. Kessler myślał przez ok. 90 sekund i sprawdził. Smith odsłonił 
, a Kessler 
.
Na stół spadły 
i w ten sposób Kessler trafił parę króli. „Allen, następnym razem dłużej się zastanawiaj” – powiedział Smith, zanim udał się do wyjścia. Gracze przy stole debatowali, jak długo Kesslerowi zajęła decyzja. On sam uważał, że była to odpowiednia ilość czasu na decyzję o sprawdzeniu, gdy wziąć pod uwagę, że kosztowało go to połowę stacka.
Analiza
Rozumiem Kesslera i to, że sprawdzenie było za dużą część jego stacka, ale o tym, co zrobi, mógł pomyśleć przed zagraniem raise’u. Siedział na buttonie, a dwa short stacki były na blindach. Istniała spora szansa, że pojawi się 3-bet all-in, więc moim zdaniem, to jest jedno z tych rozdań, gdy po swoim raisie powinieneś działać zgodnie z wcześniej ustalonym planem i sprasować lub sprawdzić. Nie jestem fanem grania raise’u bez posiadania planu.
Uważam, że Kessler zawsze sprawdzi w tym spocie, ale po prostu potrzebował nieco dodatkowego czasu na zrobienie tego. Nie uważam, że jego zachowanie to duża sprawa lub coś nieodpowiedniego, ale rozumiem Smitha.
3. Monster pot
W Dniu 2 (blindy 8.000/16.000 i big blind ante 16.000) doszło do największego na tamtą chwilę rozdania, w które zaangażowana była jedna czwarta żetonów w grze. W turnieju pozostawało osiemnastu zawodników. Tim Burden zagrał raise za 40.000, a jego sąsiad, którym był Danny Hoeft, zagrał 3-bet za 200.000. Rywale spasowali, a Burden sprawdził.
Na flopie spadły 
. Burden zagrał check-call za 200.000. Na turn spadło . Burden zagrał za 500.000 i został sprawdzony. Na river spada 
. Burden gra all-in za 1.099.000 żetonów. Hoeft, który miał 1.040.000 żetonów, sprawdził i odsłonił 
. Burden odsłonił . Hoeft, który trochę wcześniej był liderem przy osiemnastu zawodnikach, miał nieco mniej żetonów niż rywal i odpadł na osiemnastym miejscu, otrzymując 6.266$. Burden awansował do finału jako lider, a turniej ukończył na siódmym miejscu, wygrywając 20.673$.
Analiza
Jak w przypadku asów z pierwszego rozdania, ważne jest, żeby nie przywiązywać się do overpar. To był błąd Hoefta, podobnie jak to, że zrobił tak przeciwko jedynemu rywalowi, który miał więcej żetonów od niego. Hoeft miał wiele opcji na spasowanie pary dam – po dużym leadzie na turnie, a szczególnie, gdy dostał all-in na riverze – i nadal miałby duży stack do gry.
Maria Ho – Każdego tygodnia znajdź czas na oglądanie i pełną analizę nagrań
_____
_____
