W pierwszej części artykułu na temat zakresów w pokerze Dave Roemer zdefiniował niektóre terminy, a także przedstawił sposoby na dostosowywanie się do różnych typów rywali. Część druga zawiera prosty przykład, który zobrazować ma czytelnikom pojęcia przewagi zakresów i przewagi nutsów.
Przykładowe rozdanie
Gracz tight otwiera z pozycji UTG. Kilku graczy folduje, a big blind postanawia bronić się z 87s. Flop przynosi 
. Kto dysponuje tutaj przewagą?
Zakładamy, że otwierający z UTG gracz tight ma wąski zakres, w którym zdecydowanie dominują silne ręce. Może on wyglądać tak:
Zauważ, że jest to około 7% rąk startowych. Przypiszmy teraz sensowny zakres naszemu broniącemu się big blindowi. W tym konkretnym przykładzie wiemy już, że big blind gra z 87s, ale z perspektywy zakres vs. zakres musimy zastanowić się nad tym, jak wygląda na tym boardzie cały zakres big blinda. Załóżmy, że big blind broni się poprzez sprawdzenie z takim oto zakresem:
Porównanie zakresów
Kto dysponuje tutaj przewagą zakresu? Intuicyjnie możesz przypuszczać, że przewagę na flopie posiada gracz z UTG i masz w takim wypadku rację. Choć big blind posiada ręce, które nie trafiają nic na tym flopie, jak TT, a także kombinacje rąk, które trafiają dość słabo, jak KQs, to posiada też wiele kombinacji, które nie tylko nic nie trafiają, ale też nie mają żadnego showdown value, jak 65s. Oto porównanie equity obu zakresów:
Tak naprawdę big blind jest w znacznie gorszej sytuacji. Zakres gracza z UTG nie tylko ma tutaj przewagę, ale big blind z częścią swojego zakresu przekazuje też odwrócone implied oddsy… Ma więcej kombinacji Ax i Kx, ale te ręce są marginalne w porównaniu z podobnymi rękami gracza z UTG, które trafiły coś na boardzie. Na przykład, jeśli big blind trzyma A6s, to mało prawdopodobne jest, by otrzymał akcję od UTG, gdy posiada przewagę, ale otrzyma ją w sytuacji, gdy będzie przegrywał.
Co więcej, gracz z UTG posiada tutaj również przewagę wynikającą z posiadania najlepszego układu. W najlepsze układy na flopie zmieniają się kombinacje rąk AA/KK/22/AK. Spośród tych silnych rąk big blind posiadać może tylko 22. Gracz z UTG może z łatwością mieć AA/KK/AK. Big blind posiada więc trzy kombinacje najlepszych rąk (trzy kombinacje 22), podczas gdy gracz z UTG posiada łącznie 15 kombinacji takich rąk (po trzy kombinacje AA, KK i AK). Gracz z UTG dysponuje więc przewagą zakresu, a także przewagą wynikającą z posiadania najlepszych układów na boardzie.
Jaką strategię przyjąć powinien gracz z UTG?
Jak powinniśmy więc dostosować naszą strategię, będąc przebijającym z UTG lub broniącym się graczem z big blinda?
Zacznijmy od gracza z UTG. Gdy jego rywal zaczeka na flopie, może on c-betować z wysoką częstotliwością, używając mniejszego rozmiaru, z całym swoim zakresem. Dlaczego? Większość zakresu big blinda to ręce przeciętne lub bezwartościowe. Gracz z UTG posiada ogromną przewagę, jeśli chodzi o silne/nutsowe ręce. Nie musi c-betować w 100% przypadków… może wybrać check behind z rękami, które mają showdown value, jak KQ czy QQ/JJ, ale rzadko dostaną sprawdzenia od gorszych rąk. UTG może więc czekać z 15 kombinacjami (QQ/JJ/KQs – po trzy kombinacje każdej ręki) i betować z pozostałymi 54 kombinacjami, uzyskując w ten sposób częstotliwość c-betowania w wysokości 78%.
Zakres rywala nie trafia zbyt wiele na tej teksturze flopa, a co za tym idzie – UTG może używać niewielkiego rozmiaru, zarówno z rękami z value, jak i z blefami. Na tym boardzie rywal trafia najwyższą parę lub lepszy układ tylko w około 24,5% przypadków, a większość z jego najwyższych par stanowią słabsze Ax. Ciężko grać w tej sytuacji bez pozycji, więc mały rozmiar zakładu od UTG w zupełności wystarczy.
Zauważ, że jeśli przypuścimy, że UTG zastosował przed flopem trochę balansu i wprowadził do swojego zakresu dla otwarć słabsze ręce, jak T9s, 98s, 87s, to może on ich teraz użyć w ramach blefu. Zakres big blinda jest w tak niekorzystnej sytuacji, że gracz ten nie może skutecznie bronić się przed takimi c-betami.
Trudna sytuacja gracza z big blinda
Przejdźmy teraz do gry z perspektywy big blinda. Jest on w bardzo złej sytuacji – jego zakres jest na tym flopie gorszy od zakresu rywala i gra on bez pozycji. W większości przypadków big blind powinien więc zdecydować się na odpuszczenie tego rozdania.
Co jeśli trafił on coś na flopie? Marginalne Ax warte są przynajmniej tego, by jednokrotnie zagrać z nimi check/call, może nawet dwukrotnie, ale prawdopodobnie będą za słabe, aby móc opłacalnie sprawdzić z nimi trzy barrele od gracza z UTG.
Co jeśli trafił on coś silniejszego, jak A2s (dwie pary) lub 22 (najniższy set)? Gracze, którzy patrzą tylko na własne ręce, mogą grać z nimi agresywnie i starać się budować dużą pulę. Z perspektywy zakres vs. zakres wygląda to już jednak inaczej. UTG nie będzie chciał budować dużej puli, chyba że sam posiada rękę typu AA/KK/AK. Gra z setem dwójek przeciwko AK nie byłaby tutaj zła, ale spójrzmy tylko na pełne porównanie:
Z perspektywy zakres vs. zakres powinniśmy więc zacząć od zagrania check/call i iść dalej. Jeśli zaczekasz na turnie, to ponownie sprawdzisz lub, jeśli UTG zagra check behind, to być może będziesz w stanie value betować na riverze, by dostać sprawdzenia od takich rąk jak AJ, ATs czy KQs. Zauważ, że żadna z tych rąk prawdopodobnie nie pomogłaby Ci w budowaniu dużej puli, gdybyś zdecydował się na agresywną grę już od flopa.
