Kluczowym elementem dobrej strategii pokerowej jest poprawne rozumienie zakresów. Musimy myśleć nie tylko o rękach, jakie może posiadać rywal, ale też o tym, jak w oczach naszych przeciwników wygląda nasz własny zakres. Dave Roemer przygotował artykuł, który przybliża temat zakresów w pokerze.
Obecnie wielu graczy rozumie już, że ich przeciwnik nie rozgrywa tylko pojedynczej ręki. Posiada zakres rąk, z którymi może sensownie podejmować dane decyzje. Powszechną wiedzą nie stał się jednak fakt, że my sami również gramy z określonym zakresem rąk. Ma to jakiś sens, ponieważ nie jest to logiczny wniosek… nie znamy kart rywala, więc musimy opierać się na zakresach, które chcemy zawęzić wraz z rozwojem akcji. Ale znamy nasze dwie karty własne, więc początkujący gracze mogą łatwo zawiesić się w myśleniu, iż grają po prostu z dwiema kartami, podczas gdy tak naprawdę również grają z całym zakresem rąk. Bardziej zaawansowane podejście do strategii podpowiada nam, abyśmy analizowali sytuacje jako „zakres vs. zakres”, „nasz zakres vs. zakres rywala”.
Oto wyjaśnienie kilku terminów, których znajomość przydatna będzie w dalszej części artykułu:
Zakres: Zbiór rąk, którymi gracz może dysponować w danej sytuacji. Przykład: Gracz tight otwiera przebiciem z UTG przy dziewięcioosobowym stole. Zakres rąk, z jakimi może wykonać takie zagranie, zawiera 99+, AJs+, AQo+ i KQs. Nie spodziewamy się, że gracz będzie w tej sytuacji posiadał 73o.
Przewaga zakresu: Gdy jeden zakres posiada wyraźną przewagę equity nad innym zakresem.
Przewaga wynikająca z posiadania najlepszego układu: Gdy w jednym zakresie występuje najlepszy możliwy układ, który nie występuje w innym zakresie.
Kiedy powinniśmy porównywać nasz zakres z zakresem rywala, a kiedy nie warto tego robić? Aby odpowiedzieć na to pytanie, zdefiniujemy najpierw poziomy myślenia, na podstawie których działać mogą nasi przeciwnicy. Zakładamy przy tym oczywiście, że posiadamy już pewne ready i wiemy, w jakim stanie mentalnym mogą być rywale.
Poziom 1
Po prostu rozgrywają swoje ręce. To gracze rekreacyjni z podstawowym pojęciem o grze w pokera. Mają dwie karty, więc rozgrywają te dwie karty, myśląc tylko o tym, jak łączą się one z boardem. Nie zastanawiają się nad tym, co Ty możesz posiadać, a już na pewno nie są świadomi tego, jak wygląda ich własny zakres. To najpowszechniejszy poziom myślenia u graczy początkujących i amatorów.
Poziom 2
Taki gracz rozgrywa swoją rękę, ale myśli też o tym, co Ty możesz posiadać. Może to być bardzo prosty sposób myślenia, na przykład: „skoro przebiłeś przed flopem, to możesz mieć dużego asa lub wysoką parę”. Gracze, którym przypiszemy drugi poziom, mogą już też dopasowywać zakresy do różnych wydarzeń z rozdań, pozycji, podejmowanych decyzji, głębokości stacków itd. Większość bardziej wyuczonych graczy rekreacyjnych i słabszych graczy regularny myśli właśnie na takim poziomie.
Poziom 3
W tym przypadku gracz nie tylko przypisuje zakres Tobie, ale zdaje sobie również sprawę z tego, że z Twojej perspektywy on sam także rozgrywa określony zakres rąk. W trakcie rozdań będzie więc zastanawiał się nad tym, jak możesz odczytywać jego zakres. Jest to pewnego rodzaju wstęp do stosowania bardziej zaawansowanej strategii.
Poziom 1 – jak grać przeciwko takim rywalom?
Rywalizując z takimi graczami, nie musisz myśleć o tym, jak wygląda Twój zakres. Kogo obchodzi, jak wygląda Twój zakres? Ich na pewno nie. Oni nawet o tym nie myślą, więc Ty również nie powinieneś. Rozgrywaj taką rękę, jaką posiadasz, starając się przy tym zawęzić zakres rąk, którymi może dysponować rywal.
Poziom 2 – jak grać przeciwko takim rywalom?
W grze przeciwko tym rywalom powinieneś już zastanawiać się nad własnym zakresem… nad tym, jak Twój zakres wygląda w danej sytuacji i w jaki sposób łączy się z teksturą boardu. Nie musisz jednak zbytnio się przejmować. Pamiętaj, że gracz z tego poziomu, choć zastanawia się nad Twoim zakresem, to i tak głównie skupia się na rozgrywaniu swojej ręki. Taki rywal prawdopodobnie nie będzie brał pod uwagę tego, jakie zakresy mają przewagę na określonych teksturach boardów.
Poziom 3 – jak grać przeciwko takim rywalom?
Jeśli grasz przeciwko bardziej zaawansowanym graczom, to powinieneś już rozważać, jak Twój zakres radzi sobie w starciu z zakresem rywala. Tacy gracze są świadomi tego, że grają zakresem i myślą o tym, jak ich zakres łączy się z boardem, a także o tym, czy jeden z nich ma przewagę wynikającą z posiadania najlepszego układu. Poziom trzeci to więc pokerzyści, którzy dostosowują swoje strategie na podstawie bardziej zaawansowanych koncepcji. Aby móc opłacalnie z nimi rywalizować, również musisz zacząć to robić.
Jonathan Little w 3-betowanej puli przeciwko maniakowi (analiza rozdania)
