Wiele osób patrzy na pokera jak na grę hazardową równą ruletce lub black jackowi. Jednak na pokera można spojrzeć z naukowego punktu widzenia, jak robi się to na Zachodzie. W Polsce podobne badania trwają na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej.
Poker to bardzo przydatne narzędzie w rozwoju nauki. Na łamach PokerGround informowaliśmy Was o tym, że naukowcy wykorzystują pokera do rozwoju sztucznej inteligencji (więcej tutaj oraz tutaj). Jednak na tę grę można spojrzeć także z innej strony, co udowadnia jedna z polskich uczelni. Anna Grzesik to absolwentka psychologii na UMCS w Lublinie. Jest kierownikiem projektu realizowanego w ramach Diamentowego Grantu. Prowadzi badania podłużne, których głównym tematem jest gra w pokera wśród młodych osób w Polsce. Zapraszamy na nasz wywiad z Anną Grzesik, w którym przedstawia cele projektu i tłumaczy, skąd pomysł na taką tematykę.
Na czym polega Twój projekt? Co ma wspólnego z pokerzystami? Kiedy się zaczął, ponieważ już trochę trwa.
Anna Grzesik: Tematem pokera zaczęłam interesować się kilka lat temu, a Diamentowy Grant jest kontynuacją poprzednich badań. Rozpoczął się pod koniec 2015 roku. Niestety musiałam zrobić w badaniach sporą przerwę, ze względu na duże zmiany w moim życiu osobistym.
Celem projektu jest poznanie społeczności pokerzystów i przybliżenie jej osobom, które nie mają styczności z grą i pokerzystami, a także pokazanie, jak naprawdę wygląda gra w pokera. Niestety funkcjonuje, a przynajmniej do tej pory funkcjonował, stereotyp pokerzysty – hazardzisty, a poker w nauce był zaliczany do gier losowych, typowo hazardowych. Ja się z tym nie zgadzam i nie jestem jedyna. Zagraniczne badania wykazały, że do osiągania sukcesów w pokerze potrzebne są umiejętności, a nie tylko szczęście. To było podwaliną pod ten projekt.
Badania są podzielone na trzy etapy. Pierwszy i trzeci to badania ankietowe online. Pierwszy etap mamy za sobą. Chodzi w nim o poznanie skali gry w pokera w Polsce, ocenę odsetka osób grających. Badani to mężczyźni w wieku 19-30 lat. Trzeci etap to powtórzenie etapu pierwszego po dłuższym czasie, żeby sprawdzić, czy graczy jest więcej czy mniej, jak to się pozmieniało. Celem jest też sprawdzenie, czy poker faktycznie jest grą silnie uzależniającą. Niestety ogólnie w społeczeństwie jest takie przekonanie. Natomiast na podstawie naszych wcześniejszych badań jestem przekonana, że tak nie jest.
Drugi etap to to, co robię w tej chwili, czyli wywiady i badania kwestionariuszowe. Wywiady dotyczą zarówno gry w pokera, jak i tematów pokrewnych. Chodzi o to, żeby poznać i przybliżyć temat pokera szerszemu gronu, żeby pokazać, że poker może być traktowany jako praca, zawód. Badania kwestionariuszowe to sprawdzenie poziomu cech osobowości, np. skłonności do ryzyka lub impulsywności. Pokerzysta kojarzy się z osobą bardzo skłonną do ryzyka i impulsywną, a okazuje się, że wcale tak nie musi być, ponieważ poker przynosi zyski głównie wtedy, gdy samokontrola jest na wysokim poziomie.
Wspomniałaś, że przed Diamentowym Grantem realizowałaś projekt, badania powiązane z pokerem. Mogłabyś naświetlić nam sprawę w kilku słowach?
To były tzw. badania eksploracyjne. Ten temat był w Polsce bardzo mało poruszany, zawsze tylko pod kątem uzależnienia od gier losowych. Wspólnie ze znajomymi zauważyliśmy, że tak nie jest, że pokerzyści uczą się gry, że bardzo ważne są umiejętności i doświadczenie graczy. Chcieliśmy pokazać na gruncie naukowym, jak faktycznie to wygląda. Badania polegały m.in. na pomiarze cech osobowości. Z tym, że to były badania na mniejszą skalę, a teraz mamy szansę zrobić badania na skalę całego kraju. I dlatego ten projekt jest tak ważny. Jest finansowany z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, więc wyniki odbiją się zapewne szerszym echem w społeczności naukowej.
Z poprzednich badań wynika, że jest wielu graczy zawodowych, czyli takich, którzy pokera traktują jak swoją pracę i utrzymują się głównie z wygranych. Wykazaliśmy też, że poker wymaga umiejętności, a pokerzyści dokształcają się, uczą się gry, oglądają rozgrywki, rozdania, żeby zauważyć pewne schematy. Wynika z tego, że absolutnie nie jest to gra wyłącznie losowa.
Skoro wzięłaś się za tak ciekawy temat, to nasuwa się pytanie, czy wcześniej grałaś w pokera, miałaś styczność z tą grą?
Ja nie grałam w pokera na większą skalę, ale grali moi bliscy znajomi, więc znam ten temat. Bardziej interesuje mnie temat pokera pod kątem naukowym. Razi mnie rozbieżność pomiędzy tym, jak to faktycznie wygląda, a jak jest przedstawiane m.in. w psychologii.
Jeśli chodzi o szukanie graczy, którzy wezmą udział w twoich badaniach, to jak to wyglądało? Miałaś problem, żeby dotrzeć do pokerzystów? Czy łatwo było znaleźć chętnych do wzięcia udziału w tych badaniach?
Niezbyt łatwo. Z mojego doświadczenia wynika, że pokerzyści są raczej zamkniętą grupą. Myślę, że to wynika z tego, że ta gra nie jest akceptowana społecznie i po prostu niechętnie przyznają się, że grają osobom, których nie znają i niechętnie wpuszczają je do swojego grona. Dzięki temu, że miałam znajomych, którzy grają, to do tej pory jakoś dawałam radę, ale przyznam, że nie jest łatwo. Nadal każda osoba, która chce wziąć udział w tych badaniach jest dla mnie bardzo cenna.
Wracając do badań, to czy jest coś, co zaskoczyło cię w dotychczasowej pracy nad tym projektem, czy może układa się według twoich wcześniejszych wyobrażeń?
Niestety praca nie układa się tak do końca według planów, przede wszystkim ze względu na zmiany w prawie. Graczy jest jeszcze mniej niż było i jest coraz trudniej znaleźć chętnych do udziału w badaniach, ponieważ ci, którzy jeszcze półtora roku temu czy dwa lata temu dużo grali, teraz często odchodzą od gry ze względu na trudności w kontynuowaniu swojej ścieżki pokerowej. To jest największa przeszkoda.
Twój projekt jest realizowany w ramach Diamentowego Grantu, czyli z pieniędzy ministerstwa. Czy zakres i tematyka badań były jakoś specjalne akceptowane, czy nikt nie robił tobie problemów, że zajmujesz się tak nietypową tematyką?
Ta druga opcja. Diamentowy Grant przyznawany jest w przeróżnych dziedzinach. Mój temat nie był potraktowany jakoś szczególnie ze względu na to, że dotyczy pokera.
Komisja, która oceniała projekt uznała, że jest to ciekawy temat, badania są nowatorskie, nie było wcześniej w Polsce podobnych, więc jest to sfera jeszcze niepoznana. Myślę, że to był ważny aspekt. Komisja oceniła projekt pozytywnie, uznała, że mam na tyle doświadczenia i pomysł jest na tyle ciekawy, że mogą dofinansować te badania.
Wspominałaś o zagranicznych badaniach nt. pokera. Możesz nam powiedzieć coś więcej? Pamiętam, że na uniwersytecie w Rotterdamie były takie badania, w których matematycznie analizowano rozdania pokerowe i wyszło, że poker to gra umiejętności.
Takie badania, które najbardziej zapadły mi w pamięć to amerykańskie badania, które polegały na symulacji komputerowej. Jest to na tyle ciekawe, że nie było tam czynnika ludzkiego, aspektów osobowościowych. Grały ze sobą komputery zaprogramowane na różnym poziomie umiejętności. Okazało się, że komputery, które miały zaprogramowane większe doświadczenie i wysoki poziom umiejętności matematycznych i statystycznych wygrywały z bardzo dużą przewagą nad tymi, które były zaprogramowane na niski poziom umiejętności, co według mnie bardzo jasno dowodzi, że w pokerze liczą się umiejętności. W jakimś stopniu na pewno również szczęście, bo jest to gra karciana, jednak w tak małym stopniu, że przy grze na dłuższą metę ten czynnik jest niwelowany, a najważniejsze są umiejętności i doświadczenie.
Były też różne badania, które prowadzono z udziałem ludzi. Okazywało się, że osoby, które grają dłużej, które mają doświadczenie, które mają wysoki poziom samokontroli, np. nie mają odruchu, żeby się odegrać po dużej przegranej, wygrywały o wiele więcej i dochodziły do sukcesów. Z moich obserwacji wynika to samo, np. impulsywność musi być dosyć niska, żeby osiągać sukcesy.
A kiedy można spodziewać się zakończenia twoich badan, ogłoszenia wyników?
Ten etap, czyli wywiady, kończy się zimą tego roku. Wtedy będziemy opracowywać wyniki i wyciągać z nich wnioski. Już wtedy postaramy się napisać jakieś ciekawe artykuły i je opublikować. Natomiast cały projekt zakończy się w lipcu 2019 roku.
Co do wywiadów i kwestionariuszy, to chciałem Cię zapytać, czy jest on możliwy np. za pomocą Skype’a, czy trzeba być na miejscu?
Jest to rozmowa osobista. Inaczej wygląda rozmowa na żywo, a inaczej przez internet czy telefon. Ale nikt nie musi przyjeżdżać do Lublina, to ja jestem od tego, żeby dotrzeć do osoby badanej. Jeśli otrzymam jakiś kontakt, to na pewno uda nam się ustalić pasujący termin. Jestem gotowa do działania na terenie całej Polski.
A jak wyglądają takie rozmowy? Jakie pytania przewidujecie w tych badaniach?
Najbardziej interesuje nas historia gry, skąd wzięło się zainteresowanie pokerem, jak to wszystko się dalej potoczyło. Zależy nam, żeby poznać każdą osobę, a potem spróbować znaleźć punkty wspólne, opisać grupę pokerzystów w sposób całościowy. Ważne jest to, jakie miejsce w życiu danej osoby zajmuje poker, jaka jest motywacja do gry, jak jest poker traktowany przez daną osobę – jako rozrywka czy praca.
Poruszam też tematy, które nie są bezpośrednio związane z pokerem, ale mają dla nas znaczenie przy wyciąganiu wniosków. Te badania muszą też być trochę związane z aspektem grania problemowego i uzależnienia, jednak ja to traktuję raczej na zasadzie wykluczenia.
Czy po zakończeniu tego projektu planujesz poruszać tę tematykę w przyszłości, czy raczej wyczerpią one twoje zainteresowanie pokerem od tej strony?
Myślę, że nie wyczerpią zainteresowania, ale pozostaje kwestia, czy będzie kogo badać. Tendencja jest taka, że graczy jest coraz mniej. Mam nadzieję, że to się zmieni w przyszłości. Im dłużej prowadzę badania na temat pokera, tym więcej otwiera się drzwi, pomysłów i możliwości. Ja chcę ten temat kontynuować, ale zobaczymy, jak w praktyce będzie to wyglądało.
Wspomniałaś o nowych pomysłach. Co masz na myśli? Jakie pomysły na dalszej badania?
Ciężko mi na szybko podać gotowy pomysł, dalsze badania uzależniam też od wyników tych badań. Może na początek warto byłoby zwrócić uwagę na inną grupę wiekową, ponieważ tutaj skupiam się na mężczyznach w wieku 19-30 lat, natomiast już z poprzednich badan wiem, że grają też osoby młodsze. Tak naprawdę często przygoda z pokerem zaczyna się w wieku nastoletnim, więc to jest też dla mnie ciekawe, jak ta grupa jeszcze młodszych osób postrzega pokera, czym jest poker w ich życiu.
Jeśli ktoś czyta ten wywiad i chciałby przysłużyć się nauce, to jak może cię znaleźć?
Na przykład przez Facebooka. Co prawda to profil prywatny, ale można mnie znaleźć pod linkiem i napisać. Może być też mail: [email protected], a także telefon: 886-198-364. Na pewno odpowiem i będziemy mogli dalej działać w tym kierunku. Ja ze swojej strony serdecznie zapraszam do udziału w badaniach i wierzę, że razem możemy zmienić sposób postrzegania pokera w Polsce.
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Triton SHRS – Rozegrano ogromną grę cashową w odmianie short deck!
_____
Dołącz do najlepszych na PartyPoker!
