Fish to w pokerze słaby, niedoświadczony zawodnik. Poznajcie sposoby, które pomogą go namierzyć i wykorzystać jego słabości dla własnego zysku.
Temat gry przeciwko fishom poruszył Timothy Allin, który opublikował artykuł na stronie 888poker:
Chociaż słowo „fish” zostało zaadaptowane do pokera i jest technicznym określeniem w tej grze, to jednak przez wiele osób nadal uważane jest za obraźliwe. A więc używaj go ostrożnie.
Klient
Fish to słaby lub niedoświadczony gracz, często rekreacyjny, który jest dobrym celem dla tego, żeby podjąć próbę zdobycia jego wszystkich żetonów.
Chociaż słowo „fish” może być używane w rozmowach z pokerowymi znajomymi, to rzadko ma sens użycie go przy pokerowym stole. Są dwa powody:
1. Nazywając rywala fishem, ryzykujesz, że zdenerwujesz go. Być może są gorsze rzeczy w życiu, niż nazwanie kogoś w taki sposób, ale jest to sprzeczne z pokerową etykietą. Może to także spowodować, że fish opuści stół wcześniej niż zazwyczaj, co będzie złe dla naszego winrate’u.
2. Jeśli nasz rywal jest naprawdę fishem, to nie ma potrzeby dawać mu o tym znać. Taki gracz może wziąć sobie do serca nasze komentarze i postanowić zainwestować w pokerowe treningi. W przyszłości ten sam rywal stanie się znacznie trudniejszym celem.
Mądrzy pokerzyści myślą o fishu jak o swoim „kliencie”. Słabsi gracze powinni być traktowani z najwyższym szacunkiem i uprzejmością. Jeśli tego nie będzie, to wielu zawodowców nie będzie mieć kariery, która byłaby dla nich opłacalna.
Izolowanie
Jednym z elementów strategii gracza wygrywającego jest rozgrywanie tak wielu rozdań przeciwko fishom, jak to możliwe. Przeciwko fishom należy znacząco rozszerzyć zakresy preflop. Oczywiście, że jest limit co do tego, jak daleko możemy się posunąć. Jednak co do zasady, powinniśmy wchodzić do puli ze spekulacyjnymi rękami, żeby grać przeciwko słabym rywalom. Oczywistą metodą gry w większej liczbie rozdań jest iso-raising. Chociaż to najczęstsza technika znana przeciętnemu zawodnikowi, to jednak nie wszyscy wiedzą, że powinno się stosować wiele innych ważnych technik. Oczywiście, zanim będziemy mogli zwiększyć nasz volume przeciwko fishom, musimy być w stanie ich namierzyć.
Rozpoznawanie słabszych graczy
Oto powszechne tendencje w grze fishy:
– dużo open-limpowania preflop zamiast open-raise’owania,
– niekorzystanie z opcji uzupełniania stacku do poziomu 100 big blindów, gdy przegrywa żetony,
– niestandardowa selekcja rąk preflop, często gra znacznie zbyt luźna lub zby tight (nity też są fishami),
– niestandardowe linie gry postflop, jak np. czekanie z silnymi gotowymi rękami, sprawdzanie zbyt szeroko, agresywne blefowanie bez equity,
– niestandardowe rozmiary betów, jak np. zbyt duże lub zbyt małe rozmiary 3-betów preflop, zbyt małe lub duże rozmiary zakładów kontynuacyjnych,
– nadmierne „tankowanie” (szczególnie online), dobrzy gracze rzadko używają czatu w poker roomie online.
– ogólne rzeczy, które wskazują na niedoświadczenie w grze live – złe obchodzenie się z żetonami, string bety, działanie poza kolejnością.
Iso-raise
Jest to technika, której używa się do zwiększenia liczby rozdań, które rozgrywamy przeciwko fishom, biorąc na cel open-limperów w rundzie betowania preflop. Chodzi o to, że rywal zagrywa open limp, a my gramy raise preflop (zazwyczaj za 4 big blindy lub więcej), mając nadzieję, że zagramy pulę heads-up przeciwko limperowi. W sytuacji, gdy wielu zawodników sprawdza nasz iso-raise (szczególnie w grach live), powszechne jest zwiększenie rozmiaru iso-raise’u.
Robiąc to, mamy nadzieję na izolowanie puli, żeby grać wyłącznie przeciwko fishom. Iso-raise’y za 7 big blindów lub więcej wcale nie są niczym niezwykłym w grach live.
Inne techniki izolacji
Oto inne techniki, które można wykorzystać:
– iso-3-betowanie – nie wszyscy gracze rekreacyjni open-limpują, niektórzy open-raise’ują. Nadal możemy celować w izolowanie puli, zagrywając mały 3-bet (szczególnie, gdy mamy przewagę pozycji),
-poszerzenie otwarć – jeśli przed nami rywale spasowali preflop, to możemy open-raise’ować szerzej, gdy fish ma do podjęcia decyzję po nas (szczególnie, gdy siedzi na blindach). W niektórych ekstremalnych przypadkach, możemy open-raise’ować każde dwie karty, siedząc na buttonie, jeśli na blindach są szczególnie słabi gracze. Chociaż otwarcia z wczesnych pozycji także mogą zostać trochę poszerzone, to nie tak mocno, jak na buttonie (pamiętaj, że po nas są inni zawodnicy do podjęcia decyzji, a niektórzy z nich grają na przyzwoitym poziomie),
– dokładanie ze small blinda – gdy rywale przed nami spasują, a my siedzimy na small blindzie, możemy poszerzyć nasze zakresy preflop, gdy rywal na big blindzie to fish. Ze słabszymi rękami, często ma sens dołożyć ze small blinda, niż zagrywać open-raise. Przeciwko szczególnie słabemu rywalowi na big blindzie, powinniśmy rozgrywać sto procent naszych rąk startowych preflop.
Gdy siedzimy na small blindzie i mierzymy się z open-limpem, powinniśmy być zainteresowani wejściem do puli z szerokim zakresem, ponieważ nasz rywal to prawdopodobnie fish. Jednakże nie wszystkie ręce są wystarczająco silne, żeby zagrać iso-raise. Powinniśmy zadowolić się dołożeniem ze small blinda z szerokiem zakresem i oczekiwać obejrzenia wieloosobowego flopa,
– więcej cold-calli – być może gracz open-raise’ujący w danym rozdaniu jest przyzwoicie grającym regularnym zawodnikiem, ale za nami siedzi fish, który jeszcze musi podjąć decyzję. Możemy zagrać cold-call szerzej przeciwko graczowi regularnemu, jeśli przewidujemy overcallowanie od fisha.
Podsumowanie
Nawet jeśli nie jesteśmy gracze, który ma największe umiejętności, to możliwy jest dobry winrate przez zwykłe granie większej liczby rozdań przeciwko fishom, a mniej rozdań przeciwko bardziej kompetentnym regularnym graczom.
_____
_____
