Przy okazji finałowego stołu EPT z udziałem Piotra Nurzyńskiego po raz kolejny wypłynął temat pokerowych dealów. W kilku słowach przedstawimy Wam istotę umów zawieranych w końcowej fazie turniejów.
Deal – co to jest?
Jest to umowa, na mocy której gracze pozostający w turnieju modyfikują strukturę wypłat podaną przez organizatorów. Najczęściej deale zawierane są w kilka osób, ale słyszano w historii o dealach, w których udział brało znacznie więcej graczy. Umowę między graczami musi zatwierdzić dyrektor turniejowy.
Po co dealować?
Gracze umawiają się na inny podział nagród, aby zminimalizować wpływ wariancji na ich wyniki. W dealowaniu chodzi o to, aby zmodyfikować strukturę wypłat w ten sposób, aby w niepewnych warunkach zagwarantować sobie wypłaty wyższe od tych, które wynikają z oryginalnej struktury wypłat.
Ktoś zapyta, ale po co gracz z największym stackiem, który ma największe szanse na wygranie turnieju i na zgarnięcie pełnej puli, miałby godzić się na zmniejszanie jego potencjalnej wygranej?
Największe pieniądze w turniejach MTT znajdują się w top-3. Gdy turniej dojdzie to tej fazy, najczęściej stacki są płytkie w relacji do wysokości blindów, a to sprawia, że sytuacja może zmienić się w mgnieniu oka. Lider przegra 2-3 rozdania z rzędu z najkrótszym stackiem i może zostać wyeliminowany. W takich okolicznościach dealowanie jest na rękę każdej ze stron. Jednak deal dealowi nierówny, dlatego przez zawarciem umowy za każdym razem trzeba przeliczyć, czy to się naprawdę opłaca.
Sposoby obliczania wysokości wygranych
Zarówno w grach online, jak i w turniejach na żywo, przyjęto dwie metody podziału nagród. Przy rozmowie o dealu dyrektorzy turniejowi przedstawiają graczom zawsze dwie propozycje:
1. Według liczby żetonów – tzw. chip chop
2. Według modelu ICM.
Chip chop
Przy podziale na podstawie liczby posiadanych żetonów bierze się pod uwagę procentową wielkość stacka w relacji do wszystkich żetonów w grze, gdzie X% ma bezpośrednie przełożenie na X% z puli nagród pozostałej do rozdysponowania. Każdy żeton ma taką samą wartość.
Przykład 1. Chip chop. Deal całkowity
4-osobowy deal według liczby żetonów. 1.000.000 żetonów w grze. Do podziału pozostało 10.000$.
Oryginalna struktura wypłat:
- 4.000$
- 2.500$
- 2.000$
- 1.500$.
Stacki graczy:
- 320.000 (32% wszystkich żetonów)
- 260.000 (26% wszystkich żetonów)
- 220.000 (22% wszystkich żetonów)
- 200.000 (20% wszystkich żetonów)
Obliczenie wielkości wypłat rozpoczyna się od przyznania nagrody za czwarte miejsce każdemu graczowi – w tym konkretnym przypadku jest to 1.500$. Po rozdysponowaniu 6.000$ pozostaje 4.000$ do podziału.
Wypłaty według chip chop:
- 2.780$ (1.500$ + 32% z 4.000$)
- 2.540$ (1.500$ + 26% z 4.000$)
- 2.380$ (1.500$ + 22% z 4.000$)
- 2.300$ (1.500$ + 20% z 4.000$)
W przypadku podziału chip chop, w sytuacji, w której występuje wyraźny chip leader i short stack, może się zdarzyć, ze nagroda za pierwsze miejsce będzie wyższa od tej, która występowała w oryginalnej strukturze wypłat.
Przykład 2. Chip chop. 500$ musi pozostać dla zwycięzcy, inne wartości niezmienne
W typ przypadku od 4.000$, które pozostają do dyspozycji po rozdzieleniu 1.500$ na każdego z graczy uczestniczących w dealu, odciąga się jeszcze 500$ dla gracza z pierwszego miejsca. Wobec powyższego w puli, która podlega podziałowi według procentów znajduje się 3.500$.
Wypłaty według chip chop z założeniem pozostawienia 500$ dla zwycięzcy.
- 2.620$ (1.500$ + 32% z 3.500$)
- 2.410$ (1.500$ + 26% z 3.500$)
- 2.270$ (1.500$ + 22% z 3.500$)
- 2.200$ (1.500$ + 20% z 3.500$)
Ciekawostki dotyczące zawieranych umów
-
Na WSOP oficjalnie nie można dealować, ale nie mamy żadnych wątpliwości, że gracze dogadują się z sobą w czasie przerw. Nawet podział nagród w finale Hellmuth vs Chan był dogadany w… hotelowej toalecie.
-
Jeden z Main Eventów Redbet LIVE w Rozvadovie zakończył się w niecodziennych okolicznościach – w ogóle nie doszło do gry na finałowym stole. Dlaczego? Gracze, którzy mieli zasiąść do gry na FT, uzgodnili 9-osobowy podział nagród i było po wszystkim.
-
Turniejowa norma to deale zawierane w gronie od dwóch do czterech, pięciu osób. Nieoficjalny rekord świata w tej „dziedzinie” został ustanowiony w turnieju Foxwoods World Poker Finals. Na podział nagród zdecydowało się jednocześnie… 23 pokerzystów! Co ciekawe wypłaty dla graczy niewiele różniły się od siebie, mimo iż lider miał w stacku około 40 BB, a short stack 3 BB.
-
W ciekawej sytuacji w czasie negocjowania deala znalazł się kiedyś Jack Daniels. Gdy rozpoczynał się heads-up, przewaga jego rywala w liczbie posiadanych żetonów wynosiła jakieś 8:1. Jak bardzo się zdziwił JD, kiedy przeciwnik zaproponował mu podział nagród w stosunku 50/50, gdyż… bardzo zależało mu na zdobyciu pucharu. Naczelny Pokertexas wykonał najszybszy call w historii dyscypliny…
ICM
Skrót ICM z j.angielskiego oznacza „Independent Chip Model”. Ten model ma zastosowanie nie tylko przy zawieraniu pokerowych dealów, jednakże wytłumaczenie tego pojęcia w pełni wybiega poza zakres tematyczny niniejszego artykułu.
Na ten moment musicie wiedzieć, że przy dealowaniu w oparciu o model ICM nie każdy żeton ma taką samą wartość. Przy obliczaniu wyników bierze się pod uwagę wielkość stacka każdego z graczy i na jej podstawie wylicza się prawdopodobieństwo zdobycia przez daną osobę konkretnego miejsca w turnieju. Po dodaniu wyników wychodzi nam wartość wypłaty, jaka przypada dla każdego gracza.
Purystom matematycznym pozostawiamy sposób wykonywania obliczeń.
Na co dzień nie ma wielkiego sensu robienia tego „na piechotę”. Ciężko sobie wyobrazić, żeby ktoś w rozsądnym czasie był w stanie wszystko policzyć, gdyby gracze układali się w większym gronie. Na szczęście z pomocą przychodzą nam bezpłatne kalkulatory online, do których wprowadzić wystarczy tylko wielkość wypłat, wielkość stacków i liczbę graczy. Minuta roboty i wynik jest gotowy.
Poniżej prezentujemy wyniki z przykładu MTT, z którego korzystaliśmy przy metodzie chip chop.
Wnioski końcowe
Jednym z największych ograniczeń modelu ICM jest „niedocenianie” wielkości dużego stacka. Jeśli nawet lider turnieju posiada 50% żetonów w grze – np. przy 4 osobach na bubble’u 9-os. turnieju Sit&Go – model daje mu 50% szans na wygranie turnieju. ICM również nie bierze pod uwagę umiejętności graczy oraz przewagi wynikającej z dysponowania większym stackiem.
Ograniczeniem ICM-u jest także nieuwzględnianie pozycji blindów – ma to ogromne znaczenie w procesie podejmowania decyzji w czasie gry na bubble’u – oraz rychłej zmiany wielkości blindów.
Obie metody wyliczania wartości wypłat podają różne wyniki. Z ich analizy wynika, że chip chop faworyzuje duże stacki, a uderza w graczy dysponujących najmniejszymi stackami. Za to korzystanie z metody ICM faworyzuje małe stacki kosztem lidera i dużych stacków.
Przy zawieraniu umów liczby podane przez dyrektora turnieju nie są w żaden sposób wiążące – trzeba traktować je tylko jako propozycję, którą można rozważyć. Najczęściej podanie kwot jest wstępem do właściwych negocjacji, które gracze podejmują w kolejnym etapie uzgadniania deala. Warto pamiętać, ze oprócz ograniczenia w postaci kwoty, która musi pozostać dla zwycięzcy – nie zawsze ono występuje – gracze mogą w dowolny sposób podzielić między siebie resztę pieniędzy.
