Pete Clark pisze na łamach PokerStars School o trzech warunkach, które muszą zostać spełnione, żeby opłacalne było pokazanie kart rywalowi.
Jako początkujący zawodnik, czerpałem przyjemność z pokazywania rywalom każdego blefu. Jednak takie podejście może być niebezpieczne i wpłynąć negatywnie na twój win-rate, jeśli zachowasz się tak w niewłaściwym momencie. Są sytuacje, gdy pokazanie kart rywalom może zwiększyć twoje zyski. Trzeba jednak wiedzieć, dlaczego pokazujesz karty i jakie będą tego konsekwencje.
Trzy warunki
Jeśli zidentyfikujesz te trzy warunki, to wtedy korzyści mogą przeważyć nad wadami odsłaniania kart:
– twój rywal to gracz reaktywny,
– jesteś dosyć pewny, jak twój rywal zareaguje na odsłoniętą informację,
– jesteś pewny, jak jego reakcję wykorzystać na własną korzyść.
Reaktywność
Niektórzy zawodnicy nie potrafią dostosować się do nowej informacji. Grają cały czas w ten sam sposób i pozostają w swojej strefie komfortu. Bez znaczenia jest, jakie nowe informacje pojawiają się na temat sposobu gry ich rywali. Zawodnicy, którzy nie reagują na nowe informacje, często grają w sposób czarno-biały (np. „A-Q to przegrywającą ręka” lub „Na buttonie nie możesz niczego foldować”).
Ich przekonania są tak głęboko zakorzenione, że nawet jeśli odkryjesz swoje karty, żeby pokazać im zagranie, którego większość nigdy by nie wykonała, to taki rywal tylko wzruszy ramionami i wróci do swojej strefy komfortu.
Jeśli swoje karty pokazujesz rywalowi, który nie jest reaktywny, to tylko informujesz resztę stołu nt. sposobu swojej gry. To oczywiście może być uzasadnione, jeśli siedzą tam zawodnicy reaktywni, którzy zwracają uwagę na grę, ale jeśli ich nie ma, to ryzykujesz, że silni, myślący rywale dowiedzą się, jak dostosować swoją grę przeciwko tobie.
Z drugiej strony reaktywni zawodnicy mają tendencję do mówienia więcej nt. swoich obserwacji i eksploatowania rywali. Może to być coś w stylu „Nie rozegrałeś rozdania od kiedy usiadłeś” lub „Zagrałeś J-8s… Wkrótce zostaniesz za to ukarany”. Są to zawodnicy, którzy będą reagować w jakiś sposób na to, że pokazałeś swoją rękę.
Kolejne kroki w analizie wymagają uczciwość co do tego, czy możesz przewidzieć reakcję rywala.
Przewidywanie
Jeśli twój rywal jest reaktywny, to może będziesz wiedzieć, jak zinterpretuje i zachowa się wobec nowej informacji. Większość zawodników znacznie przecenia swoje umiejętności w zakresie manipulowania rywalami przy stole. Mają tendencję do przerzucania swojej własnej reakcji na rywali.
W pierwszej kolejności zwróć uwagę na emocjonalne reakcje rywala na wydarzenia przy stole. Gdy ktoś reaguje emocjonalnie, a nie logicznie w reakcji na nową informację, to bardzo prawdopodobne, że ta sama niekontrolowana reakcja pojawi się także następnym razem.
Przykład: Gadatliwy zawodnik na końcu stołu zaczyna się nerwowo śmiać, gdy jego rywal gra raise na flopie, a następnie pasuje swoją top parę. Gdy jego rywal pokazuje seta, to uśmiecha się dumnie, mając satysfakcję, że wykonał kolejny dobry fold. To typ rywala, który lubi pasować i nie nienawidzi opłacania zakładów rywali. Jako większe zło widzi sprawdzanie z najgorszą ręką, niż spasowanie najlepszej ręki.
W ciągu kilku okrążeń stołu znajdziesz się w sytuacjach, gdy będziesz 3-betować tego rywala, gdy siedzisz na buttonie, a on otworzył ze środkowej pozycji. Rywal śmieje się nerwowo i mówi, że masz A-K lub J-J, a następnie pasuje swoje karty. Twój zakres zawiera całkiem sporo rąk innych niż A-K i J-J, więc ten rywal miał szczęście, a nie był to efekt tego, że „przeczytał” twoją grę. A więc pokaż mu swoje A-K. W ten sposób pozytywnie wzmacniasz jego pokerowy instynkt w zakresie foldowania. Rywal widzi, że prawidłowo spasował, jest więc pełen emocji i samozadowolenia. W ten sposób stworzyłeś wiarygodny trend w swojej grze. W przyszłości rywal będzie chętniej pasować przeciwko twoim zagraniom.
Przeciwieństwem jest logicznie myślący rywal, który lubi analizować motywy, które stoją za twoim zagraniem, a nie tylko twoje zagranie. Taki rywal może zastanawiać się, dlaczego zdecydowałeś się pokazać swoją rękę i poczyni odwrotną korektę na przyszłość. „Dlaczego on pokazuje mi blef, jeśli planował ponownie blefować mnie w niedalekiej przyszłości?” – tak sobie pomyśli. Przeciwko reaktywnym, ale logicznie grającym rywalom trzeba być bardzo ostrożnym. Musisz mieć pewność, że jesteś jeden poziom nad nim, zanim pokażesz swoje karty.
Na koniec kwestia eksploatowania rywali. Nie wystarczy powiedzieć, że A równa się B. Musisz uzupełnić to, mówiąc, że A równa się B, więc powinieneś zrobić C, D i E. Upewnij się, że pomyślisz o tym, jak pokazanie swoich kart wpłynie na twoje wybory, których dokonujesz w całej grze, a nie tylko w dokładnie tej sytuacji, w której pokazałeś karty.
Podsumowanie
Gdy odsłaniasz karty, to upewnij się, że korzyści przeważają nad wadami. Rywal musi być graczem reakcyjnym, a nie takim, który kryje się za sztywnymi regułami. Musisz być szczery co do swoich umiejętności przewidywania prawdopodobnych reakcji rywala. Koncentruj się na tych zawodnikach, którzy swoją grę dostosowują na podstawie emocji. Myśl o tym, jak pokazanie kart może wpłynąć na twoją całą strategię przeciwko rywalowi, a nie tylko w sytuacji, w której pokazałeś karty.
_____
_____
