Jak powstał najsłynniejszy program pokerowy w telewizji? Wszystko przez szczęśliwy zbieg okoliczności i przegraną pulę w wysokości 700 tysięcy dolarów.
Jeśli chodzi o programy pokerowe w telewizji, to na przestrzeni lat powstało ich sporo. Jednak najbardziej znane programy można policzyć na palcach jednej ręki. Królem wśród nich było legendarne ,,High Stakes Poker”. Pierwszy sezon zadebiutował w styczniu 2006 roku, składał się z trzynastu odcinków. Ostatni, siódmy sezon pojawił się w styczniu 2011 roku, a zakończył w maju, na skutek wydarzeń ,,Black Friday” z 15 kwietnia.
Skąd w ogóle wziął się pomysł na taki program? Jak udało się przekonać ludzi z telewizji? Opowiedział o tym Mori Eskandani, twórca tego programu: ,,High Stakes Poker wystartował przez naprawdę wspaniały przypadek. Jedliśmy kolację z grupą dyrektorów z Game Show Network. Zatrudnili nas, żebyśmy nakręcili dla nich pilot [innego] programu. Byli zainteresowani pokerem. W tamtym czasie pokera łatwo było sprzedać w telewizji. Chcieli żebyśmy dali im jakiś nowy pomysł. Przedstawiliśmy kilka i stworzyliśmy piloty. Przyjechali do Las Vegas, żeby to obejrzeć. Pokazaliśmy im, oni obejrzeli. Było tam dużo elementów zabawy, nie tak dużo pokera. Program nazywał się ,,Beat the Pro”.
Johnny Chan robi różnicę
W tym programie zawodowi pokerzyści mierzyli się z amatorami. Jednak nie wszystko poszło po myśli Eskandaniego: ,,Pokazaliśmy im [z Eskandanim przyszedł Henry Orenstein – red.] pilot, poszliśmy na kolację. Dało się wyczuć, że nie poszło nam dobrze. Gdy jedliśmy tę kolację, podszedł do nas Johnny Chan, który był naszym przyjacielem. Przywitał się z nami. Rozmowa zeszła na ogromne rozdanie, które on przegrał. Miało ono wartość 700 tysięcy dolarów. To nie było coś nienormalnego w tamtych grach, ale dla ich [dyrektorów] uszu to nie była codzienność. Ktoś powiedział, że przegrał pulę 700 tysięcy dolarów. Oni pewnie nigdy nie słyszeli o kimś, kto przegrywa pulę choćby za dwa tysiące dolarów. Gdy jesteś największym zawodowcem, to słyszysz to i przechodzisz do kolejnego rozdania, to codzienność, to się zdarza w dużych grach. Z ich punktu widzenia to wymagało ,,śledztwa”.
Następnego dnia dostałem więc telefon od wiceprezesa, który zajmował się ramówką. Podziękował mi za wysiłek włożony w nakręcenie pilota. Takie tam gadanie. Następnie zapytał w stylu ,,Twój przyjaciel, który podszedł i powiedział, że przegrał dużą pulę… W co oni grali? Co to był za turniej?”. Odpowiedziałem mu, że to nie był turniej, ale gra cashowa. On mnie pyta, co to jest gra cashowa. Mój Boże… On nawet nie wiedział, co to jest. A przecież to gry cashowe są tym, czym poker był zawsze. Turnieje pojawiły się dopiero później. W pokera zawsze grało się tak, że siadałeś z przyjaciółmi, wykładałeś pieniądze i grałeś.
Zapytał, czy wprowadzenie tego do telewizji ma sens. Przemyślenie tego zajęło mi trzy sekundy. Odpowiedziałem ,,Oczywiście, że miałoby to sens. Dlaczego miałoby nie mieć sensu?”. (…) On powiedział ,,To spróbujmy. Nie potrzebujemy do tego pilotów”. Wiedziałem, że jedynym sposobem na to, aby to wypaliło jest to, żeby to gracze prowadzili grę. (…) Żeby to odniosło sukces, potrzebowałem dwóch elementów. Po pierwsze, dobrzy gracze, żebyś mógł powiedzieć ,,Mój Boże, zobaczcie, jak zagrał to rozdanie”. To było ważne. Po drugie, to muszą być przyjaciele. Wszyscy nie muszą się znać, ale tak długo, jak kilku graczy się zna, to rozmowa przy stole nigdy nie ucichnie”.
W pierwszym sezonie zagrali m.in. Daniel Negreanu, Barry Greenstein, Antonio Esfandiari, Doyle Brunson, Jennifer Harman, Eli Elezra, Sammy Farha, Todd Brunson, Daniel Alaei, Ted Forrest, Johnny Chan, Phil Hellmuth, Bob Stupak, Freddy Deeb i Jerry Buss. Zdecydowana większość uczestników znała Moriego Eskandaniego, więc było łatwo ich namówić do gry. Nagrania trwały po trzy dni, w każdym grano po osiem godzin. Gry były wolne od rake’u, a uczestnicy dostawali niewielkie wynagrodzenie za występ w programie (w porównaniu do tego, co sami wykładali na udział w grze).
_____
Zobacz także: Mori Eskandani – Większość pokerzystów śmiała się, gdy mówiłem im o stole z kamerami na karty
_____