Trenerzy serwisu szkoleniowego Upswing Poker opublikowali tekst dotyczący zagrania pod nazwą check-raise.
Zawodnicy, którzy nie zagrywają check-raise’ów, są łatwi do pokonania. Jeśli ty nie będziesz grać wobec mnie check-raise’ów, to są tylko dwa możliwe skutki, gdy ja zagram bet:
– spasujesz karty, a ja wygram pulę,
– sprawdzisz, a kartę na turnie obejrzysz bez pozycji.
Pozbywasz się całego swojego equity lub pozwalasz, żebym ja zrealizował całe swoje equity. Żadna z tych rzeczy nie jest dobra dla ciebie. A będzie jeszcze gorzej, jeśli wiem, że nie zagrasz check-raise’u. Mogą eksploatować cię, zagrywając z dużą częstotliwością value betów i blefów.
Poniższe kwestie skupiają się na grze big blind vs button, ale większość rad da się zastosować także do innych pozycji.
1. Zakresy
Pierwszą rzeczą, którą trzeba wziąć pod uwagę, jest to, jak zakres każdego zawodnika współgra z kartami na flopie. Unikaj check-raise’owania na flopach, które mocno sprzyjają zakresowi twojego rywala. Atakuj boardy, które sprzyjają twojemu zakresowi.
Załóżmy, że grasz raise z UTG (gra 6-handed) i zostajesz sprawdzony przez zawodnika na big blindzie. Jako agresor preflop, masz znacznie silniejsze ręce w swoim zakresie niż rywal na big blindzie. To daje tobie przewagę zakresu na flopie. Jednak typowy zakres obrony na big blindzie zawiera część rąk, których nie rozgrywałbyś z UTG (np. 9-7s, 4-3s). Jednak większość flopów będzie sprzyjać tobie jako agresorowi preflop.
Oto kilka przykładów flopa, które nigdy nie powinny być check-raise’owane przez big blinda, gdyż mocno faworyzują agresora preflop, który ma przewagę pozycji:
– 
– 
– 
.
A oto kilka flopów, które upoważniają go do check-raise’owania:
– 
– 
– 
.
2. Częstotliwości c-betowania i ich rozmiary
Rozmiar c-betu twego rywala i jego częstotliwość mocno wpływają na to, jak powinien wyglądać twój zakres check-raise’owania. Gdy zbierzesz informacje o strategii c-betowania twojego rywala, możesz wtedy dostosować swoją strategię check-raise’owania, żeby go pokonać. Jeśli rywal c-betuje stosunkowo rzadko, to check-raise’ami odpowiadaj w sposób konserwatywny. Jeśli rywal często c-betuje, to check-raisuj z zakresem szerszym niż zwykle.
Znaczenie ma także rozmiar betu. Mały c-bet często wskazuje na stosunkowo szeroki i połączony zakres, co pozwala big blindowi na częstsze check-raise’owanie. Duży c-bet zazwyczaj oznacza bardziej spolaryzowany zakres – najlepiej sprawdzić lub spasować, a nie raise’ować.
3. Równoważenie
Gdy check-raise’ujesz, to ważne jest, żebyś miał przynajmniej dobrze zrównoważony zakres, który zawiera silne ręce i blefy, szczególnie przeciwko trudnym rywalom.
Rozważmy ekstremalny przykład: Zawodnik na big blindzie check-raise’uje tylko w sytuacji, gdy na flopie trafi dwie pary lub seta. Taką strategie łatwo eksploatować na kilka sposobów:
– zawodnik, który ma przewagę pozycji, może pewnie spasować, gdy jest check-raise’owany, kontynuując tylko z rękami, które pokonują dwie pary,
– gdy big blind gra check-call, to zawodnik z przewagą pozycji może barrelować na turnie i riverze z wysoką częstotliwością, ponieważ big blind check-raise’owałby, gdyby miał silną rękę.
Aby uniknąć bycia eksploatowanym w taki sposób, należy włączyć silne ręce i blefy (zazwyczaj semi-blefy pewnego rodzaju) do swojego zakresu check-raise’owania.
Podsumowanie
Następnym razem, gdy będziesz rozważać check-raise’owanie na flopie, przejrzyj poniższe punkty i odpowiednio dostosuj swój zakres:
– sprawdź teksturę flopa i zastanów się, w zakres którego zawodnika bardziej on trafia,
– rozważ wielkość betu, który zagrał rywal i częstotliwość c-betowania (jeśli jest to dostępne),
– równoważ swój zakres check-raise’owania odpowiednią liczbą value betów i blefów, biorąc pod uwagę rozmiar twojego raise’u.
Mając to na względzie, nie powinieneś mieć problemów z budowaniem własnych zakresów check-raise’owania w odpowiednich spotach.
_____
_____
