Kompetentna analiza rąk jest najbardziej istotną częścią pokera. To podstawa wszystkich naszych dobrych decyzji i baza przyszłego sukcesu.
Aby opanować analizę rąk, musimy zacząć od myślenia o zakresach.
Część 1 – Identyfikowanie zakresów
W odróżnieniu od gier takich jak szachy czy backgammon, poker jest grą niekompletnych informacji. Znamy swoje własne karty i karty wspólne, jednak nie wiemy, jakie karty mają nasi przeciwnicy.
David Sklansky w swojej książce „The Fundamental Theorem of Poker” pisze:
„Za każdym razem, gdy rozgrywamy nasza rękę w inny sposób, niż byśmy to robili znając karty rywala, on zyskuje. A za każdym razem, gdy gramy tak, jakbyśmy jego karty widzieli, traci nasz przeciwnik.
I na odwrót – gdy nasi rywale grają swoje ręce w inny sposób, niż by to robili widząc nasze karty, my zyskujemy. Gdy grają tak, jakby widzieli nasze karty, tracimy.„
Oznacza to, że gracz, który wygrywa najwięcej, najlepiej potrafi zawęzić zakresy rąk swoich przeciwników i dlatego podejmuje najlepsze decyzje.
Czym jest zakres?
Zakres to ilość granych rąk, która zależy od sytuacji w grze i rozwija się w trakcie gry. Podczas, gdy amatorzy „stawiają swojego rywala na konkretną rękę”, profesjonaliści „stawiają rywali na zestaw najbardziej prawdopodobnych rąk w specyficznej sytuacji”, i wtedy próbują wyciągnąć z tego zestawu pojedyncze ręce, w zależności od tego, jak rozwija się gra.
Oto bardzo prosty, teoretyczny przykład. Gracz bardzo tight podbija z wczesnej pozycji. Jego zakres zawiera ręce AA, KK, QQ, AK i może JJ.
Jeżeli nie zabetuje flopa A-high, możemy z jego zakresu wyeliminować AA, AK i tak dalej.
W niniejszym opracowaniu skupimy się na trzech elementach, które budują nasze założenia dotyczące zakresów:
1. Jak stawiać rywala na konkretną rękę i jak zawęzić jego zakres na każdej kolejnej ulicy.
2. Jak zbudować i reprezentować nasz własny zakres.
3. Jak wykorzystać sposób, w jaki rywal czyta nasz zakres, w podejmowaniu naszych własnych decyzji.
Analiza zakresu rywali
1. Pre-flop
Gdy rozdanie się rozpoczyna, nasz rywal może mieć dosłownie wszystko, więc w jego zakresie są wszystkie możliwe ręce.
Jeżeli podbija z wczesnej pozycji, daje nam to już pewne wskazówki.Jest dużo bardziej prawdopodobne, że w jego zakresie będzie AA czy AK, niż na przykład 73o czy J2o.
Im więcej wiemy o naszym rywalu, tym lepiej możemy określić jego zakres. Zakres gracza tight do podbicia z pierwszej pozycji mógłby wyglądać mniej więcej tak:
AA – 99, AKs – ATs, AKo – ATo
Jeżeli mamy do czynienia z graczem bardziej loose, jego zakres mógby wyglądać tak:
AA – 55, AKs – ATs, AKo – ATo, T9s, 98s, 87s
Przy tym założeniu, patrzymy na swoje własne karty i zadajemy sobie dwa pytania:
– Jak moja ręka wygląda na tle tego zakresu?
– jak powinienem rozegrać moją rękę w związku z tym?
Spójrzmy, jak rozgrywa się ręka w stylu 22 przeciwko ciaśniejszemu z tych dwóch zakresów. To ręka, która ma prawie 40% equity i jest warta gry nawet na blindach.
Nasza ręka jest mniej warta niż zasięg naszego rywala, ale call jest matematycznie poprawny. Jeżeli jesteśmy na blindach, możemy sprawdzić biorąc pod uwagę pot oddsy, gdy na buttonie czy cut-offie – bardziej nas kuszą implied oddsy.
Aby to wyjaśnić, spójrzmy na liczby.
Jeżeli jesteśmy na big blindzie, rywal podbił do 3bb a wszyscy do nas sfoldowali, mamy 4.5bb w puli i musimy dołożyć 2bb, żeby zagrać.
Dostajemy pot oddsy 4.5 do 2 ub 2.25 do 1, co oznacza, że musimy wygrać raz na 3.25 raza, wyrównując 30% equity. Jeżeli podbicie jest niższe niż 3bb, nasze pot oddsy są nawet lepsze.
Jeżeli jesteśmy na buttonie, sytuacja jest nieco inna. Teraz sprawdzamy za 3bb do puli 4.5bb – zakładając, że przed nami nie było już żadnego podbicia ani sprawdzenia. To daje nam pot oddsy 1.5 do 1, co już tak dobrze nie wygląda, ale implied oddsy, które odnoszą się do pieniędzy, które możemy potencjalnie wygrać, powodują, ze również ten call jest prawidłowy i zyskowny.
Rzecz w tym, że musimy zacząć przypisywać zakres naszemu rywalowi przed flopem i zastanowić się, jak nasza własna gra na niego wpływa.
Jeżeli, przykładowo, zrobimy re-raise z naszymi 22, spowodujemy tylko, że rywal spasuje gorsze od naszej ręce ze swojego zakresu, a dodatkowo zbudujemy pulę z marginalną ręką, która rzadko się poprawi w dalszej części rozdania.
W części drugiej – post-flop dalej zawężamy zakres rywala.
