Jonathan Little analizuje finałowe rozdanie z filmu „Rounders”

Czy finałowe rozdanie w filmie „Rounders” zostało przedstawione w realistyczny sposób? Czy filmowi bohaterowie zastosowali dobrą strategię?

Jonathan Little to dwukrotny mistrz World Poker Tour. Jest także cenionym trenerem pokerowym. W związku z tym redakcja „Luckbox Magazine” poprosiła go o analizę finałowego rozdania z filmu „Rounders”, które rozegrali Mike McDermott (w tej roli Matt Damon) i „Teddy KGB” (John Malkovich).

Analiza

Heads-up odbywa się na stawkach 50/100$. Efektywne stacki to 27.000$. Mike gra raise za 200$, trzymając . Ponieważ Mike gra bez pozycji, to w fazie preflop powinien stosować strategię tight. Gdy masz 270 big blindów w stacku, trudno grać bez pozycji. Szczególnie, gdy twój rywal jest nadmiernie agresywny, jak to ma miejsce w przypadku „Teddy’ego KGB”. Gdybym był Mikiem, to zagrałbym limp, co jest zagraniem, które wykonałbym z prawie wszystkimi moimi grywalnymi rękami, gdy jestem bez pozycji i gram na głębokich stackach. Moim celem byłoby utrzymać pulę w rozsądnym, kontrolowalnym rozmiarze, oglądając dużo flopów z rozsądnymi rękami. Nie podoba mi się min-raise Mike’a. To dlatego, że pozwala to „Teddy’emu KGB” sprawdzić z całym swoim zakresem, ponieważ otrzymuje niesamowite pot oddsy. Może on także zagrać re-raise, zmuszając Mike’a do gry w puli o rozdmuchanych rozmiarach, gdy siedzi bez pozycji.

Teddy sprawdza. Jak oczekiwałem, Tedy nie spasował. Powinien on kontynuować z prawie wszystkimi kartami, gdy dostaje min-raise, sprawdzając lub zagrywając re-raise, z powodu pot oddsów 3:1. Generalnie sprawdziłbym z większością moich rąk, które dobrze trafiają flopa. Re-raise zagrałbym z moimi rękami premium, a także z niektórymi rękami, które słabo trafiają flopa, które mają wysokiego blockera (np. Q-4).

Flop

Na flopie spadają . Mike trafia strita i czeka.

Gdy Mike trafia nutsa na flopie, to jego celem powinno być wciągnięcie do puli jak największej ilości pieniędzy. To będzie trudne, ponieważ stacki są niezwykle głębokie. Jeśli Mike nie ma żadnych „readów” wobec Teddy’ego, to powinien zagrać zakład kontynuacyjny za 300$ do puli 400$. Zakład kontynuacyjny gwarantuje, że pula urośnie, a jednocześnie zakres Mike’a będzie ukryty (zakładając, że Mike zagrywa zakłady kontynuacyjne przez większość czasu, lub z zakresem swoich najlepszych gotowych rąk i drawami). Betowanie może także wywołać bluff-raise ze strony Teddy’ego, co pozwoli dużej ilości pieniędzy trafić do puli. Wydaje się, że Mike wiedział dużo o strategii Teddy’ego, więc zdecydował się zaczekać.

Teddy gra bet za 2.000$ do puli 400$. Widząc bet Teddy’ego za pięciokrotność puli, check Mike’a był doskonałym zagraniem.

Gdy mierzysz się z gigantycznym betem na flopie, to ważne jest, żeby zdać sobie sprawę, że zakres Tedy’ego jest prawie na pewno spolaryzowany. To oznacza, że ma on albo rękę premium (np. strita lub trójkę), albo nic. Gdy nie ma nic, to najbardziej prawdopodobne, że ma draw, w tym ręce i 5-4. Teddy jest w sytuacji „drawing dead” lub „drawing thin”. Mike powinien sprawdzić, aby spowodować dodatkowe blefy na turnie i riverze. Check-raise na tym flopie jest dobrą opcją tylko w sytuacji, gdy Mike może liczyć na to, że Teddy bezmyślnie wsadzi cały swój stack. Gdy szalony gracz stosuje ogromną presję, to ostatnią rzeczą, której chcesz, jest zagrywanie raise’u i danie rywalowi szansy na wybrnięcie z kłopotliwej sytuacji ze wszystkimi swoimi blefami.

Z punktu widzenia Teddy’ego, gigantyczny bet na flopie ma dużo sensu. Szczególnie na tym boardzie, który powinien być generalnie lepszy dla gracza, który sprawdzał preflop niż był agresorem preflop, ogromny bet zamienia prawie cały zakres Mike’a w bluff catchery. Gdy twój rywal gra za cały swój bankroll, to nie wytrzyma presji z gorszymi układami niż nutsy, gdy zostanie poddany testowi za swój cały stack na riverze. Ja preferowałbym mniejszy bet, prawdopodobnie za 600$ do puli 400$. Jednak pomysł zaatakowania skoordynowanych średnich kart na boardzie, ma wiele sensu.

Turn

Mike sprawdził. Na turn spadło . Mike czeka. To zagranie jest świetne, gdyż chce pozwolić swojemu maniakalnemu rywalowi na ponowny blef. Teddy gra bet za 4.400$ do puli 4.400$.

Zakładając, że Teddy chce spróbować zmusić Mike’a do zrzucenia wszystkich nie nutsowych rąk, powinien prawdopodobnie betować za nieco więcej na turnie, żeby mógł zagrać all-in na riverze. Zauważysz, że twoje blefy zazwyczaj wykażą więcej profitu, jeśli w puli znajdzie się więcej pieniędzy na wcześniejszych ulicach, zakładając, że nadal możesz wykonać sporych rozmiarów bet na riverze.

Przykład

Jeśli Teddy zagra bet za 6.000$ na turnie (zamiast 4.400$), to pula na riverze będzie wynosić 16.400$ (zamiast 13.200$), a w stacku zostanie 8.800$. Grając większy bet na turnie, Teddy będzie w stanie ukraść większą pulę na riverze, a jednocześnie posiadać w przybliżeniu tę samą ilość fold equity, biorąc pod uwagę, że nadal będzie betować za więcej niż rozmiar puli.

Gdy Teddy betuje za rozmiar puli na turnie, to zapewne nadal jest spolaryzowany do silnej gotowej ręki (najbardziej prawdopodobne, że trójki) lub śmieciowego drawa (najbardziej prawdopodobne, że 9, 8 lub 5-4). Ponieważ Mike nadal niszczy ten zakres, to nie musi grać raise’u dla wartości lub ochrony. O ile nie jest przekonany, że Teddy rzeczywiście ma rękę premium, to powinien sprawdzić i dać Teddy’emu dodatkową szansę blefowania na riverze.

River

Mike sprawdził. Na river spadło . Mike czeka.

Powinien zaczekać, żeby dać Teddy’emu szansę na blef lub value bet z gorszą gotową ręką. Leadowanie na riverze wyglądałoby tak, że Mike boi się zaczekać na tej ulicy, gdyż obawia się, że Teddy zagrałby check behind.

Teddy zagrał all-in za 20.400$, gdy w puli było 13.200$. Mike sprawdził i wygrał.

Co miał „Teddy KGB”?

Sposób, w jaki Teddy zareagował po sprawdzeniu przez Mike’a, który miał nutsa, prowadzi mnie do przekonania, że blefował, a nie „over value’ował” gorszą gotową rękę. Gdybym miał obstawiać Teddy’ego na konkretną rękę, to wskazałbym na J-8, prawdopodobnie z backdoor flush drawem. A to dlatego, że J-8 ma draw do nutsa, a nadal przegrywa z prawie całym zakresem Mike’a. Ma także blockera w postaci 8, co sprawia, że Mike’owi trudniej mieć 9-8. Oczywiście jego zakres blefowania na riverze jest szerszy niż tylko J-8. Jednak J-8 i J-9 są głównymi kandydatami semi-blefowania, ponieważ mają blockery, a także mają draw do nutsa.

Podsumowanie

Mike rozegrał to rozdanie w sposób perfekcyjny. Znał rywala wystarczająco dobrze, aby przewidzieć, że nie będzie się mógł on oprzeć pokusie przeprowadzenia dużego blefu na „scary boardzie”. To rozdanie pięknie ilustruje to, że jeśli znasz tendencje w grze swojego rywala, to możesz wykonać niesamowicie eksplatacyjne zagrania (w tym przypadku czekanie na flopie i w żadnym punkcie nie zagrywanie raise’u), co pozwoli tobie na zmiażdżenie rywala.

Cztery style gry – który jest najlepszy?

_____

_____