Czas na trzecią część poradnika Steve’a Blaya, w którym porusza on temat rozgrywania drawów. To programista i trener pokerowy. Jest twórcą strony AdvancedPokerTraining.com.
Blay zasłynął tym, że w 2016 roku przeprowadził komputerową symulację finału Main Eventu WSOP i przewidział zwycięstwo Qui Nguyena. W trakcie finału był doradcą wietnamskiego pokerzysty. Blay jest zaangażowany w książkę „From Vietnam do Vegas: How I won the World Series of Poker”, w której razem z Nguyenem pokazuje jego drogę do zwycięstwa.
Pierwszą część znajdziecie tutaj, druga część jest tutaj.
W poprzedniej części przyjrzeliśmy się temu, które drawy należy rozgrywać pasywnie, a które agresywnie. Doszliśmy do wniosku, że pasywniej chcemy grać, gdy drawy mają potencjał na showdown (nawet, gdy nic nie trafimy). Bardziej agresywnie będziemy grać, gdy drawy nie mają showdown value.
Dzisiejszy tekst zaczniemy od jednego wyjątku dla tej zasady. To coś, co nazywam mega-monster drawem. Powiedzmy, że masz 
, a na flopie spadają 
. Posiadasz dwie over karty oraz draw do pokera królewskiego. Możesz tu mieć nawet 21 outów przeciwko graczowi z tylko jedną parą, co bardziej przypomina wrapa w PLO, a nie typowy draw w Hold’emie. Blokujesz wiele over par w zakresie twojego rywala. Jeśli sięgniesz po narzędzie pod nazwą Advanced Poker Training Odds Calculator, to zobaczysz, że jesteś 53-procentowym faworytem wobec gracza z dwoma top parami.
W rzeczywistości ta ręka jest tak silna, że technicznie rzecz ujmując, nie jest to draw w mojej książce „From Vietnam to Vegas!”, więc nie użyłbym metod, które omawiałem do tej pory, żeby zdecydować, jak to rozegrać. To bardzo silna value betująca ręka, która powinna być rozegrana w taki sposób. Innymi słowy, umieść tę rękę w swoim zakresie value betowania i rozgrywaj tak, jakbyś rozgrywał np. seta czwórek z flopa, ponieważ to tak silna ręka.
Kluczowa sprawa
Teraz przejdziemy do kluczowej sprawy dla wszystkich spraw. Jeśli to dobrze zrozumiesz, to będziesz zwycięzcą. Znajdziesz się na najwyższym poziomie. Jeśli źle to zrozumiesz, to zawsze będziesz mieć problemy.
Gdy myślisz o zagraniu check-raise z drawem, musisz rozważyć, czy grasz przeciwko dobremu rywalowi. Jeśli jest on złym graczem, to to, co powiem nie ma większego znaczenia, ponieważ on nie myśli na bardzo głębokim poziomie.
Jednak przeciwko dobremu graczowi, twój zakres check-raise semi-blef zawsze musi być zrównoważony przez ręce value. Jeśli nie masz zrównoważonego zakresu, to twoi myślący rywale to przejrzą i wykorzystają.
Przykład: Zagrywasz raise, mając 
, siedząc na środkowej pozycji. Rywal siedzi na buttonie i gra 3-bet. To twój najgorszy koszmar. Stacki są dość głębokie, więc decydujesz się na sprawdzenie. Flop to 
.
Decydujesz się na check-raise, ponieważ trafiłeś draw bez dużej ilości showdown value. A więc grasz check, rywal gra bet, ty raise. Jest jednak duży problem z takim zagraniem.
Jakie value check-raise’y masz tutaj w swoim zakresie? Co tak naprawdę reprezentujesz innego niż draw do koloru? A-A lub K-K? Nie. Rywal ma A-A i K-K w swoim zakresie, ty nie masz, ponieważ prawie na pewno zagrałbyś 4-bet.
To może masz A-K? Może tak, ale wątpię. Bardziej prawdopodobne, że rywal ma A-K. Zapewne zagrałbyś 4-bet z A-K przed flopem. A jeśli nawet nie zagrałbyś 4-betu, to czy naprawdę chciałbyś grać z tym check-raise? Dlaczego nie utrzymać zakresu rywala tak szeroko, jak to możliwe i pozwolić mu ponownie betować na turnie?
Masz tripsa dwójek? Są dwie kombinacje A-2s, które mógłbyś mieć, jeśli z tym sprawdziłbyś 3-bet. A może masz karetę dwójek? OK, może, ale ponownie zakładając, że zagrałeś z dwójkami przeciwko 3-betowi i zdecydowałeś się na check-raise zamiast trapować z nimi.
Jeśli blefujesz wszystkie swoje flush drawy, to prawdopodobnie blefujesz za dużo combosów. Rywal to wyczuje, zagra all-in z, powiedzmy, parą waletów i będziesz mierzyć się z sytuacją nie do pozazdroszczenia – będziesz musiał spasować to całe equity (i stracić dużą część swojego stacka) lub też sprawdzić za resztę żetonów z szansami 1-2.
Jedna rzecz na koniec. Prawie wszystkie złe sytuacje, w które wchodzą gracze (jak powyżej) można sprowadzić do błędu w grze preflop. Zobaczmy na decyzję rozgrywania 10-9s przeciwko 3-betowi bez pozycji. Bardzo ciężko będzie o profit. Co więc powinieneś zrobić? Spasować? Cóż, może… Ale zanim to zrobisz, to pomyślmy o twoim zakresie 4-betowania.
Na pewno 4-betujesz ręce A-A, K-K, Q-Q, A-Ks, może też A-Ko. Przy każdej decyzji i w każdym rozdaniu, musimy równoważyć nasz zakres. Tak, nawet podczas 4-betowania. W idealnym świecie chcemy 4-betować ze spolaryzowanym zakresem, żeby nasz rywal nie mógł nam nic przypisać, bazując na teksturze flopa.
A więc 10-9s to idealna ręka, aby dodać ją do naszego zakresu 4-betowania preflop, aby spolaryzować nasz zakres i zrównoważyć wszystkie wysokie karty. Jednak o tym porozmawiamy następnym razem.
Pierwsza część – Jak rozgrywać drawy?
Druga część – Jak rozgrywać drawy?
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Dlaczego „run it twice” nie wpływa na twoje szanse
_____
Dołącz do najlepszych na PartyPoker!
