Mike Brady z UpswingPoker.com pisze o tym, w jaki sposób przypisywać rywalom prawidłowe zakresy rąk.
Zdolność do obstawienia rywala na konkretny zakres to jedna z najważniejszych umiejętności, których potrzeba, aby miażdżyć rywali przy stole. W tym artykule pokażę Wam, w jaki sposób myśleć o tzw. czytaniu rąk i jak zyskać więcej pewności siebie w decyzjach przed i po flopie.
Czym są zakresy?
Zakres reprezentuje wszystkie ręce, które zawodnik może mieć w danej sytuacji. Są dwa rodzaje zakresów: spolaryzowany lub połączony (merged).
Oto przykłady spolaryzowanego i połączonego zakresu betowania na flopie 
:
– spolaryzowany: K-K, 10-10, 6-6, K-10, A-A, A-K, Q-J, Q-9, J-9, 9-8, 9-7, 8-7.
– połączony: K-K, 10-10, 6-6, K-10, A-A, A-K, K-Q, K-J, K-9, A-10, Q-10, J-10, 10-9, A-6, Q-J.
Zauważcie, że spolaryzowany zakres zawiera trochę słabszych drawów, a połączony zakres zawiera trochę średnich i słabszych gotowych rąk.
Proces
Obstawianie rywala na zakres nie jest łatwe. Gdy grasz w pokera, to jest wiele informacji, o których trzeba pomyśleć w bardzo krótkim czasie, zanim dobrze „przeczytasz” zakres rywala. Zacznijmy od podstaw:
– zakres rywala będzie się zawężać od gry preflop do rivera,
– rywal nie może posiadać ręki, która nie została przypisana jego zakresowi po poprzedniej akcji.
Mając to na uwadze, pozwólcie, z pokażę, jak „czytać” rękę rywala ulica po ulicy.
Preflop
Oto główne czynniki, które należy rozważyć (według ważności):
– tendencje w grze rywali,
– tendencje w grze puli zawodników,
– „prawidłowe” zakresy preflop.
Pierwszy element do rozważenia to tendencje w grze rywala. Jeśli twój rywal gra luźno, tight lub pomiędzy tymi dwoma stylami, to będziesz chciał dostosować do tego swoją strategię.
Załóżmy, że w grze live widzisz zawodnika, który gra raise z K-8s, gdy siedzi na środkowej pozycji. Ten luźny raise oznacza, że jego zakres jest prawdopodobnie szerszy niż typowego zawodnika, który zagrywa raise. W efekcie możesz prawdopodobnie grać luźniej przeciwko raise’om tego zawodnika (zarówno częściej sprawdzając, jak i 3-betując), żeby ukarać go za taką grę.
Jeśli nie masz wystarczająco dużo informacji o rywalu, to możesz podjąć decyzję, bazując na tendencjach puli zawodników, którzy biorą udział w twojej grze. Prawdopodobnie zauważyłeś, że gry są różne. Możesz grać np. w kasynie, gdzie będzie wielu luźnych i szalonych rywali, co uzasadnia grę bardziej tight i strategię opartą bardziej na grze z wartościowymi rękami niż np. w kasynie, gdzie jest wielu zawodników, którzy grają słabo i tight.
W rzadkich przypadkach, gdy nie masz „readów” wobec rywala i puli zawodników, możesz oszacować zakres rywala preflop, zakładając, że gra solidnymi i rozsądnymi zakresami (tzw. „prawidłowymi” zakresami).
Post flop
Czynniki, które należy wziąć pod uwagę w grze post flop:
– tendencje w grze rywali,
– tendencje w grze puli zawodników,
– teoria gier.
Są jeszcze inne, bardziej subtelne czynniki, które można użyć (np. telle), ale mogą one wprowadzać w błąd i powinny być używane ostrożnie. Niezależnie od akcji twojego rywala, zawsze powinieneś zaczynać proces „czytania” od myślenia o tendencjach w grze rywala. Jeśli ich nie znajdziesz, to przejdź do tendencji w grze puli zawodników. Tylko w sytuacji, gdy nie ma tych informacji, zakres rywala oprzyj na tym, co powinien zrobić z perspektywy teorii gier.
Przykład
Odbywa się gra live, stawki to 1/2$. Rywal siedzi na cutoffie. Znamy go jako solidnego i dosyć tight zawodnika. Decyduje się na raise za 6$. Rywale pasują, a ty siedzisz na big blindzie i sprawdzasz, trzymając 
.
Zanim zobaczymy flopa, możemy wyeliminować wiele rąk z jego zakresu, bazując na tym, że zdecydował się na raise. Wyeliminowane mogą zostać śmieciowe ręce, jak 7-2o, 10-3s i K-4o. Jednak dobrym pomysłem jest jeszcze większa dokładność. Załóżmy, że rywal raise’uje wszystkie pocket pary, wszystkie ręce broadway (od J-10 do A-K), wszystkie asy w kolorze, silne connectory w kolorze (7-6s i wyżej), a także niektóre silne ręce w kolorze (K-9s, Q-9s, 10-8s, itd.).
Flop
Na flopie spadają 
. Ty czekasz i rywal robi to samo. Prawdopodobnie zagrałby bet, gdyby miał silną gotową rękę (jak A-K, K-Q, 5-5) lub silny draw ( 
lub 7-6s), więc możemy wyeliminować te ręce z jego zakresu. Ciężko wiedzieć na pewno, co zrobiłby ze średniej siły rękami, jak 8-8 lub A-5, więc powiedzmy, że może posiadać te ręce. Prawie na pewno w tym zakresie check-backowania są A-high i ręce w stylu 
, które można określić jako ręce „nic”.
Top set (K-K) to jeden monster, który może tutaj check-backować, ale to bardzo mało prawdopodobne, ponieważ w talii zostały tylko dwa króle.
Turn
Na turn spada 
. Grasz value bet za 8$. a rywal sprawdza. A ponieważ sprawdził twój bet, to możesz wyeliminować wspomniane ręce „nic” z jego zakresu, a także słabe A-high. To zostawia nas z niektórymi średniej siły rękami (A-5, 8-8, itd.), silnymi A-high (A-Q, A-J, itd.) i drawami, z którymi rywal zdecydował się na check-back na flopie (być może 
lub podobne). Jest także możliwe, że rywal grał check-back na flopie, mając rękę w stylu K-10, ale to nie jest dla nas zbyt duże zmartwienie, gdyż w talii pozostały tylko dwa króle.
River
Na river spada 
. Biorąc pod uwagę zakres, który określiliśmy wobec rywala na turnie, a który to zakres zawiera wiele średniej siły rąk i niewiele rąk, które pokonują nasze K-8, teraz mamy łatwą decyzję, żeby grać value bet. Zagrywamy więc za 18$ do puli 28$. Rywal sprawdza i widząc naszą rękę, odsłania 8-8, mówiąc „Miałeś szczęście na flopie”.
Ma rację, że mieliśmy trochę szczęścia na flopie, ale to nasze prawidłowe określenie zakresu pozwoliło nam wyciągnąć wartość z tego szczęścia.
Poker to gra z niekompletnymi informacjami. Najlepsze, co możesz zrobić, to podjąć najlepszą możliwą decyzję, na podstawie informacji, które są dostępne dla ciebie.
_____
_____
