Poznajcie dwa elementy, które wyróżniają wytrwałych pokerzystów. Na łamach PokerStars School tłumaczy to Pete Clarke.
Niektórzy z moich uczniów zostają przy pokerze i odnoszą sukcesy, a inni rzucają pokera i poddają się w pogoni za pokerową chwałą. Co oddziela te dwie grupy zawodników? W minimalnym stopniu to czynniki w stylu naturalnej zdolności do rozwiązywania problemów, ilość wolnego czasu, stabilność emocjonalna. Jednak tym, co naprawdę oddziela sukces pokerowy od jego braku jest wytrwałość.
Wytrwałość zawodnika to zdolność do osiągnięcia maksymalnej wydajności przez dłuższy czas, jednocześnie pozostając niezrażonym w obliczu niepowodzeń. Dr Angela Duckworth pisze w swojej książce, że jest to połączenie dwóch czynników: pasji i odporności. Jedną z najważniejszych informacji, które płyną z jej książki jest to, że każdy z tych elementów można poprawić i są one ważniejsze niż jakakolwiek naturalna zdolność, jak np. talent.
Odpowiedź na pytanie, dlaczego wytrwałość jest ważniejsza niż jakikolwiek inny czynnik, jest dosyć intuicyjna. W życiu nic dobrego nie przychodzi nam łatwo. Sukces pokerowy nie jest tu wyjątkiem.
Aspirujący zawodnicy, którym brakuje pasji, brakuje także energii, żeby poświęcić duże ilości czasu na pokera, żeby stać się lepszymi w tym temacie. Tacy ludzie zasadniczo nie osiągają swoich celów, ponieważ od czasu do czasu rozpraszają się i nie interesują się grą. W ten sposób następuje stagnacja w ich grze, a duża część ich wcześniejszego postępu ulega anulowaniu.
Gracze, którym brakuje odporności, wytrwałości nie radzą sobie z wieloma niepowodzeniami, które poker stawia zawodnikom, jak np. downswingi i ogromna złożoność gry. Efektem jest to, że takie osoby rezygnują z gry, zanim posmakują wystarczająco dużo sukcesu, żeby zbudować w sobie tę odporność.
Pasja
W jaki sposób poprawić swoją pasję do pokera? Wyjaśnijmy sobie, że oglądanie pokera w telewizji i zainspirowanie się znanymi pokerzystami, którzy z powodzeniem wykonują hero call, to nie jest pasja, która będzie trwać. Jest to raczej nagła inspiracja do gry w pokera. Chociaż można to wykorzystać na rozpoczęcie gry, to jednak ta iskra inspiracji zanika lub przenosi się na inne pola. Sposobem na trwającą długo pasję do pokera jest posiadanie długoterminowego celu, który ma dla ciebie znaczenie. Może to być np. wolność w robieniu sobie wakacji, gdy tylko chcesz, a także zostanie własnym szefem dzięki temu, że pewnego dnia staniesz się zawodowym pokerzystą.
Twoim celem może być także wystarczająco duży dodatkowy dochód, żeby zaskoczyć swoją drugą połowę egzotycznymi wakacjami. A może chcesz wieść karierę w czymś, co tobie sprawia przyjemność, zamiast być w pracy, która nie daje szczęścia. U wytrwałych pokerzystów ich długoterminowe cele biorą się prosto z serca.
Wsparcie
Taki cel powinien być wspierany celami średnio- i krótkookresowymi, które są łatwiejsze do osiągnięcia. Skupianie się na czymś, co jest osiągalne to wspaniały sposób, żeby utrzymać pasję w długim okresie.
Moim średniookresowym celem jest skończenie pisania mojej książki, która dotyczy mentalnej strony gry w pokera. To wspiera mój długoterminowy cel, którym jest zostanie topowym autorem książek i artykułów pokerowych. Dla ciebie, jako zawodnika, średniookresowym celem może być coś takiego:
„W tym miesiącu będę uczyć się przez dziesięć godzin i stworzę dokument, żeby śledzić moją naukę”.
To wspiera długookresowy cel, którym jest zostanie dobrym zawodnikiem. Cele średniookresowe mogą być wspierane przez krótkookresowe cele. Moim celem na dzisiaj jest pisać przez jedną, dwie godziny. To wspiera mój cel średniookresowy, czyli ukończenie książki.
Krótkookresowym celem aspirującego zawodnika może oglądanie filmów szkoleniowych dot. pokera i tworzenie notatek na ich temat.
Odporność
Odporność w pokerze to zdolność do przetrwania downswingów, spadków motywacji do gry lub nauki, przetrwania zakłóceń, które pojawiają się w codziennym życiu.
Główny problem, z którym mierzymy się w pokerze, to to, że nasza podświadomość często nie chce zaakceptować przegranej sesji, dnia lub tygodnia. Czujemy się uprawnieni do wygrywania i łatwo buntujemy się przeciwko tym okresom, gdy mamy pecha. W realnym życiu wiemy, że czasami to się będzie zdarzać. Często może boleć nas ząb lub możemy się przeziębić. Takie dolegliwości są nieuniknione, więc gdy do tego dochodzi, to mamy tendencję do tego, żeby po prostu z tym żyć. Nie wpadamy w złość, nie odmawiamy wyjścia z łóżka, ponieważ poprzedniego dnia czuliśmy się źle.
Czasami jesteśmy chorzy i w nie najlepszej formie, ale to nie powstrzymuje nas przed tym, żeby się starać. Analogia do pokera jest taka, że bardzo często dostaniemy w twarz złą wariancją. Wiemy, że to nieuniknione. Tak samo, jak nie oczekujemy, że nigdy nie będziemy chorować, możemy się nauczyć, żeby oczekiwać, że będziemy mieć złe sesje.
Błędy i braki motywują do nauki
Przegrywanie w dłuższym okresie jest trudniejsze, ale prawdopodobnie jest to tylko znak tego, że nadal masz zbyt dużo błędów w swojej grze, żeby notować zyski. Prawdziwie odporny, wytrwały zawodnik użyje tej diagnozy, jako paliwa do poprawy umiejętności. Przegrane, które notujemy, mogą być pozytywem dla takiego zawodnika, ponieważ wskazuje to na to, że przed nim dużo pracy, a to inspiruje go do cięższej pracy nad własną grą.
Naturalne spadki motywacji także są nieuniknione, a odpowiadają za to sprawy związane i niezwiązane z pokerem. Prawdziwie wytrwały zawodnik może się zdekoncentrować na krótki czas, gdy musi sobie radzić z problemami z realnego życia, ale później wraca i naładowany jest nową determinacją.
Dlaczego odporni zawodnicy znajdują w sobie siłę, żeby wrócić do gry, gdy nastają ciężkie czasy? Ponieważ ich końcowy cel jest dla nich naprawdę ważny. Wyznaczenie odpowiedniego celu końcowego pomoże w utrzymaniu pasji do pokera, ale także będzie pomocne w radzeniu sobie z niepowodzeniami. Bardzo mało osób osiąga sukcesy w dziedzinie, która ich nie interesuje.
Analiza Jonathana Little – Jak zachować się wobec overbetu na flopie?
_____
_____
