Temat napiwków, które pokerzyści (nie) przekazują krupierom jest jednym z częściej poruszanych, gdy dyskusja dotyczy ich zachowań w poker roomach.
W nowym odcinku cyklu „One Time, Dealer” na CardPlayer.com, autorka, która jest zawodową krupierką, zajęła się właśnie tematem napiwków. A to za sprawą pytania od jednego z czytelników.
Opisał on sytuację, którą widział w card roomie. Obowiązywała tam promocja high-hand, w której co pół godziny 550$ trafiało do gracza, który miał wysoką rękę. Jeden z graczy cały czas przegrywał i sięgał po reb-uye. W końcu na riverze trafił strita. W nagrodę otrzymał 550$ w ramach wspomnianej promocji.
Gdy obsługa przyniosła mu żetony do stołu, jeden z graczy na tym stole zapytał go, czy da napiwek krupierowi. Zwycięzca promocji niechętnie, ale przekazał 25$. Na uwagę wspomnianego gracza, że to trochę za mało, zwycięzca dał krupierowi kolejne 25$. Czytelnik chciał wiedzieć, czy krupier powinien przyjąć opisany napiwek, szczególnie, że pochodził z promocji, którą wygrał wspomniany gracz.
Odpowiedź
„Tzw. kapitanowie stołów denerwują mnie. Gdy jakiś gracz próbuje prowadzić moją grę lub moich graczy, to mówię „Dziękuję, ale to ja jestem kapitanem stołu. To dlatego dali mi seksowną czarną koszulę i pozwolili usiąść na dużym krześle”. Na tamtym stole, samozwańczy kapitan stołu uczynił z napiwków swoją sprawę. Zazwyczaj uwielbiam graczy, którzy stają w obronie krupierów. Niewiele osób tak robi, więc część mnie temu kibicuje. Nie ma co zaprzeczać. Każdy krupier chce takie dwa 25-dolarowe żetony. Ale szalenie niestosowne jest zawstydzanie kogoś z powodu napiwków.
Mogłabym wybaczyć tamtemu kapitanowi stołu, że raz to powiedział, jako przypomnienie dla graczy przy stole. Nie będzie niczym strasznym, gdy przypomni się, że krupierzy pracują dla napiwków” – czytamy. Krupierka dodaje, że pierwszą uwagę samozwańczego kapitana stołu jeszcze rozumie, ale drugie upomnienie się o napiwek jest dla niej przesadą.
Napiwek to decyzja gracza
Taka sytuacja stawia krupiera w trudnej sytuacji. Czy powinien odrzucić pierwszy żeton tamtemu graczowi i ryzykować, że go obrazi, nie przyjmując napiwku? A może odrzucić oba żetony i sprawić, żeby kapitan stołu poczuł się w ten sposób „upomniany”, że nie powinien pouczać rywali? Krupierka pisze, że w tym konkretnym przypadku jej kolega po fachu powinien zwrócić oba żetony. Dodaje, że można na to spojrzeć cynicznie. Oddanie tych dwóch żetonów mogłoby zostać pozytywnie ocenione przez resztę graczy przy stole, a w efekcie w kolejnych rozdaniach otrzymałaby od nich w sumie więcej napiwków.
Autorka tekstu stwierdza, że gdyby to jej przytrafiła się taka sytuacja, to po otrzymaniu żetonów w takich okolicznościach, powiedziałaby „Dziękuję, ale to gracz decyduje, czy dawać napiwek”. I dodaje: „Następnie zwróciłabym żetony tamtemu graczowi, i gdyby dobrze się z tym czuł, pozwoliłabym mu dać mi je ponownie. Później znalazłabym chwilę poza stołem i podziękowała tamtemu kapitanowi stołu za jego wysiłki, grzecznie przypominając, że chociaż jego intencje były dobre, to nie może tego robić innym graczom”. Warto pamiętać, że rywale nie mają prawa mówić innym graczom, co ci mają robić ze swoimi pieniędzmi.
Rozdanie to rozdanie
W drugiej części swojego tekstu, krupierka wspomina, że dwa razy w karierze rozdawała karty, gdy padły tzw. bad beat jackpoty. Jeden miał wartość 34.000$, a drugi 116.000$.
W obu przypadkach otrzymała takie same napiwki. W tym drugim przypadku, „przegrany” gracz wziął do domu 50.000$, ale napiwek dał najmniejszy spośród tych, którzy siedzieli przy stole i wzięli udział w tamtym szczęśliwym rozdaniu. Większa część sumy napiwków pochodziła od pozostałych graczy. „Przegrany” dał jej 400$ napiwku, co wywołało w niej gorzkie odzczucie. Jak jednak dodaje, tamto rozdanie było pracą taką samą jak pozostałe rozdania w jej karierze zawodowej, nie włożyła w nie więcej pracy. „Nauczyłam się spodziewać wszystkiego i niczego. Napiwki to standard branżowy, pokazujący uznanie dla krupierów. Oczekujemy ich, ponieważ ta branża tak ustaliła nasze pensje, ale wiemy też, że ostatecznie to od graczy zależy, gdzie trafiają ich pieniądze” – czytamy.
_____
_____
