Gracze, którzy nigdy nie grają check-raise, są łatwym celem dla rywali. Jeżeli mnie nie check-raisujesz, są tylko dwie możliwości, gdy postawię zakład:
1. Zrzucisz karty a ja wygram pulę.
2. Sprawdzisz i zobaczysz kartę na turnie, ale nadal będziesz grał bez pozycji
Głos oddajemy Ryanowi Fee:
W takim wypadku pozbywasz się całego swojego equity, lub pozwalasz bym ja realizował całe swoje. Żadna z tych opcji nie jest dla ciebie dobra. A jeszcze gorsze, jeżeli wiem, że nie zagrasz check-raise – wtedy mogę wykorzystywać cię, stawiając dużą ilość value betów i blefując.
Gracze z dobrą strategią check-raisowania w swoim arsenale zagrań post-flop, są trudni do pokonania. Jeśli będę musiał uwzględniać twoje tendencje w agresywnym check-raisowaniu, zastanowię się dwa razy, zanim otworzę, gdy siedzisz na big blindzie.
W tym artykule skupimy się na check-raisowaniu z big blinda, z pewnością najlepszej pozycji do tego typu zagrania.
3 koncepcje, które musisz poznać, zanim zaczniesz check-raisować
1. Uwagi dotyczące zakresu
Pierwszą rzeczą, nad którą musimy się pochylić jest to, jak zakres każdego z graczy pasuje do kart na flopie. Unikaj check-raisowania flopów, które ewidentnie zazębiają się z zakresem twoich przeciwników i z pewnością poważnie wzmacniają ich ręce – atakuj boardy, które faworyzują twój zakres. Przykładowo, zastanów się, jak kontrastują ze sobą zakresy, gdy big blind sprawdza open-raise od UTG:
Agresor pre-flop z UTG posiada dużo silniejsze ręce w swoim zasiegu niż big blind, co daje graczowi z UTG znaczną przewagę w grze na flopie. Niemniej, typowy zakres broniącego się big blinda zawiera ręce, których otwierający z UTG nigdy by nie zagrał – ręce typu 97s czy 43s. Obecność tych rąk w zakresie big blinda prowadzi do przewagi zasięgu na niektórych boardach, ale większość boardów faworyzować będzie, zagrywającego bez pozycji, agresora pre-flop.
Oto przykłady flopów, które nigdy nie powinny być check-raisowane przez big blinda, gdyż mocno faworyzują agresora pre-flop:
– 
– 
– 
Z drugiej strony, jest kilka flopów, które pasują do zasiegu big blinda i pozwalają na zagranie check-raise:
– 
– 
– 
2. Rozmiary i częstotliwość c-betów
Wysokość i częstotliwość c-betów twojego przeciwnika, w znacznym stopniu wpływają na zakres, z jakim powinieneś zagrywać check-raise.
Jeśli twój rywal c-betuje relatywnie rzadko, odpowiadaj check-raisem konserwatywnie. Jeśli zaś c-bet to jego naturalny odruch na każdym dosłownie flopie, lub też wysokość jego c-betów jest stosunkowo niska – check-raisuj z szerszym niż zwykle zakresem.
Wysokość zakładów także ma duże znaczenie. Mały rozmiar c-betu często wskazuje na relatywnie szeroki zakres, z którym zagrywa agresor, dzięki czemu big blind może spróbować check-raisować nieco częściej. Wysokie c-bety zazwyczaj pokrywają się z bardziej spolaryzowanym zasięgiem, przez co w takim wypadku lepszym zagraniem big blinda będzie call lub fold, a nie raise.
3. Zbalansowana strategia check-raise
Ważne, by mieć dobrze zrównoważoną strategię dla naszych check-raisów – właściwy stosunek value do blefów – w szczególności przeciwko wymagającym przeciwnikom.
Rozważmy przypadek ekstremalny: gracz na big blindzie check-raisuje wyłącznie z silnymi rękami dla wartości, i z żadnymi innymi. Ten zawodnik sam zaprasza rywali, by to wykorzystali, i to na wiele sposobów:
– Gracz na pozycji może bez konsekwencji foldować, gdy tylko dostanie check-raise od takiego murka, i grać już tylko z najsilniejszymi rękami.
– Gdy big blind check-calluje, zawodnik na pozycji może dużo częściej barrelować turn i river, bo jego zakres nie zawiera najmocniejszych rąk (z nimi gra check/raise).
Aby uniknąć takiego scenariusza i nie dać się wykorzystać, potrzebujesz skupić się na balansowaniu swojego zakresu check-raisów, odpowiednio przeplatając zagrania dla wartości z blefami.
A w drugiej części zobaczymy jak to wszystko działa na konkretnym przykładzie.
