Check back to bardzo użyteczne zagranie, ale czasami może prowadzić do dość niefortunnych sytuacji. Przekonał się o tym bohater rozdania, które dla portalu PokerNews przeanalizował Gareth Chantler.
Zazwyczaj, po otwarciu przed flopem i trafieniu na flopie z pozycją układu o średniej sile, wielu graczy zagra check back, aby kontrolować wielkość puli. Oczywistym jest jednak to, że jeśli w takich sytuacjach będziemy zawsze grać check back z rękami o średniej sile, to nasi przeciwnicy się o tym dowiedzą i dostosują swoje strategie.
Dlatego też warto czasami zagrać check back z bardzo silnymi rękami – takimi, których nie musimy za bardzo chronić, na przykład AA na flopie A22. Ochrania nas to przed sytuacjami, w których rywale mogliby próbować wyrzucić nas z rozdania dużymi betami na turnie i riverze.
Check backowanie z silnymi rękami prowadzi jednak czasem do trudnych decyzji. Przykładem może być poniższe rozdanie, które przeanalizował Gareth Chantler.
Check back na flopie, sprawdzenie na turnie
W grze online na stawkach NL100 (0,50$/1$) gracz regularny z UTG otworzył za 3$, a sprawdził go tylko inny reg z big blinda. Efektywne stacki wynosiły 100 big blindów. Flop przyniósł 
, a obaj gracze wybrali opcję check.
Jak często gracz z UTG chce tutaj grać check back na flopie? Gdy ma parę króli, parę waletów, QTs? Może kilka układów o średniej sile? Co jeszcze?
W większości przypadków UTG będzie chciał betować z asami, semi-blefami i blefami, a także z silnymi rękami, z którymi może uzyskać value. Może więc wyglądać na to, że poprzez zagranie check back na flopie przekazuje on informacje o sile swojego zakresu.
Na turnie pojawiło się 
. Nie była to zbyt istotna karta, ponieważ pomagała tylko kombinacjom A7 i 77. Big blind prawdopodobnie pomyślał o tym samym i postawił zakład za wysokość puli, czyli prawie 8$. Gracz z UTG nie był jednak skłonny do wyrzucenia swojej ręki i sprawdził.
Kolejny bet za wysokość puli
Ostatnią kartą wspólną było 
, a cały board wyglądał następująco: . Big blind zdecydował się na kolejny bet za wysokość puli – tym razem dorzucił na środek 27$.
Im większa wysokość zakładu, tym więcej blefów może posiadać gracz, który betuje ze zbalansowanym zakresem.
Betując za wysokość puli, big blind (jeśli ma zbalansowany zakres) mówi, że będzie stosował przynajmniej jeden blef dla dwóch value betów. Gracz z UTG może sprawdzić jeden bet za wysokość puli, aby wygrać dwa, więc jeśli sprawdza z bluff-catcherem, to wyjdzie na zero.
na riverze pomogło jednak ręce, która często będzie blefowała na turnie – KT. Ręce takie jak KJ czy JT zyskują pary, podobnie jak drawy do koloru z Jx.
Jeśli big blind jest sprytny, to powinien wiedzieć, że JT nie może pokonać rąk, które UTG reprezentował sprawdzeniem na turnie. Jx nadal przegrywa z Qx i KK. Wielu graczy nie jest jednak w stanie dostrzec takich rzeczy albo w ogóle rezygnuje z blefowania z jedną parą.
Niespodzianka na riverze
Rozdanie zrobiło się bardzo interesujące w momencie, gdy UTG odpowiedział all-inem na bet od big blinda. Wyglądało na to, że reprezentuje JJ, które uparcie sprawdziło na turnie, albo pułapkę z AA. Jego najlepszymi blefami mogły być tutaj TT lub KK, ponieważ blokują one kombinacje KT.
UTG mógłby w tej sytuacji balansować swoje value bety z AA oraz JJ poprzez blefowanie z TT i innymi rękami. Ale czy powinien w ogóle przebijać? To ciekawe pytanie, ponieważ UTG może nie otwierać z żadnymi kombinacjami KT (lub tylko z tymi suited), podczas gdy w zakresie gracza z big blinda znajdzie się każda z 16 kombinacji tej ręki.
Warto jeszcze zauważyć, że UTG mógłby c-betować z każdą z czterech kombinacji KTs. To oznacza, że po check backu na flopie żadna z tych rąk nie powinna już być częścią jego zakresu. Innymi słowy, biorąc pod uwagę całą akcję, zakres big blinda jest bardziej nieograniczony. Z tego względu przebijanie na riverze jest tutaj niebezpieczne, nawet z AA, które często natrafi na KT.
Sprawdzanie na riverze z AA mogłoby być uznane za zbyt konserwatywną decyzję – to prawda. Ale to tylko przykład. Gracz z UTG zagrał all-in z 
, czyli z dwiema najwyższymi parami.
Jeśli AA ma opłacalne sprawdzenie na riverze, to podobnie jest z AQ. W tego typu sytuacjach ważne jest postępowanie według planu. UTG zagrał check back z AQ, ponieważ chciał wyłapać trochę blefów, a zakres big blinda nie łączył się zbyt dobrze z flopem. Mógłby wyłapywać blefy także na riverze – ale sprawdzając.
Aby przebicie za wszystko było tutaj opłacalne, musi dostać sprawdzenia od wszystkich kombinacji AJ, wszystkich kombinacji A7s i wszystkich A2s. Ale to nie wszystko – musi także uniknąć wszelkich kombinacji 22, 77 i KT.
Lekcja płynąca z rozdania
Gracz z UTG miał okazję do nauczenia się czegoś. Dostał wszystko, czego oczekiwał, grając check na flopie. Ale chciał jeszcze więcej na riverze, myśląc „niewystarczająco reprezentowałem swoją rękę”.
Gdy Twój przeciwnik betuje za wysokość puli na riverze, to zazwyczaj nie robi tego z rękami o średniej sile, z którymi sprawdzi też luźne przebicie dla value. Albo ma coś bardzo silnego, albo blefuje. Na tym boardzie AQ plasuje się gdzieś pomiędzy silnymi rękami a blefami. Dlatego też proste sprawdzenie na riverze było tutaj odpowiednim zagraniem.
Ale bohater naszego rozdania zagrał shove i przez to stracił cały swój stack. Jego rywal pokazał 
, co dawało mu seta siódemek.
Pięć szybkich porad, które pomogą Ci wygrywać w turniejach PLO
