Jak rozpoznać, czy nasza ręka jest tylko bluff catcherem, czy może wygrać również z innymi niż blefy rękami? Tematem tym w swoim artykule zajął się trener pokerowy Pete Clarke. Tłumaczy on, czym jest bluff catcher, a także pokazuje, w jakich sytuacjach możemy z taką sprawdzać na riverze.
Czym jest bluff catcher?
Bluff catcher to ręka, która pokona każdą rękę, z którą blefować może przeciwnik, a przegra z każdą ręką, z którą betuje on dla value. Bluff catchera będziesz miał za każdym razem, gdy będziesz trzymał rękę o średnim showdown value, grając z rywalem, który betuje ze spolaryzowanym zakresem (zawierającym tylko silne ręce z value i blefy). Im więcej zakładów zasila pulę, tym bardziej spolaryzowany staje się zakres gracza stawiającego zakłady, a posiadane przez sprawdzającego ręce o średniej sile przechodzą do roli, w której pokonują wyłącznie blefy.
Rywalizując z dobrym graczem, po otrzymaniu overbeta na kompletującym kolor riverze, dla showdown value zazwyczaj nie będzie miało znaczenia to, czy trzymamy najwyższą parę z dobrym kickerem, czy ze złym kickerem. Obie te ręce są bluff catcherami, ponieważ przegrywają z każdą ręką, z którą przeciwnik betuje dla value, a jednocześnie pokonują wszystkie blefy. Gdy naszym przeciwnikiem jest agresywny maniak, wolelibyśmy jednak sprawdzić na riverze z najwyższą parą, której towarzyszy dobry kicker. Maniak mógłby bowiem postawić kolejny zakład z losową ręką o średniej sile. Słabi, agresywni rywale nie zawsze rozumieją, dlaczego betują. Ich agresja nie musi być sensowna.
Gdy zakres rywala jest rozszerzony (merged)
Zakres rozszerzony (ang. merged) to taki, który zawiera nie tylko silne ręce z value i blefy, ale też mnóstwo losowych rąk pomiędzy nimi. Gdy sprawdzamy zakład kontynuacyjny na flopie, to mamy rozszerzony zakres, ponieważ sprawdzamy ze średnimi rękami. Kiedy jednak stawiamy na kilku streetach, to nasz zakres powinien być całkowicie spolaryzowany, czyli niezawierający żadnych rąk o średniej sile. Betowanie dla value z rękami, które po otrzymaniu sprawdzenia są gorsze, jest bezsensowne, a blefowanie z rękami, które często wygrałyby poprzez zaczekanie, zazwyczaj jest nierozsądne. Dlatego też w normalnych okolicznościach nie decydujemy się na betowanie na trzech streetach z drugą parą.
Nie każdy z naszych przeciwników to rozumie. Oto przykładowe rozdanie:
Gra Zoom NL100 (0,50$/1$). Hero trzyma 
i otwiera za 2,5bb z pozycji HJ. Sprawdza go tylko siedzący na big blindzie gracz rekreacyjny. Flop przynosi 
, a przeciwnik czeka. Hero stawia zakład w wysokości 1/3 puli i dostaje sprawdzenie. Na turnie pojawia się 
, a obaj gracze wybierają opcję check. Board uzupełnia 
, czyli zła ręka dla Hero, ze względu na to, że dobrze trafia w zakres przeciwnika. Rywal betuje za połowę puli, dając Hero pot oddsy 3:1. Nasz bohater bez wątpienia zazwyczaj tutaj przegrywa, a jego ręka w teorii musi być bluff catcherem.
Jeśli wygrywa tylko przeciwko blefom, to ma dość niełatwą decyzję. Nie wygląda na to, że przeciwnik mógłby dotrzeć do tego rivera ze zbyt duża ilością powietrza, ponieważ na koniec skompletowało się tak wiele drawów. Aby blefować wystarczająco często, musiałby tutaj pewnie zamieniać w blefy ręce takie jak A-high lub niskie pary (22-33)
Hero wie jednak, że jego przeciwnik to słaby gracz, co oznacza, że nie musi koniecznie dysponować albo ręką z value, albo blefem. Istnieje jeszcze trzecia możliwość. Przeciwnik mógłby bez powodu betować z ręką taką jak 77, 88 czy 9x. Gdy wprowadzimy możliwość tego, że posiada zbyt rozszerzony zakres, pot oddsy 3:1 dla sprawdzenia stają się zwycięskie. W rozdaniu Hero sprawdził i w tym przypadku wygrał przeciwko 55.
Gdy rywalizujesz ze słabszymi graczami i na riverze dysponujesz ręką o średniej sile, to możesz mieć coś lepszego niż tylko bluff catchera.
Zasada „pokonywania jakiegoś value”
Teoretycznie, gdy trzymasz bluff catchera, masz obojętny stosunek do sprawdzania. Jest tak, ponieważ przeciwnik, aby powstrzymać Cię przed automatycznym sprawdzeniem lub automatycznym spasowaniem, powinien betować z odpowiednią mieszanką rąk z value i blefów. Gdy na riverze widzisz zakład w wysokości puli, to przeciwnik powinien blefować w 1/3 przypadków. Gdy tak robi, to Twoje sprawdzenie jest break even. Jeśli jednak przeciwnik betuje również ze średnimi rękami lub Twoja ręka jest lepsza od zwykłego bluff catchera, to możemy powiedzieć, że pokonujesz jakieś value – co oznacza, że czasami możesz wygrać nie tylko przeciwko blefom rywala, ale też przeciwko jego gotowym rękom. Jeśli pokonujesz nawet kilka rąk z value, a także wszystkie blefy przeciwnika, to teoretycznie ze swoją ręką możesz opłacalnie sprawdzić. Z tego wyprowadzić możemy zasadę:
Jeżeli możesz pokonać wszystkie blefy i kilka rąk z value, to zawsze powinieneś sprawdzać, chyba że sądzisz, iż przeciwnik nie blefuje tak często, jak powinien.
Podsumowanie
- Bluff catcher to ręka, która pokonuje wszystkie blefy i przegrywa przeciwko wszystkim rękom z value.
- Ręce o średniej sile są bluff catcherami przeciwko spolaryzowanym zakresom.
- Słabsi przeciwnicy często betują z rozszerzonym zakresem (zamiast ze spolaryzowanym), ze względu na brak doświadczenia/logiki.
- Przeciwko rozszerzonym zakresom ręce o średniej sile mogą być lepsze od bluff catcherów.
- Jeśli pokonujesz wszystkie blefy i niektóre ręce z value, to zawsze powinieneś sprawdzać, chyba że przeciwnik nie blefuje wystarczająco często.
Powodzenia przy stolikach!
Alex Fitzgerald wyjaśnia, na czym polega opłacalna gra w pokera
