Oto analiza trzech rozdań, które hiszpański pokerzysta rozegrał w styczniu tego roku na Bahamach.
Do stycznia tego roku Ramon Collilas był praktycznie nieznanym pokerzystą, który w turniejach live miał cztery miejsca płatne, a jego wygrane wynosiły ok. 11 tysięcy dolarów. Wszystko zmienił turniej PokerStars NL Hold’em Players Championship. Zdobył do niego darmową wejściówkę w wysokości 25.000$ i wygrał turniej, otrzymując 5,1 mln dolarów.
Dave Roemer z PokerStars School przeanalizował kilka rozdań Collilasa, które ten rozegrał na stole finałowym.
Rozdanie #1
Collilas siedzi na buttonie i trzyma 
. Zagrywa za 575.000 żetonów. Marc Rivera siedzi na big blindzie i sprawdza, trzymając 
. Na flopie spadają 
. Rivera czeka, a Colillas gra za 375.000 do puli 1.525.000.
To świetne zagranie, podobnie jak i sizing, który jest standardowy dla zawodników na wysokim poziomie. Collilas w zasadzie tutaj blefuje, chociaż czasami trafi na flopie najlepszą rękę, a ten bet służy ochronie jego equity w puli, gdy tak właśnie jest. Często zapomina się, że Collilas ma w tej sytuacji mocną przewagę zakresu. Ma wszystkie nutsowe ręce w swoim zakresie open-raise’owania z buttona: A-A, K-K, J-J, A-K, K-J, K-4s. Rivera nie może trzymać wielu z tych rąk.
Dzięki temu, że Rivera decyduje się sprawdzić preflop, a nie 3-betować, Collilas może wyeliminować z jego zakresu ręce w stylu A-A, K-K, J-J, A-K. Dodatkowo, najsilniejsza ręka w zakresie sprawdzania preflop u Rivery (4-4, które dałoby seta na flopie), jest blokowana przez rękę Colillasa, pozostawiając dostępną tylko jedną kombinację 4-4, a nie trzy. Ponieważ Colillas ma wszystkie najsilniejsze ręce w swoim zakresie, a Rivera nie ma, mniejszy sizing c-betu z całym zakresem Collilasa, ma sporo sensu. Z naszymi najsilniejszymi rękami, value betujemy za małą ilość żetonów, żeby zachęcić do sprawdzania bardziej light od silniejszych części zakresu Rivery (w najlepszym wypadku są to w większości ręce o średniej sile), więc ten sizing działa dobrze także z naszymi blefami. Rozsądny rywal jak Rivera powinien spasować z dosyć dużą częstotliwością do tego betu, ponieważ wie, że jest bez pozycji, bez inicjatywy, a także jest w niekorzystnej sytuacji, gdy chodzi o zakres. W skrócie, to świetny spot dla Colillasa i zły dla Rivery.
Rozdanie #2
Gra toczyła się w sześcioosobowym składzie. Colillas open-folduje 5-5, gdy siedzi na UTG+1. Mniej doświadczeni zawodnicy mogą się zastanawiać, dlaczego nie otwierać pary w grze shorthanded. Dla Colillasa to jasna sytuacja pod względem ICM. W rzeczywistości, powinien otwierać z zakresem bardzo tight. Żeby zrównoważyć nutsowe ręce, może dołożyć kilka kombinacji blefów, ale sytuacja jest zła na cokolwiek innego. Stacki przedstawiały się następująco:
– Martini: 101 big blindów
– Koonce: 31 BB
– Colillas: 28 BB
– Baumstein: 23 BB
– Rivera: 17 BB
– Perrault: 2 BB.
Colillas ma solidną pozycję, gdy wziąć pod uwagę jego stack. Perrault ma tylko 2 big blindy i z tego względu lider Martini może wywierać ogromną presję na trzy średniej wielkości stacki, gdyż nie chcą oni odpaść na szóstym miejscu, przed Perraultem.
Biorąc pod uwagę, że zbliża się przeskok w wysokości nagród, a także stack Colillasa, to popełniłby znaczący błąd pod względem ICM, gdyby wystawi na ryzyko cały stack bez topowej ręki premium. Martini to wie, a do tego siedzi na big blindzie. Chociaż pocket para to dość dobra ręka w grze shorthanded, z taktycznego punktu widzenia sytuacja jest dla Colillasa tak zła, że najlepsza opcja to po prostu spasowanie kart.
Rozdanie #3
Martini otwiera za 2x, mając 4-4 i siedząc na cutoffie. Colillas jest na buttonie i otrzymuje A-Qo. Jak powinien rozegrać swoją rękę, gdy wziąć pod uwagę, że ma 32 BB? Colillas zdecydował się na all-in. Może się wydawać, że to zbyt duży stack na takie zagranie, ale biorąc pod uwagę sytuację, to dość rozsądne zagranie.
Colillas wie, że Martini to lider, więc będzie otwierać z bardzo szerokim zakresem. Zawodnicy, którzy siedzą na pozycji small i big blinda, mają w stackach po ok. 20 BB. To oznacza, że będą potrzebować prawdziwego monstera, żeby kontynuować i ryzykować swoje życie turniejowe w tym spocie. Colillas, mając A-Qo, blokuje niektóre z tych rąk, a mianowicie A-A, Q-Q, A-K, sprawiając, że mniej prawdopodobne jest, że rywal obudzi się z którąś z tych rąk.
Gdy blindy spasują, to akcja wróci do Martiniego. Znajduje się ona na wyraźnym prowadzeniu i ma do swojej dyspozycji ogromną presję związaną z ICM przeciwko Colillasowi. Martini miałby wiele opcji, gdyby stanął naprzeciwko normalnych rozmiarów 3-betu, pomiędzy 5-6 BB. Może zagrać 4-bet i zmusić Colillasa do decyzji preflop. Może sprawdzić i obejrzeć flopa. Colillas będzie mieć ok. 26 BB, co jest bardzo niewygodnym stackiem w 3-betowanej puli na tym poziomie implikacji, które niesie ICM, a które działają przeciwko niemu.
Martini ma ogromną taktyczną przewagę z powodu dystrybucji stacka i ICM. Jednak ta przewaga jest całkowicie cofnięta poprzez re-raise all-in Colillasa. Martini nie może użyć swojej mocnej pozycji lidera i ICM, żeby wywrzeć presję na Colillasie. Może tylko sprawdzić lub spasować. Martini ma szeroki zakres, którego ogromna większość będzie zbyt słaba, żeby z nią sprawdzać. Efekt? Colillas wygra rozdanie preflop przez zdecydowaną większość czasu, dodając 6 BB do swojego stacka i unikając kłopotliwych decyzji preflop i postflop, przy znaczącym nacisku, który wynika z ICM.
_____
_____
