Co wspólnego ma drzewo i owoce, które na nim rosną, z nauką gry w pokera? O czym należy pamiętać w czasie nauki?
Początek roku to dobry moment na rady dla pokerzystów. Kilka dni temu pisaliśmy o radach Jonathana Little. Tym razem zestaw porad przygotował Konstantinos „Duncan” Palamourdas (więcej tutaj), który pisze o tym na UpswingPoker.com. To profesor matematyki, a specjalizuje się w matematyce pokerowej. Obecnie wykłada na kalifornijskim UCLA, jednym z najlepszych uniwersytetów na świecie.
Cięższa praca
Swój tekst zaczyna tak: „Co jest ważniejsze od ciężkiej pracy? Cięższa praca. Malcolm Gladwell postawił tę sprawę bardzo jasno w swojej bestsellerowej książce z 2011 roku pt. „Outliers” [„Poza schematem. Sekrety ludzi sukcesu” – red.]. Spopularyzował tam koncepcję znaną jako zasadę dziesięciu tysięcy godzin. Polega ona na tym, że aby osiągnąć w czymś mistrzowski poziom, trzeba spędzić nad tym co najmniej dziesięć tysięcy godzin. Chociaż precyzyjna liczba była ppodważana, to zasada, która za nią stoi, już nie. Powszechnie akceptowane jest, że solidna etyka pracy znajduje się na szczycie cech, które są potrzebne do sukcesu”.
Z kolei Michael Jordan tak mówił o ciężkiej pracy: „Możesz ćwiczyć rzuty do kosza przez osiem godzin dziennie, ale jeśli twoja technika jest zła, to po prostu staniesz się bardzo dobry w złym rzucaniu do kosza. Zaczynaj od podstaw, a zwiększy się poziom wszystkiego, co robisz”.
Owoce
No dobrze, ale jak to wszystko ma się do pokera? Palamourdas tłumaczy: „Bardzo podobnie do innych wyuczonych umiejętności, tak i poker ma swój zestaw podstaw, które musimy nieustannie traktować priorytetowo w stosunku do innych kwestii. Jeśli chcemy odnosić sukcesy, to być może musimy myśleć jak Michael Jordan i upewnić się, że skończyliśmy już wykonywać te „rzuty wolne” przed przejściem do bardziej skomplikowanych kwestii.
Ryan Fee, trener Upswing Poker, ma ładną metaforę, aby opisać tę ideę. Wyobraża sobie pokera jako drzewo, na którym owoce symbolizują każdą szansę na zysk. Oczywiście nie wszystkie owoce są równie dostępne i wartościowe.
Na dole tego drzewa są „nisko wiszące owoce”, czyli podstawowe koncepcje, których łatwo się nauczyć, a które są bardzo ważne, gdy chodzi o ich rozumienie. To m.in. pot oddsy, selekcja rąk preflop, strategie zakładów kontynuacyjnych.
Następnie są „owoce wiszące na środku”, jak np. koncepcje, które są trudniejsze do uchwycenia, ale nie są tak ważne. To m.in. blockery, podstawowe strategie balansowania gry.
W końcu mamy „wysoko wiszące owoce”, które są w pewnej izolacji, chronione cierniem. Nie tylko trudno po nie sięgnąć, ale mogą wyrządzić krzywdę, gdy jesteśmy w procesie sięgania po nie. To najbardziej rozbudowane i wyrafinowane koncepcje teorii gier (np. minimalna częstotliwość obrony, optymalne równoważenie gry). Jeśli użyjemy tego w odpowiedni sposób, to dadzą relatywnie małego „kopa” naszemu win rate’owi, ale jeśli użyjemy ich nieprawidłowo, to będą bardzo kosztowne.
Zwykle zyskuje się większą profitowość z nisko wiszących owoców niż z tych wiszących wyżej. A więc nie należy uczyć się złożonych koncepcji bez nauczenia się podstaw. Oczywiście możemy spróbować sięgnąć po wszystkie owoce w zasięgu ręki, ale nic się nie stanie, jeśli zrobi się to w dogodnej kolejności. Co więcej, to może pomóc przyśpieszyć proces „zbierania owoców”.
Trzy elementy
Zadajmy sobie pytanie, czym są te nisko wiszące pokerowe owoce, gdy mowa o No-Limit Hold’em? Zanim ktoś zabierze się za naukę minimalnych częstotliwości obrony i balansowania zakresu, niech zacznie od pokerowej trójcy. Palamourdas odnosi to do trzech podstawowych, ale bardzo ważnych elementów z gry preflop:
– inicjatywa, która jest przypisana ostatniemu agresorowi preflop,
– pozycja, która jest przypisana do osoby, która jako ostatnia podejmuje decyzję w grze postflop,
– przewaga zakresu, która jest przypisana do osoby, która ma najsilniejszy zakres (niekoniecznie najsilniejszą rękę).
Jeśli pokerzystka Alice izoluje trzech limperów, gdy siedzi na buttonie i ma 
, to kontroluje wszystkie trzy elementy. Gdy Alice otwiera na środkowej pozycji z tą samą ręką i zostaje sprawdzona przez rywala, który ma przewagę pozycji, to ona już dłużej nie ma pozycji, a prawdopodobnie także przewagi zakresu, więc kontroluje tylko jeden element.
Jeśli każdemu elementowi przypiszemy po wirtualnym jednym punkcie, to w gronie zawodników, którzy mają te same umiejętności, ten, który będzie mieć najwięcej punktów (w pierwszym przypadku Alice miałaby trzy punkty), zazwyczaj będzie posiadać przewagę nad rywalami. W długim okresie gracze, którzy są lepsi w tych trzech elementach zanotują zysk przeciwko innym. Warto dodać, że zyskiwanie tej przewagi jest do pewnego stopnia intuicyjne. Przykład: gracz z silną ręką na buttonie, który gra agresywnie to prawie zawsze przepis na sukces. A limpowanie/ sprawdzanie z 5-7o, gdy siedzi się na UTG to przepis na katastrofę.
Jeśli ktoś nadal jest sceptyczny do słów Palamourdasa, to warto wyobrazić sobie taką sytuację:
– zawsze grasz na buttonie,
– w ujęciu średnim zawsze rozdane zostają tobie lepsze karty niż rywalom,
– jesteś jedyny, który ma prawo zagrać raise preflop.
Czy jest jakikolwiek rywal, przeciwko któremu nie grałbyś w takich warunkach? (na twoich regularnych stawkach w grach cashowych, stacki po 100 big blindów). Czy jest ktoś, przeciwko komu zagrałbyś heads-up, a który w sytuacji preflop ma nad tobą przewagi w trzech elementach, o których mowa cztery akapity wcześniej?
Na koniec pierwszej części możemy przeczytać o jeszcze jednym elemencie, który jest ważny w pokerze. „Agresja to jest to, co matematycy nazywają koniecznym, ale nie wystarczającym warunkiem sukcesu. Wygrywają gracze, którzy agresję stawiają ponad pasywną grę” – czytamy. Gdy jest dobry powód, aby znaleźć się w puli, to z całych sił powinno się walczyć o to, aby rywale wpłacili maksymalną ilość żetonów do puli. W innym przypadku prawdopodobnie czas opuścić pulę (poza pewnymi wyjątkami).
–
Za kilka dni Palamourdas opublikuje drugą część swojego artykułu.
Jonathan Little tłumaczy, czy i kiedy zostać zawodowym pokerzystą
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Podcast PokerGround (nagranie): „Sajmonczan” o dekadzie pokerowej kariery, o grze w Pot-Limit Omaha
_____
Dołącz do najlepszych na PartyPoker!
