Pokerzysta i trener Tommy Angelo poświęcił swój niedawny tekst tematowi foldowania. Amerykanin tłumaczy, jakie odkrył korzyści, które wynikają z tego zagrania.
Jak pisze Angelo, foldowanie odkrył w 1984 roku, dziesięć lat po tym, gdy zaczął grać w pokera. Wziął przykład z jednego z graczy, którego wtedy poznał.
„Zacząłem więc częściej foldować, aby zobaczyć, co się stanie. Kilka razy foldowałem przed flopem, gdy miałem Q-8s. Foldowałem asa, gdy ktoś grał raise. To było coś nowego i ekscytującego.
Byłem jak odkrywca. Dodawałem kolejne ręce do kolekcji tych, których nie rozgrywałem, próbując dojść do częstotliwości Bobby’ego. Jednak na tym nie poprzestałem. Wkrótce doszedłem do foldowania na riverze, gdy miałem dobrą rękę” – czytamy w artykule. Niedługo po rozpoczęciu prób z foldowaniem, Angelo poleciał do Las Vegas. „Odkryłem, że na szczycie „łańcucha pokarmowego” byli ci, którzy foldowali” – dodaje.
Dalej czytamy: „Muszę na chwilę się zatrzymać i powiedzieć, jaki rodzaj foldowania mam na myśli – częsty i zuchwały. Od czasu do czasu w grach w Las Vegas, gracz, który nie foldował mówił do gracza, który foldował coś przyjacielskiego, a czasami nie odnośnie takiej gry tight. Wrażenie robiło, jak gracze, którzy foldowali mieli te komentarze za nic. Siedzieli za wysokimi stackami, z dużymi uśmiechami i po raz kolejny muckowali swoje karty. Pomyślałem, że zobaczę, jak to działa. To jest jak klub graczy foldujących. Ja chciałem w nim być.
Poczułem, że jeśli będę w tym naprawdę dobry, to będę mógł rzucić swoją pracę. Foldowanie stało się moim Świętym Graalem, moją górą do zdobycia. Mogłem zobaczyć tę górę i ścieżkę. Patrzyłem przed siebie i robiłem krok do przodu.
Do 1990 roku foldowałem wystarczająco dużo, aby być w stanie opłacić jedzenie i czynsz. Miałem jeszcze więcej czasu na foldowanie. (…) Za każdym razem, gdy miałem mało pieniędzy, to jedyne, co musiałem zrobić to zaprzestanie betowania i powrót do foldowania”.
W dalszej części tekstu Angelo pisze, że gdy teraz gra, to od razu przechodzi do foldowania. „Moja idealna sesja zaczyna się od łyka kawy, następnie ktoś gra raise, a ja folduję z big blinda, następny łyk kawy, zanim zagram fold ze small blinda, biorę duży łyk kawy, prostuję się i przygotowuję do gry na buttonie, najprawdopodobniej foldując” – czytamy.
Autor przytacza rozdanie, które zainspirowało go do napisania tekstu o foldowaniu. Gra odbywała się na stawkach 80/160$ w Limit Hold’’ema. To było pierwsze rozdanie Angelo w czasie tamtej sesji. Siedział na big blindzie, trzymał A-10o, bez kierów. Jeden z rywali zagrał limp, gracz na small blindzie spasował, a Angelo zaczekał.
Na flopie spadły 
. Angelo czeka, rywal czeka. Na turn spada 
. Obaj gracze czekają. Na river spada 
. Angelo czeka, rywal gra bet, a tamten pasuje.
„Oczywiście nikt przy stole nie miał pojęcia, że miałem taką rękę. Wszystko, co się wydarzyło to limp, check – check, check – check, check – fold. Gdyby któryś z moich rywali miał wyciągać wniosek z tego, co widział, to nie byłby nim ten, że spasowałem dobrą rękę. Wniosek byłby taki, że zdecydowałem nie blefować, mając słabą rękę. I dlatego tak folduję, cicho i bez rozgłosu, żeby nikt nie wiedział, co miałem.
Czasami foldowanie sprawia, że czuję się, jak władca marionetek. Jak wtedy, gdy gram ope-raise z cutoffa, mając niewiele w ręku, button sprawdza, blindy pasują. Jestem w heads-upie i pierwszy podejmuję decyzję. Nie trafiam nic na flopie, czekam, rywal gra bet, a ja pasuję. Albo wtedy, gdy gram raise przed flopem, a ktoś gra reraise, inni pasują, ja sprawdzam. Na flopie czekam, rywal gra bet, a ja pasuję. W taki sposób dwa razy zarabiam pieniądze. Pierwszy raz: gdy natychmiast kończę najgorsze sytuacje, które mogą powstać. Drugi raz: dzięki dobremu foldowaniu, blefujący rywale blefują, gdy gram check, a także foldujący rywale foldują, gdy gram bet. I nagle nie mogę przegrać. Kocham foldowanie”.
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Podcast PokerGround (nagranie): „Staku”
_____
Dołącz do najlepszych na PartyPoker!
