Jonathan Little przeanalizował interesujące rozdanie z pierwszej rundy pojedynku „High Stakes Duel II”. Świetnym wyczuciem popisał się w nim Phil Hellmuth, który w odpowiednim momencie spasował swoją rękę.
Blindy wynosiły 500/1.000. Phil Hellmuth (61.000 w stacku) limpował z 
. Nie ma w tym nic złego, bo jak zauważa Jonathan Little, w grach heads-up powinniśmy ustalić sobie strategię limpowania. Daniel Negreanu (37.000 w stacku) tylko zaczekał, a na flopie pojawiły się karty 
. „Kid Poker” znów zaczekał. Hellmuth kontynuował za 1.000 z najwyższą parą i gutshot drawem do strita. Negreanu przebił do 5.000.
To jest jedna z tych sytuacji, w których wielu graczy błędnie próbuje zaryzykować wszystkie swoje żetony. Little twierdzi, że shove nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ sprawdzenie otrzymamy za każdym razem, gdy będziemy mieć gorszą rękę. W sytuacjach, w których będziemy dysponowali przewagą, rywal prawdopodobnie nadal będzie miał drawy i sporo equity przeciwko naszej ręce. Głównym celem Hellmutha powinno być więc utrzymanie w rozdaniu wszystkich słabych drawów Negreanu.
Decyzje na turnie i riverze
Tak naprawdę ręka Hellmutha całkiem nieźle nadaje się do wykonania sprawdzenia. Little sądzi, że tak właśnie powinno wyglądać poprawne zagranie. Hellmuth sprawdził, a turn przyniósł 
. Negreanu zaczekał, a decyzję do podjęcia znów miał Hellmuth. Gdy na turnie Negreanu wybrał check, to możemy uznać, że jego zakres zawiera słabą gotową rękę lub drawa. Jeśli jednak Hellmuth myśli, że po zakładzie Negreanu może tutaj zagrać check/raise, to najlepszą opcją jest dla niego zaczekanie.
Hellmuth nie musi się jednak przesadnie niepokoić w sytuacji, gdy turn przynosi overkartę, która nie łączy się z żadnym możliwym drawem, jakim mógłby dysponować Negreanu. Dla Negreanu jedynymi sensownymi królami są te z drawów do koloru z królami jako najwyższymi kartami. Zdaniem Little’a, Hellmuth bardzo często będzie miał tutaj najlepszą rękę, ale on zdecydował się na zaczekanie. Na riverze board uzupełniło 
, czyli karta, która kompletuje niektóre słabe strity oraz oczywiście kolor.
Negreanu postawił 7.500 przy puli wynoszącej 12.000. Co powinniśmy zrobić w tej sytuacji? Spasować? Sprawdzić? Przebić do 31.000 i postawić Negreanu na all-inie?
Gdybyśmy sądzili, że nasz oponent jest nieco bardziej ostrożny, to mielibyśmy tutaj łatwą decyzję – wybralibyśmy fold. Jeśli jednak gramy przeciwko dobremu graczowi, który jest agresywny, jak Negreanu, to powinniśmy sprawdzić. Jak zauważa Little, prawdopodobnie nigdy nie powinniśmy grać all-in, ponieważ sprawdziłyby nas tylko lepsze ręce.
W rozdaniu Hellmuth postanowił spasować. Co trzymał Negreanu? Miał on 
, co oznacza, że na riverze skompletował kolor.
Z punktu widzenia GTO
A jak wygląda to z perspektywy GTO? Solver w 82% przypadków wybiera postawienie zakładu na flopie z 
off. Jako że była to zlimpowana pula, a flop łączy się z zakresem Hellmutha, Negreanu nie powinien zbyt często przebijać. On jednak tak uczynił, a jak podpowiada solver, po przebiciu Hellmuth powinien 3-betować tylko w 1,49% przypadków.
Na turnie solver zdecydowałby się na dalsze befowanie z ręką Negreanu, więc jego check prawdopodobnie był błędem. Największy rozmiar zakładu na turnie, jakiego solver użyłby na miejscu Negreanu, równy jest wysokości puli. Musimy jednak ostrożnie używać dużych rozmiarów zakładów przeciwko rywalom, którzy mogą zastawiać pułapki, jak Hellmuth.
Na riverze solver chciałby, żeby Negreanu betował ze wszystkimi skompletowanymi drawami i preferuje przy tym zakład za 62% puli. Pytanie, czy Hellmuth powinien ze swoją ręką sprawdzić? Solver wybrałby call w około 75% przypadków. Little podkreśla jednak, że musimy być świadomi tego, czy nasz przeciwnik ma tendencję do zbyt rzadkiego lub zbyt częstego blefowania. Każdy uzyskany read powinien mieć wpływ na naszą strategię.
W tym przypadku Hellmuth miał świetnego reada, dzięki któremu zdołał wycofać się z rozdania i zachował trochę cennych żetonów.
