Stereotypy w pokerze

Stereotypowe myślenie związane jest z poglądami, które wynosimy z naszej społeczności. Jeśli użyte niewłaściwe, może prowadzić do obrazy czyiś uczuć oraz do nieporozumień. Postrzeganie czegoś przez pryzmat stereotypów nie jest koniecznie czymś złym. Jest to sytuacja, w której nasz mózg wykorzystuje wcześniejsze informacje i przystosowuje je do nowych okoliczności. Problem pojawia się wtedy, gdy mimo nowych faktów, nie jesteśmy w stanie zmienić naszego myślenia.

>>>WAKACYJNE SZALEŃSTWO NA PARTYPOKER – tylko do końca lipca rozdajemy extra darmową gotówkę za założenie i aktywację konta. KILKAJCIE!<<<

Mówi się, że poker to gra, która opiera się na wykorzystywaniu informacji. Jednak na początku pokerowej sesji, o ile nie przystępujemy do gry z paczką znajomych, jak co tydzień, posiadamy bardzo niewiele informacji odnośnie naszych przeciwników. W tej sytuacji na samym początku zwracamy się w stronę stereotypów. Jednak powinniśmy być stale czujni i zmienić nasze myślenie, jak tylko pojawią się nowe informacje odnośnie nawyków naszych rywali.

Podczas tegorocznego World Series of Poker Carlos Welch przechodził przez ten proces każdego dnia. Swoje myślenie o przeciwnikach rozpoczynał od poziomu makro. Zadawał sobie pytanie, jacy gracze rejestrują się do codziennych turniejów z wpisowym $140 i na podstawie odpowiedzi formułował swoją opinię odnośnie poziomu, jakiego może spodziewać się w dniu dzisiejszym przy stołach.

Następnie do każdego gracza przy stole starał się dopasować najbardziej powszechne stereotypy, które funkcjonują w świecie pokera. Oto do jakich wniosków doszedł.

Azjacji, Europejczycy, gracze z Ameryki Południowej

Stereotypy w pokerzeWielu graczy z Azji, Europy i Ameryki Południowej nauczyło się grać stylem bardziej agresywnym od przeciętnego mieszkańca USA. Welch stwierdza, że jest bardziej prawdopodobne, że ci gracze będą częściej blefować niż przeciętni gracze, których spotyka na turniejach z niskim wpisowym na terenie USA.

Blefy od tych graczy przyjmują formę 3-betów ze słabą ręką, trzech barreli oraz floatowania z intencją blefowania na późniejszych streetach. Welch uznał, że rozsądne będzie sprawdzanie ich zagrań z szerszym zakresem gotowych układów zamiast betowanie samemu czy przebijanie.

Oczywiście jeśli konkretny zawodnik, z którym miał do czynienia, nie pasował do tych założeń, wówczas zmiana jego strategii mogła okazać się bardzo kosztowna. Próba złapania na blefowaniu kogoś, kto rzadko blefuje, to nie jest dobra strategia. Ponadto nikt z nas nie chce być nazywany mianem „calling station”.

Kobiety

Kobiety mają najczęściej reputację graczy pasywnych i selektywnych w momencie, kiedy decydują się na raise. Często można zaobserwować, jak limpują ze spekulacyjnymi rękami i przebijają tylko z mocnym zakresem. Osoby, które grają tym stylem rzadko blefują i generalnie grają pokera „fit or fold – zahaczam się o board lub folduję”.

Strategią Welcha było betowanie aż kobiety zrzucą swoje karty. Szeroko otwierał, kiedy panie znajdowały się na BB i izolował z dość szerokim zakresem osoby limpujące. Po flopie grał lekkie barrele i spodziewał się, że panie będą często foldowały, zanim akcja dojdzie na river. Jeżeli napotkał na agresję, to właściwie zawsze zrzucał karty, bo raise czy 3-bet w tym przypadku oznaczał dużą siłę.

Łatwo w tej grupie wypatrzeć graczy, którzy nie pasują do tego stereotypu, ponieważ od razu można zauważyć, że ktoś wcale nie limpuje oraz np. gra open i fold do 3-beta, co oznacza, że zasięg rąk, które otwiera nie jest taki mocny jak „wzorcowy”. Jeżeli dodatkowo kobieta, którą określił mianem „tight”, była świadoma swojego wizerunku, to mogła go wykorzystać, grając lekkie 3-bety i mogła sprawić, że on sam zacząłby grać przesadnie „tight”.

Osoby starsze

Wielu graczy zaawansowanych wiekowo ma podobną reputację jak kobiety. Postrzega ich się za zawodników grających zbyt „tight” i z zasady pasywnych. Welch zdradza, że raz popełnił śmieszny błąd, grając przeciwko starszemu panu.

Amerykanin przyznaje, że zrzucał niektóre grywalne ręce, kiedy senior otwierał i 3-betował. Kiedy już oglądali wspólnie flop, nasz bohater przegrywał większość rozdań, bo miał zakodowane, że skoro „dziadek” się odwija, to musi mieć silną rękę.

Po jakiś 2o minutach starszy pan zamówił napoje, a Welch usłyszał europejski akcent. Zdał sobie sprawę z tego, że kierował się błędnym stereotypem i z pewnością został wyblefowany w kilku spotach. Podoba sytuacja mogła mieć miejsce w rywalizacji z kobietami. Amerykanin przyznaje, że stereotypy związane z pochodzeniem, mają większe odzwierciedlenie w rzeczywistości niż te związane z wiekiem i płcią zawodnika.

Nie pozwól, żeby zawładnęło tobą pierwsze wrażenie

Poniżej macie kolejny przykład, który ilustruje, w jaki sposób stereotypowe myślenie spaliło na panewce.

Starsza pani przysiadła się do stołu. Welch nie miał na jej temat żadnych informacji. Do gry włączone zostały zatem stereotypy odnośnie płci i wieku.

Stereotypy w pokerzeW jednym z rozdań Welch miał AKo na pozycji UTG, a starsza pani znajdowała się dwa miejsca dalej. Amerykanin zauważył, że chwyciła ona po żetony, zanim on zdążył wykonać swój ruch. Odebrał jej zachowanie jako przejaw siły. Welch otworzył, a starsza pani go sprawdziła. Na flopie pojawiły się następujące karty: . Welch zagrał c-bet, a pani sprawdziła. Na turnie pojawiła się dtuga , która sprawiła, że wszystkie karty były w innym kolorze. Po drugim barrelu starsza pani zagrała raise, a Welch wyrzucił swoje karty, bo nie mógł odnaleźć żadnej ręki, którą pani rozegrałaby w ten sposób, a którą jego układ bił.

Amerykanin wiele się na ten temat nie zastanawiał, dopóki nie zobaczył innego rozdania, w którym starsza pani wzięła udział kilka minut później. Gracz z UTG otworzył, a pani zagrała duży 3-bet. Pierwotny agresor sprawdził, a krupier wyłożył flop: . Gdy gracz z UTG poczekał, starsza pani zagrała bet i dostała raise all-in (50 BB efektywne stacki). Pani zaczęła myśleć i pytać „dlaczego tak dużo”, aż w końcu sprawdziła. Agresor pokazał , a pani zszokowała wszystkich obecnych, pokazując   . Welch od razu pożałował, że w swoim starciu za łatwo pozbył się swoich kart.

Po turnieju Amerykanin doszedł do wniosku, że za bardzo skupił swoją uwagę na płci oraz wieku, i że przegapił oczywisty sygnał; pani była ubrana w t-shirt z nadrukiem „Mam to w…”.

Większość graczy, których spotkać można w turniejach z niskim wpisowym, to nie są gracze wielkiego kalibru i często potwierdzają utarte stereotypy, ale musicie pamiętać o tym, że zaledwie jeden „odmieniec” może wyeliminować was z turnieju. Jeśli jest to osoba świadoma swojego wizerunku, może wykorzystać to przeciwko wam. Musicie zawsze być skupieni i wyłapywać osoby, które nie mieszczą się w ramach stereotypu.

Oprócz obserwacji gry oraz kart, jakie te osoby pokazują na showdownie, powinniście zwracać uwagę na to, co tacy gracze mówią przy stole, jak są ubrani, jak rozmawiają ze swoimi przyjaciółmi. Każda obserwacja może potwierdzić pierwotne założenia lub całkowicie je zmienić, a wówczas waszą rolą jest zaakceptowanie nowych informacji oraz zmiana strategii względem takich osób.

Podsumowanie

W pokerze korzystanie ze stereotypów wobec graczy, których nie znamy, nie jest niczym złym. Zanim rozpocznie się pierwsze rozdanie jest to często jedyna dostępna informacja, na której można się oprzeć.

Po rozegraniu kilku rozdań musicie wiedzieć, czy osoba wpisuje się w ramy danego postrzegania czy nie. Jeśli nie zwracacie na to uwagi, ryzykujecie starcie z osobą, którą błędnie oceniacie i która może narobić wam przez to problemów.


Zakładając w lipcu konto na PartyPoker przez PokerGround, możecie liczyć na szereg korzyści: darmowe 20 USD na start, bonus 100% do $500, darmowe PS4, darmowe HM2 i wiele więcej. Aby skorzystać ze wszystkich bonusów, zarejestrujcie się z tego linka lub kliknijcie w baner. O szczegóły pytajcie, pisząc na adres: [email protected].

Doro
Pasjonat pokera, który chciałby, żeby gra stała się ważniejszą częścią jego życia. Wybrał się w drogę z NL2 do NL100. Czy kiedyś zrealizuje swój cel?