Pot Limit Omaha to fascynująca, ale i niebezpieczna gra. Na upartego każda ręka nadaje się do gry, skoro nawet byle losowy, śmieciowy zestaw startowy ma ponad 34% equity pre-flop w starciu z układem teoretycznie najlepszym. Jak rozgrywać swoje karty przed flopem, by wyciągnąć ze swoich kart jak najwięcej?
Są dwie strategie gry pre-flop w Pot Limit Omaha. W pierwszej części przyjrzeliśmy się taktyce „push”, czyli wypychania. Dokładniej mówiąc, wypychania z rozdania jak największej liczby graczy, tak by ze swoimi kartami po flopie grać już tylko z jednym przeciwnikiem. Dzisiaj omówimy taktykę „pull”, czyli będziemy do gry wciągać rywali jak najwięcej.
Z jakim rękami gramy „pull”?
Naszym celem w tym przypadku jest sprowokowanie jak największej liczby przeciwników do zagrania call. Aby to miało sens, musimy przy tym dysponować kartami, z których relatywnie łatwo uskładamy nutsa.
Ręka single-suited i connected typu 
nadaje się do tego celu znakomicie. Możemy z nią trafić nutsowy kolor i wiele nutsowych straightów. Jeżeli uda nam się uskładać nasz układ, możemy wygrać ogromną pulę od gracza z second-nutsem czy nawet third-nutsem, który wejdzie z nami do gry ze słabym zakresem.
Ręce, z którymi gramy „pull” realizują swoje equity dosyć szorstko – trafiają w wąski zakres tekstur boardu – i dlatego sprawdzają się najlepiej, gdy współczynnik SPR jest wysoki. Najczęściej więc najlepiej unikać angażowania się w pulę z rękami, które realizują swoje equity w ten sposób.
Oto pięć przykładów rąk, które dobrze się nadają do gry „pull”:
JT98 unsuited
QQ98 single-suited
AJ89 single-suited
789T unsuited
AK98 double-suited
Ale to nie zawsze jest takie proste. Niektóre ręce będą wyjątkiem od wymienionej powyżej kategoryzacji „push-pull”.
Bardzo silne ręce connected, double-suited oraz A-high, jak na przykład AKQJ czy AKT7, mogą wyglądać na nadające się do gry pull, ale są po prostu zbyt silne, by je tylko callować. Push z takimi rękami będzie bardziej efektywny, ponieważ pozwoli wyciągnąć value i zacieśnić pole gry, co z kolei oznacza, że będziemy mieć większą szanse na uzyskanie naszego wspaniałego equity.
Podobnie są przypadki, gdy powinniśmy grać „pull” z rękami, z którymi zwykle gramy „push”. Gra „pull” z ręką, która nadaje się do zagrywania „push”, to przykład dobrego dopasowania się do sytuacji, gdy mamy wielu sprawdzających, natomiast nie mamy wystarczająco dużo fold equity, które by usprawiedliwiało „push”, biorąc pod uwagę siłę naszej ręki.
Nie daj się ponieść!
Bądź ostrożny, by nie przesadzić zarówno z grą „push” jak i „pull”. To, że ręka wygląda na nadającą się do gry „push” nie oznacza od razu, że powinieneś automatycznie z nią przebijać. A nawet w ogóle grać z nią za każdym razem. Przykładowo:
1/2$ cash PLO. Efektywne stacki 100BB
Hero siedzi na CO i dostaje 
Gracz tight na UTG podbija do 6$. Reszta graczy folduje. Hero..?
Pomimo tego, że w naszej ręce mamy wiele cech pasujących do ręki nadającej się do gry „push”, w tym wypadku swoje karty powinniśmy spasować. Gramy tu przeciwko silnemu zakresowi otwierającego UTG, więc przebijanie z naszą relatywnie marginalną ręką byłoby zbyt luźne.
Ręka na flopie często znajdzie się w wielu trudnych sytuacjach, i może spowodować naprawdę dotkliwe straty, gdy uskładamy jakiegoś second-nutsa.
Pamiętajmy o tym podczas klasyfikowania naszych rąk. Nie grajmy „push” i „pull” tylko studiując strukturę naszych kart. Przed podjęciem decyzji pomyślmy także o zakresach naszego rywala i jak nasza ręka będzie wyglądać na tle jego ręki.
Podsumowanie (krótkie ale treściwe)
Omówione w niniejszym materiale koncepcje to dobry punkt wyjścia dla graczy nieco pogubionych w grze przed flopem w PLO. Nie zapominajmy jednak, że nasze zakresy powinny być w pewnym stopniu płynne. Odpowiednie dopasowanie naszej gry powinno zawsze zależeć od tendencji naszych rywali.
Powodzenia przy stolikach!
