Na portalu Upswing Poker ukazała się ciekawa analiza rozdania pochodzącego z rozegranego w 2018 roku turnieju Big One for One Drop. Nick Petrangelo trafił w nim najwyższego seta na flopie i jak sam przyznał – nie ustrzegł się błędów.
Ludzie mają naturalną tendencję do skupiania się na rezultatach. Gdy przegrywamy rozdanie, wiele razy o nim później myślimy. Bardzo rzadko skupiamy się na rozdaniach, w których pula powędrowała do nas.
Gdy jednak chcemy analizować własną grę, musimy patrzeć na rozdania analitycznym wzrokiem, bez względu na ich wyniki.
W rozdaniu, którego analizę przedstawiliśmy poniżej, Nick Petrangelo trafił na flopie seta z parą dam na ręce. Co ciekawe, sam przyznał, że podczas rozgrywania swojego silnego układu popełnił kilka błędów.
Rozdanie powinno pomóc Ci w nauce następujących koncepcji:
- Budowanie zakresu przed flopem.
- Gra bez pozycji w puli po jednym przebiciu.
- Strategia c-betowania dla gracza bez pozycji.
- Strategia przeciwko c-betom dla gracza z pozycją.
- Dobieranie rozmiarów zakładów na riverze.
Warto wspomnieć, że Petrangelo to jeden z najlepszych graczy turniejowych na świecie. Jest posiadaczem dwóch bransoletek WSOP, a na swoim koncie ma ponad 17.000.000$ w wygranych z eventów live. Błędy zdarzają się jednak nawet najlepszym, a my mamy dzięki temu okazję, aby się z nich czegoś nauczyć.
Przed flopem
Przy stole siedzieli tacy gracze jak Dan Smith, Fedor Holz, Christoph Vogelsang, Cary Katz czy Erik Seidel. Był też oczywiście Petrangelo, który analizowane rozdanie zaczynał na pozycji hijack.
Blindy wynosiły 80.000/160.000/BBA. Petrangelo trzymał 
i otworzył za 375.000. Siedzący na cutoffie Smith sprawdził z 
, a pozostali gracze spasowali.
Smith pokrywał wynoszący 10,4 mln żetonów (65 big bindów) stack Petrangelo.
Dotychczasowe decyzje są dość standardowe, choć Smith ze swoją ręką mógł pokusić się o 3-bet. Oto, co sam Petrangelo powiedział o zakresie rywala:
Istnieje wiele sposobów na podzielenie tych zakresów [w sytuacji Smitha]. Ważną rzeczą jest to, że z takimi rękami będzie czasami 3-betował. Będzie też 3-betował i sprawdzał z kartami tak mocnymi jak AQs. AJs i ATs również mogłyby zostać użyte do sprawdzenia. 3-bety i sprawdzenia możemy jeszcze dostać od niektórych suited connectorów, a także asów suited.
[Jego cały zakres] będzie oscylował między 8% a 10% rąk.
…Możemy uwierzyć Danowi, że ma naprawdę dobrze zbalansowany i dobrze zbudowany zakres, który pokryje board i będzie grał dobrze przeciwko moim 28% rąk.
Wiemy, że doświadczeni pokerzyści stosują najczęściej mieszaną strategię, zwłaszcza gdy rywalizują z trudnymi przeciwnikami. Smith ma prawdopodobnie ręce, z którymi 3-betuje w 100% przypadków (jak najwyższe pary, AK czy niektóre ręce do blefowania). Możemy założyć, że ma też takie ręce, z którymi w 100% przypadków tylko sprawdza (na przykład najniższe pary).
Z wszystkimi rękami, które są pomiędzy nimi, będzie jednak mieszał strategię, sprawdzając i przebijając w różnych częstotliwościach. Dzięki temu jego zakres zyskuje grywalność na różnych flopach, a on sam jest trudniejszym rywalem.
Flop
Flop przyniósł 
, a w puli było już 1,15 mln żetonów. Petrangelo zabetował 325.000, a Smith sprawdził.
Choć postawienie tutaj niewielkiego zakładu z najwyższym setem nie jest błędem, to z perspektywy czasu Petrangelo uważa, iż powinien był zagrać check. Oto jego przemyślenia na temat decyzji na flopie:
Gdy pomyślisz, w jaki sposób ten board trafia w jego zakres, przekonasz się, że dla mnie jest to naprawdę zła sytuacja do c-betowania. Mój zakres z fazy preflop jest po prostu o wiele szerszy. On ma jakieś 8-10% dobrych rąk, a ja mam 28% rąk, w których zawiera się wiele backdoorów.
Betuje przeciwko zakresowi, który praktycznie zawsze sprawdza. Jego backdoor drawy do koloru z asem sprawdzają, jego backdoor drawy do koloru z 87/97 sprawdzają, jego KT/KJ sprawdzają, a z wieloma z tych rąk może on także przebić. Jego ręce 6x, gdy mają backdoora do koloru, mogą przebić dla protekcji.
To w pewien sposób rujnuje mój plan, jeśli mam coś w stylu JTs i chcę tutaj c-betować z intencją barrelowania… Budowanie tutaj strategii c-betowania naprawdę nie jest dobrym pomysłem. Powinienem zaczekać, ale oczywiście w tamtym momencie źle oceniłem sytuację.
Na strategię c-betowania Petrangelo wpływa tutaj fakt, że board jest różnokolorowy. Smith może kontynuować z wieloma rękami, które mają backdoor draw do koloru, a także ze wszystkimi parami i bezpośrednimi drawami. C-bet prawie nigdy więc nie zadziała, co jest problemem dla zakresu blefów Petrangelo.
Warto dodać, że zaczekanie umożliwiłoby Petrangelo zastosowanie check/raise’u na flopie lub późniejszym streecie. A dzięki temu mógłby uzyskać więcej value ze swoimi silnymi rękami (jak najwyższy set).
Generalnie, jeśli nie masz pozycji, a po swoim c-becie rzadko zobaczysz foldy, najlepszym rozwiązaniem jest dla Ciebie check z całym zakresem. Jeżeli zaczekasz, a przeciwnik zabetuje, zbuduj zakres check/raise, w którym znajdą się silne ręce oraz blefy.
Taka strategia pozwoli Ci na wymuszanie foldów, gdy będziesz blefował, a także na uzyskiwanie maksymalnego value w przypadkach, w których będziesz dysponował silnymi układami.
Gdyby Petrangelo zaczekał, a Smith postawił zakład, z jakimi rękami ten pierwszy zastosowałby check/raise? Oto, co on sam powiedział na ten temat:
Nie możemy często c-betować przeciwko zakresowi, który nie folduje. Musimy więc zbudować zakres, z którym gramy check/raise z naszymi naprawdę silnymi rękami, a także z naszymi backdoor drawami, jak KJs, niektórymi ATs, A5s. K5s blokuje KQ, a backdoor do strita i koloru jest również naprawdę dobrym kandydatem.
Turn
Na turnie pojawiło się 
, a cały board wyglądał teraz tak: . Petrangelo zdecydował się na check. Smith zabetował 525.000 do puli wynoszącej 1,8 mln i dostał sprawdzenie.
Petrangelo uważa swoją decyzję z turna z nieoptymalną. Powodem, dla którego jego ręka powinna tylko sprawdzić na flopie, jest to, że jego zakres gra słabo przeciwko zakresowi, z którym kontynuuje Smith.
Gdy jednak stawia zakład na flopie, to powinien najczęściej betować również na turnie. Jest tak, dlatego że większa część zakresu Smitha słabo łączy się z turnem.
Niewielki zakład postawiony przez Smitha jest jak najbardziej sensowny. Ręce, takie jak pary od siódemek do dziesiątek, zyskują w ten sposób ochronę. W zakresie Smitha może być też wiele najwyższych par, z którymi wybrałby mniejszy zakład. Posiada on też sporo backdoorów z kartami w kolorze karo, jak 
, a te mogą zyskać, gdy Petrangelo zdecyduje się na spasowanie backdoorów, z którymi zabetował tylko raz.
Petrangelo uważa, że skoro zabetował na flopie, to powinien postawić kolejny zakład na turnie. Jeżeli już decyduje się na zaczekanie, to lepsze od zwykłego sprawdzenia byłoby zagranie check/raise.
River
Ostatnią karta wspólną było 
, a cały board wyglądał następująco: . Pula wynosiła 2,8 mln. Petrangelo zaczekał, Smith postawił 1,3 mln, na co bohater analizowanego rozdania odpowiedział all-inem za 9,3 mln.
Smith jest w dość dziwnej sytuacji, ponieważ Petrangelo wybrał bardzo niekonwencjonalną strategię. Jego value bet był oczywiście dość standardowy. Petrangelo, mając najlepszego fulla, mógł natomiast wybrać między małym check/raisem a zagraniem all-in.
Oto, jak sam ocenił sytuację na riverze:
Shove za wysokość puli jest tutaj prawdopodobnie standardowy, więc myślę, że teoretycznie mój zakres powinien grać all-in. Moje blefy to niektóre A4s i 45s. Problemem jest to, że w prawdziwym życiu, w którym nie istnieją solvery, ludzie po prostu foldują z bluff catcherami, które w takiej sytuacji targetujesz.
Powinni betować i sprawdzać z KQ, AQ, czasami nawet QT, a ja po prostu wątpię, że tak może się stać. Wątpię też, że ludzie widzą tutaj blefy z A4s czy 45s, więc na riverze mamy naprawdę dziwną sytuację.
Obliczenia nie zgadzają się tutaj z tym, co ludzie robią w rzeczywistości. Zagrałem shove, ponieważ nie zastosowałbym małego check/raise’u z ręką taką jak asy i z pewnością nie uczyniłbym tego też z blefem. Gdybym miał coś w stylu K6s i chciałbym grać w ten sposób, to również przebiłbym za wszystkie żetony.
Przyjąłem bardzo dziwną, niepoprawną strategię, przez co znalazłem się w sytuacji, w której nie miałem odpowiedniego sposobu na uzyskanie maksymalnego value od dobrego przeciwnika. On na obu streetach zastosował bardzo dobre rozmiary zakładów i stworzył sytuację, w której może po prostu spasować swoje bluff catchery.
Rezultat: Dan Smith wybiera fold.
Czego się nauczyliśmy?
Z opisanego powyżej rozdania możemy wyciągnąć kilka użytecznych lekcji.
Po pierwsze, bycie agresorem z fazy preflop i posiadanie najlepszego układu nie usprawiedliwia c-betowania na każdym boardzie. Musisz myśleć o tym, jak board łączy się z Twoim zakresem i zakresem rywala. Zawsze rozważaj, czy w ogóle powinieneś zastosować zakład kontynuacyjny.
Po drugie, budując strategię, powinieneś myśleć o tym, jak grać z całym swoim zakresem, a nie z konkretną ręką.
Warto też pamiętać, że nawet najlepsi gracze na świecie popełniają błędy i starają się je eliminować poprzez analizowanie własnych rozdań. Sam fakt, że dane rozdanie zakończyło się Twoją wygraną, nie oznacza, iż rozegrałeś je optymalnie. Jeśli chcesz stawać się lepszym pokerzystą, musisz analizować nawet te rozdania, w których na pierwszy rzut oka nie dostrzegasz większych błędów.
Powodzenia przy stołach!
