John Drikakis zarobił swoje pierwsze turniejowe pieniądze w listopadzie zeszłego roku rozgrywając Mistrzostwa Heartland Poker Tour. Nie miał wtedy zbyt wiele doświadczenia, ale dotarł do miejsca szóstego i zgarnął 25.769$. 7 miesięcy później mieszkaniec Battle Creek wygrał bilet warty 1.650$ za pośrednictwem satelity do której wkupił się za 360$. Stamtąd droga do wygranej w Soaring Eagle Main Event i nagrody głównej w wysokości 137.014$ była już prosta.

Event przyciągnął 407 uczestników, którzy utworzyli pulę 583.080$. Mieszkaniec Michigan i mistrz World Series of Poker Main Event Joe Cada był bliski miejsc płatnych, ale odpadł przed nimi i gdy to nastąpiło postanowił potowarzyszyć właścicielowi trzech bransoletek i komentatorowi turnieju Dutch’owi Boyd’owi.

Pierwszy gracz na finałowym stole został wyeliminowany w czasie drugiego okrążenia. Millard Hale zagrał all-in z wczesnej pozycji, a Alex Barill sprawdził z parą dziewiątek na ręce. Hale pokazał A J i jego dalszy los w turnieju zależał od tego jak pomocny będzie dla niego board. Dealer wyłożył Q 7 6 3 Q i w ten sposób Hale został pierwszym wyeliminowanym graczem tego dnia.

Jakieś 20 rozdań później Anthony Mastraieni otworzył z buttona, a Nicholas Pupillo zagrał all in z dużego blinda. Mastraieni sprawdził z parą króli na ręce, a Pupillo odsłonił A T. Na boardzie pojawiły się K 6 3 5 2 i set Mastraieni’ego wyeliminował Pupillo na miejscu ósmym.

Piętnaście rozdań później Gus Vergos otworzył z buttona, Barill poszedł all in a Vergos sprawdził z A Q. Barill był zdominowany ze swoim A J i potrzebował pomocy. Flop był jednak bardzo łaskawy dla Vergosa – Q 4 3. Barill potrzebował dużo pomocy, ale żaden walet nie pojawił się na boardzie i po eliminacji gracz udał się po odbiór swojej nagrody.

Jakiś czas później Clarence Alchambo zagrał all-in z późnej pozycji, Mastraieni sprawdził z buttona, a Vergos z dużego blinda. Obaj gracze, którzy mieli jeszcze żetony zaczekali aż do river na boardzie Q J 9 K 4. Alchambo pokazał parę trójek, Mastraieni miał asa, a Vergos wygrał rozdanie, gdy na turnie udało mu się sparować króla. Alchambo został wyeliminowany na miejscu szóstym.

Upłynęło około 20 minut i Bruce Rowland otworzył kolejne rozdanie z buttona. Vergos sprawdził go z dużego blinda. Na flopie T 6 4 Vergos zaczekał, Rowland zagrał all in i po chwili Vergos sprawdził go z A 4. Rowland pokazał dwie overkarty A Q i przegrał, gdy na boardzie pojawiły się jeszcze 5 i K.

Gra w cztery osoby trwała jeszcze 2 godziny zanim następny gracz pożegnał się z turniejem. Vergos otworzył zagrywając all-in z wczesnej pozycji, a Drikakis sprawdził z buttona z parą siódemek na ręce. Vergos odsłonił K Q i nie krył rozczarowania, gdy na boardzie pojawiły się praktycznie same niskie karty – J 5 4 4 5.

Następną eliminację, głównie ze względu na przerwę obiadową obejrzeliśmy dopiero po kolejnych dwóch godzinach. Theodore Tober zagrał all in z utg a Drikakis sprawdził z A Q. Tober miał zdominowaną rękę, A J i nie udało mu się poprawić swojego układu na boardzie K Q J 9 A. Tober został wyeliminowany na miejscu trzecim, a Drikakis i Mastraieni zasiedli do gry heads-up. Drikakis rozpoczął pojedynek z 8 milionami, a Mastraieni ze stackiem w kwocie 4,5 miliona.

Drikakis potrzebował 9 rozdań, aby sięgnąć po mistrzowski tytuł. W finałowym rozdaniu Drikakis otworzył, a Mastraieni sprawdził. Wyłożono flop Q Q 2. Obaj gracze zaczekali, a na turnie pojawiła się 4. Mastraieni zagrał all in, a Drikakis sprawdził go z T 9. Kolor Drikakisa pozbawił Mastraieni’ego jakichkolwiek szans, gdy ten odsłonił 9 8. Na riverze spadł A i Drikakis został mistrzem Heartland Poker Tour.

Wyniki kasowe Main Eventu „Soaring Eagle”

  1. John Drikakis – $137,014
  2. Anthony Mastraieni – $84,547
  3. Theodore Tober – $55,393
  4. Gus Vergos – $38,483
  5. Bruce Rowland – $28,571
  6. Clarence Archambo – $22,157
  7. Alex Barill – $19,183
  8. Nick Pupillo – $15,743
  9. Millard Hale – $12,828

źródło: bluff.com

Wesker
Nauczyciel, tłumacz, dziennikarz, mąż, świeżo upieczony ojciec i amator pokera. W wolnej chwili lubię powędrować korytarzami tworzonymi w wyobraźni Stephena Kinga. Nie pogardzę także dobrą grą jeśli dać mi jakiegoś pada w ręce. Muzycznie zatrzymany w latach 90-tych.