W obecnej sytuacji prawnej w naszym kraju wciąż powołujemy się na trendy obecne na całym świecie, dzięki którym skutecznie dążymy do odcięcia stereotypowego wizerunku pokera i pokerzysty, który to z kolei jest dość solidnie utrwalony w umysłach starszego pokolenia. Wizerunek ten, to nielegalne i niekoniecznie uczciwe gry typków spod ciemnej gwiazdy, gdzie na szali stawia się własne samochody, domy, a długi egzekwują 'sympatyczni inaczej’, nie baczący na żadne uczucia z pogranicza empatii.
Choć powyższy stereotyp u niejednego z nas wywołuje śmiech politowania, ignoranckie spojrzenie wynikające z niedowierzania, że ktokolwiek mógłby nas stawiać w jednym szeregu z tym stricte gangsterskim światkiem, znanym nam głownie z hollywoodzkich filmów, to warto jednak dodać, że pokerzystom tworzącym początkową historię World Series of Poker, takie opisy nie byłyby obce. Thomas Austin Preston Jr. znany nam bliżej jako słynny Amarillo Slim, Bryan W. „Sailor” Roberts, czy też Doyle „Texas Dolly” Brunson, którzy wygrywali Main Event WSOP w latach siedemdziesiątych, swoje początki pokerowej kariery mieli około dwadzieścia lat wcześniej. A że były to czasy, gdy w pokera grało się tak jak obecnie w Polsce – nielegalnie, a przy tym w grę wchodziły – jak na tamte czasy – gigantyczne pieniądze, to głównie organizacją jakichkolwiek rozgrywek pokerowych zajmował się świat przestępczy. Przez to również nie zawsze respektowane były ogólne zasady i przepisy samej gry, tak więc nawet Brunson – jak sam przyznał – zaopatrzył się wtedy w rewolwer. Tak dla bezpieczeństwa i uniknięcia ewentualnych pobić i kradzieży, co także mu się przytrafiło.
Obecnie Doyle Brunson jest kojarzony jako żyjąca legenda pokera, dwukrotny zwycięzca ME WSOP (lata 1976 i 1977) i posiadacz ogólnie dziesięciu bransoletek WSOP. Mimo, iż najważniejsze zwycięstwa – czyli te w Main Evencie – wywalczył, gdy brało w nim udział jeszcze niewielu pokerzystów (odpowiednio – 22 w 1976r. i 34 w 1977r.), to Texas Dolly przez wiele kolejnych lat potrafił udowadniać, że umie także triumfować w turniejach z większym fieldem. Warto odnotować, że po 1977 roku zasiadał on jeszcze 3 razy na FT ME WSOP – w 1980 roku (73 graczy) przegrał w HU z innym reprezentantem owych czasów – choć o 20 lat młodszym – Stu Ungarem. W 1982 roku był czwarty (104 pokerzystów brało wtedy udział w ME), a rok później trzeci spośród stu ośmiu. Kwotowo 
największą jego wygraną podczas serii WSOP był za to ostatni triumf – mowa o evencie z 2005 roku, $5000 short handed NL Holdem. Po zostawieniu w pokonanym polu 300 pokerzystów, Doyle zgarnął aż $367.800. Jednak nie są to jego największe wygrane, jeżeli rozpatrywać całokształt kariery. Zdecydowanie najsympatyczniejsze kwoty Texas Doyle (tak miał brzmieć jego przydomek w oryginale, Dolly pojawiło się wskutek pomyłki komentatora sportowego – Jimmy’ego Snydera) przytulił w serii World Poker Tour. W 2005 roku w evencie Fourth Annual Five Diamond World Poker Classic z buy-inem w kwocie $15.300 Brunson zajął trzecie miejsce, za co wypłacone mu zostało $563.485, natomiast najlepszy wynik finansowy osiągnął on rok wcześniej, podczas turnieju Legends of Poker z wpisowym $5.150, gdzie nie dając szans nikomu, spośród 666 pokerzystów, Doyle zainkasował aż $1.198.260!
Wracając do zwycięstw Doyle’a w Main Eventach WSOP, do historii – poza jego osobą – przeszły także karty, dzięki którym wygrał on oba eventy. Od tamtego czasu układ 
jest nazywany własnie nazwiskiem Doyle’a. W 1976 roku, trzymając na ręce 
pokonał on w heads-upie Jessego Alto z jego 
, gdy na stół spadły . Z kolei w następnym roku finałowa ręka wyglądała dość podobnie – 
Doyle’a vs 
Gary’ego Berlanda i board daje kolejny triumf Brunsonowi.
Młodszemu pokoleniu Doyle „Texas Dolly” Brunson kojarzy się głównie jako autor książek Super System w obu jej edycjach, ale przypuszczam, że sporo osób chętnie by wysłuchało opowieści starego wygi z czasów jego młodości. Choć – patrząc na obecne tendencje – wielu bardziej by wolało obejrzeć film, na podstawie tych historii. Istnieje możliwość poznania trochę dokładniej losów członka (od 1988 roku) Poker Hall of Fame, gdyż w 2009 roku wydana została książka „The Godfather of Poker: The Doyle Brunson Story”. A może ktoś z Was już ją czytał?
