Niniejszy felieton ukazał się na stronie Cardplayer.com. Jego autor, Jonathan Little, pisząc te słowa przebywał na Bahamach, komentując festiwal PokerStars Carribean Adventure. Z czytelnikami postanowił podzielić się swoimi przemyśleniami na temat gry na stole finałowym.
Stołem finałowym, który zainspirował autora do napisania tego tekstu, był FT Super High Rollera z wpisowym 100.000$.
Jak wyglądała sytuacja na stole?
Przy czterech graczach pozostających w grze, zdecydowanym chip leaderem był Bryn Kenney, który posiadał stack w wysokości około 80 big blindów. Jego trzech rywali mogło się pochwalić stackami w okolicy 20 big blindów. Dla Kenneya to wspaniała sytuacja, gdyż każdy z trzech short stacków będzie raczej unikał konfrontacji all-in z rękami gorszymi od tych najlepszych. Każdy z nich bowiem za samo wytrzymanie w grze i przeskoczenie któregokolwiek z rywali w drabince wypłat zainkasowałby masę pieniędzy. A wypłaty wyglądały następująco:
1 miejsce – 1.492.340$
2 miejsce – 1.077.800$
3 miejsce – 686.960$
4 miejsce – 521.140$
Tego typu sytuacja często kończy się wojną blindów, gdyż short stacki nie mają szansy na wygranie turnieju, jeżeli się nie podwoją, natomiast dużo łatwiej jest im awansować o jedno czy dwa miejsca, jeżeli tylko jeden z pozostałych short stacków popełni błąd i zacznie „grać, żeby wygrać”.
Biorąc to pod uwagę, taktyką big stacka będzie wchodzenie all-in za każdym razem, gdy któryś z short stacków podbije, zakładając, że short stacki podbijają nie tylko z najlepszymi rękami. Jeżeli zaś podbijają tylko z premium hands, pozwala to big stackowi przebijać z dużo szerszym niż zwykle zakresem, wiedząc że będzie on często kraść blindy.
Nawet gdyby Kenney miał tylko 50% wszystkich żetonów pozostających w grze, biorąc pod uwagę drabinkę wypłat, i tak wygra ten turniej dużo częściej niż reszta stawki. Jedynym sposobem, żeby przegrał ten final table, musiałoby być przegrywanie przez niego każdego all-ina.
W jednym z rozdań Justin Bonomo limpował ze small blinda (do Kenneya na big blindzie) mając stack w wysokości 30 big blindów. Pozostali gracze w grze mieli w tym momencie po ok. 15 big blindów. Kenney mógłby często wchodzić all-in z szerokim zakresem, wiedząc, że Bonomo nie może zbyt często sprawdzić. W starciu z silnym przeciwnikiem siedzącym na big blindzie, popularną strategią small blinda będzie limpowanie z szerokim zakresem, a następnie sprawdzenie podbicia z większością rozsądnie grywalnych rąk. Pozwala to small blindowi na obejrzenie flopa w miarę tanio, co jest dobrym wynikiem. Wiedząc, że Bonomo limpuje prawdopodobnie z szerokim zakresem, Kenney zdecydował się zagrać all-in, zamiast podbijać niżej – tak, by Bonomo mógł to sprawdzić.
Przegrać wygrany turniej
Zagranie all-in za 35 big blindów do puli w wysokości 2.5 big blinda (blindy plus ante) może wyglądać na gigantyczny overbet, ale jeżeli Bonomo limpuje z 90% rąk, ale sprawdzi tylko z parami od AA do 88 i rękami od AK do AJ, Kenney wygra masę pieniędzy wchodząc all-in za każdym razem, z grubsza 1.3 big blinda na rozdanie. Kenney kradnie pulę natychmiast w 92% razy a następnie 8% razy, gra all-in za 35 big blindów i wygra rozdanie w 31% razy z najbardziej losowymi rękami. Chociaż taka strategia może czasami prowadzić do dużych strat, to w long runie jest praktycznie drukowaniem pieniędzy. Alternatywą jest check lub raise za kwotę mniejszą niż all-in, co może prowadzić do przyzwoicie opłacalnych spotów, ale komuś tak dobremu jak Bonomo lepiej nie pozwalać na oglądanie flopa.
Co więc może zrobić small blind, żeby wykaraskać się z tej ciężkiej sytuacji? Powinien limpować z dużo węższym zakresem, może 55% rąk (zamiast wcześniej sugerowanych 90%). Pozwoli mu to częściej sprawdzać all-in, w konsekwencji powodując katastrofalne straty u big blinda. Niezbyt fortunne jest granie tak tight na small blindzie, ale to jest właśnie to, co powinniśmy robić grając bez pozycji w starciu z silnym graczem na big blindzie posiadającym duży stack.
Kenney był niemal pewnym kandydatem do wygrania tego turnieju. Co się jednak stało? Zaczął przegrywać jednego all-ina za drugim i ostatecznie zakończył turniej na trzecim miejscu. Czasami grając w sposób, który niemal gwarantuje wygraną, dostajemy obuchem w głowę i przegrywamy. Taki jest poker!
Czytaj również – Słowo klucz – zakresy. Część 1
