Dzisiaj nasz dobry znajomy Ed Miller opowie o tym jak podobne do siebie są pewne dwie gry. Jedną rozgrywamy wprawdzie na trawie, a drugą na zielonym materiale stołu pokerowego lub monitorze, ale łączy je coś więcej niż ten wesoły, kojarzony z dolarami kolor:
„Otworzyłem ostatnio swoją pierwszą książkę pokerową zatytułowaną „The Course” (Pole) i przeczytałem moje porównanie do golfa. W turniejowej wersji tej gry walczymy ze sporą liczbą zawodników. Można o tym myśleć na dwa sposoby. Pierwszy to taki, że grasz przeciwko wszystkim i musisz pokonać każdego zawodnika bez względu na to jak dobrze mu pójdzie.
Drugie podejście do zignorować to wszystko i skupić się na sobie oraz polu golfowym. Nie grasz z innymi zawodnikami. Jesteś tylko Ty i pole. Nie masz ich pokonać, tylko nauczyć się wszystkich dołków do perfekcji. Masz skupić się na obmyśleniu strategii idealnej dla danej przestrzeni i potem zastosować ją od A do Z.
Sęk w tym, aby zapomnieć o tym wszystkim co odwraca Twoją uwagę. Skup się na tym co ważne, daj z siebie wszystko, a zwycięstwo przyjdzie samo. Pokaż co potrafisz, a pewnego dnia okaże się, że nikt nie jest w stanie Ci dorównać.
W pokerze jest bardzo podobnie. W poker roomie jest sporo hałasu. Czasem dosłownie bywa głośno, ale nie brakuje też zbędnych informacji wypowiadanych szeptem. Plotki w stylu: “Słyszałeś, że Daniel ma teraz spory downswing? A Jennifer miecie stawki jak szalona!” albo “Tamten facet przy stole obok ma ogromny stack. Ciekawe jak gra.”
Łatwo tu stracić koncentrację. Downswingi też robią swoje i łatwo jest zapomnieć o wyznaczonym sobie celu. Wielu pokerzystów przychodzi do mnie i mówi:, “Wiem, że mam grać tight preflop, ale jest taki jeden facet u mnie w moim card roomie co wiecznie limpuje i zgarnia stosy żetonów. Co ja robię źle? Jak mam wygrywać tyle co on?”
Krótka odpowiedź brzmi: nie patrz na krótko lub średnioterminowe wyniki swoich oponentów. Po prostu nie i już. Ignoruj je po całości. To szum informacyjny. Ten limper doświadcza właśnie ogromnego heatera. Trafia 45 procent swoich drawów do koloru zamiast statystycznych 35. Na flopie set wpada mu w 17 procentach przypadków zamiast 12. I tyle.
Co najważniejsze jest pewnie setki takich limperów jak ten, który Cię drażni i oni non stop przegrywają w tle jego krótkotrwałych triumfów. Skupiasz się niepotrzebnie na facecie, który (tymczasowo) tworzy anomalię w statystyce zamiast na hordzie tych, których wyniki odzwierciedlają ich zły styl gry.
Ok, wiemy już jedno. Istotne jest, aby ignorować wzloty i upadki naszych przeciwników. Musimy skupić się na własnej grze. Ale zaraz! W pokerze przecież gra się z ludźmi, tak? Czy nie o to chodzi, aby patrzeć na nich i ich zachowania zamiast tylko we własne karty?
Tak. Niby tak. Moim zdaniem ta właśnie sprzeczność dezorientuje ludzi.
W pewien sposób powinieneś ignorować wszystko co robią przeciwnicy. Z drugiej jednak strony musisz uważnie obserwować wszystko co robią. Taki mały paradoks.
W obserwacji przeciwnika ważne jest odgadnięcie jego strategii. Każdy pokerzysta popełnia błędy. Musisz skupić się na tym jakie popełnia akurat dany oponent. Czy pasuje zbyt często na riverze? Czy za dużo zagrywa kontynuacyjnie na flopie? Może nie radzi sobie na jednokolorowych flopach i pasuje zbyt szybko, ale płaci za dużo na riverze gdy ma dajmy na to dwie pary?
Pamiętacie moje porównanie do gry na polu golfowym? Twórca takiego miejsca projektuje dołki i górki w pewien sposób. Wzorzec ten będzie bardziej podatny na jakąś konkretną strategię. Być może w przypadku jednego dołka lepiej jest uderzyć z całej siły, bo na drodze nie ma zbyt wielu przeszkód, a na innym lepiej postawić na precyzję, a nie na dystans. Wszystko zależy od warunków w jakich gramy.
Na stole możesz mieć od jednego do 9 graczy. To Twoje dołki i pola. Ich strategie pełne są mocnych i słabych stron tworzących unikalny wzorzec. Twoim zadaniem jest zanalizować to co robią niczym przekrój terenu na polu golfowym, tak abyś grał wykorzystując ich słabości i unikając mocnych stron. Twoja strategia powinna powstawać na bazie tego co oni reprezentują swoimi stylami gry.
Nie chodzi jednak o to kto wygrywa na stole w danym momencie. Chodzi o to z jakimi układami wygrywają. To, że komuś akurat dopisuje szczęście jest kompletnie bez znaczenia.
Poker, zwłaszcza jeśli mówimy o grach cashowych, nie jest taki jak inne gry. Nie musisz “pokonać przeciwników” aby wygrać. Nie musisz być najlepszy. Masz wychodzić na plus i grać dobrze. Jeśli jeden przeciwnik wygrywa 1500$, drugi 700, a Ty „tylko” 200$ to nie oznacza, że przegrałeś. Wygrałeś! To, że im poszło lepiej nie ma (lub nie powinno) Cię w ogóle obchodzić. Może następnym razem będzie odwrotnie. Może znowu wygrają. To NIE MA znaczenia.
Gdy ktoś pokonuje nas i zgarnia sporą pulę żetonów to bierzemy to niestety do siebie. “Co za farciarz.” Albo jeszcze gorzej: “Wyblefowała mnie!” To naturalne, że chcemy się odegrać. Nie rób tego jednak. Nic nie zyskasz skupiając się na wyimaginowanym „wrogu” i ignorując całą resztę. Jego pieniądze wydaje się tak samo jak pieniądze innych zawodników :)
Tak, wiem, że fajnie jest komuś odpłacić pięknym za nadobne. Jeśli jednak gramy szukając zemsty zazwyczaj szybko odczujemy to na własnej kieszeni.
źródło: cardplayer
