Jonathan Little przygotował analizę rozdania, w którym przestrzega przed popadaniem w samozadowolenie. Złe rozgrywanie takich sytuacji, w długim okresie może pozbawić gracza całego bankrolla.
Rozdanie pochodzi z turnieju online, do którego wpisowe wynosiło 20$, a rozegrane zostało na blindach 20/40 i ante 5. Wszyscy gracze przy stole spasowali do gracza tight aggressive, który siedział na środkowe pozycji i zagrał raise za 80, przy efektywnym stacku 1.200. Jego zagranie sprawdził Hero, który siedział na buttonie i miał 
. Rywale spasowali.
Jonathan Little pisze, że zagranie Hero było dobre, szczególnie gdy o rywalach na blindach nie mamy informacji, aby byli trudnymi, silnymi graczami. 3-bet za 250 także byłby dobrym rozwiązaniem, szczególnie gdy gracz, który grał raise preflop będzie często foldować.
Flop
Na flopie spadły 
. Rywal czeka, Hero gra za 125 do puli 225. Rywal sprawdza.
Jak zauważa Little, w przypadku powyższej sytuacji strategia Hero powinna zależeć w całości od tego, jakiej reakcji oczekuje od rywala. Najbardziej prawdopodobne jest to, że rywal ma jakiegoś rodzaju marginalne gotowe ręce, od słabych top par do A-Q, albo jakieś śmieciowe ręce, które rozegra jako check-fold (np. A-4, 7-6). Jeśli taki jest zakres rywala, to betowanie flopa jako semi-blefu, z betowaniem na większości turnów i riverów, jest idealne, ponieważ zmusi to większość graczy do spasowania prawie całego zakresu.
Jeśli w zakresie rywala są wszystkie marginalne gotowe ręce i być może niektóre slow playowane ręce premium (np. J-J), to czekanie ma więcej sensu, ponieważ blefowanie trzy razy przy sensownym silnym zakresie, to przepis na katastrofę. Jeśli rywal nas sprawdzi, to możemy założyć, że ma jakieś marginalne gotowe ręce, ponieważ większość graczy check-raisuje swoje najlepsze ręce.
Turn
Na turn spadło 
. Hero skompletował strita. Obaj gracze czekają.
Little pisze, że nie podoba mu się czekanie ze strony Hero. Gracz, który opisał mu to rozdanie powiedział, że w jego ocenie rywal ma w większości marginalne gotowe ręce (z czym Little się zgadza) i większość z nich spasuje do betu na turnie. Little nie zgadza się z takim myśleniem, ponieważ mało osób spasuje karty w stylu J-8 lub K-10, gdy dostanie bet średnich rozmiarów.
Little zagrałby w tej sytuacji za 300 żetonów do puli 505, spodziewając się, że prawie zawsze zostanie sprawdzony. Gdy mamy nutsa, to zazwyczaj chcemy betować, aby zbudować pulę i zagrać duży bet na river. Czekanie utrudni osiągnięcie tego celu.
River
Na river spadło 
. Rywal gra za 80 do puli 505. Hero przebija do 350. Wielkość podbicia jest dobra, nie za duża, więc Hero może liczyć, że rywal, gdy będzie mieć przyzwoite gotowe ręce przynajmniej rozważy sprawdzenie.
Rywal zdecydował się zagrać all-in za 940. Hero sprawdził i wygrał rozdanie. Rywal miał dwie top pary.
Jonathan Little nie zostawia suchej nitki na grze rywala. Gdy jego zagranie jest przebijanie, to ma łatwą decyzję, żeby sprawdzić. Ale gdy gra all-in po tym, gdy zdecydował się na lead, który został przebity, to jedyne czego może się spodziewać to sprawdzenie przez Hero, gdy ten ma rękę premium, która bije te dwie top pary. ,,To klasyczny przykład ogromnego przeceniania silnej, ale nie nutsowej ręki, która w długiej perspektywie kosztuje wielu amatorów ich cały bankroll” – podsumowuje Little.
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Daniel Cates – Myślę, że w odmianę short deck jestem lepszy od Iveya
_____
Powerfest na PartyPoker: 366 turniejów i 40 milionów dolarów w gwarantowanej puli nagród
