A może by tak Badugi? – Kevin Haney tłumaczy zasady gry (1)

Pokerzysta i dziennikarz pokerowy Kevin Haney postanowił przybliżyć swoim czytelnikom zasady gry pokerowej znanej jako Badugi. Dzisiaj mamy dla Was pierwszy z serii artykułów na temat tej, innej nieco, niecodziennej, ale bardzo ciekawej gry.

„Badugi to koreańskie słowo określające psa w białe i czarne łatki. Celem pokerowej gry o tej samej nazwie jest bowiem uzbieranie takiego samego tworu, tyle że w kartach. Dobierać możemy trzy razy, a celem gry jest uzbieranie możliwie najniższego układu (lowball), w różnych kolorach. Jeśli nie masz żadnej pary, a Twoje karty to różne kolory, to masz właśnie badugi, np.: .

Asy liczą się za niskie karty, więc najlepszy możliwy układ to A234 w różnych kolorach (przykładowo ). To tak zwane four high badugi czy też po prostu four (4) badugi. Jeśli nie masz badugi, to tak jakbyś miał “niekompletny” układ. Stopień niedopasowania może się oczywiście różnić (przykładowo oraz to trzy-kartowe badugi czy też tri hand. Terminologia jest tutaj zamienna i mówić możemy albo o “3 card 8” albo o “8 high tri”.

Każde badugi pokonuje tri hand, więc nawet najgorsze badugi pokona . Posiadacz tego ostatniego układu wymieniłby przy pierwszej okazji , aby uzyskać pozostały kolor (pik), czyli najlepiej: 4s 5s 6s 7s 8s i tak dalej. As, dwójka i trójka w pikach nie pomogą, po „sparują” układ, a tego w badugi nie chcemy. Król pik w powyższym przykładzie jest u rywala, więc też odpada.

Jeśli najwyższa karta jest w dwóch układach taka sama, to patrzymy na wartość kolejnej i szukając zwycięzcy szukamy niższej karty. Przykładowo pokona zarówno jak i .

W układach typu tri hands porównujemy tylko trzy najniższe, niesparowane karty i w podobny sposób wyłaniamy zwycięzcę. Co jest więc lepsze? czy 3s 5h 6c Js] ? Układ z asem, ponieważ bierzemy w nim pod uwagę A56, a w drugim 356 i as jest niższy od trójki. Proste :)

Kilka strategii na dobry początek

Celem gry jest uzbieranie układu czterech różnych kart w odmiennych kolorach, co zdarza się w jakichś 6% przypadków, czyli tak często (a w zasadzie rzadko) jak para w texas hold ’em. Badugi 7 high i niższe trafi w Wasze ręce ekstremalnie nieczęsto. Takich rąk nie rozgrywamy powoli, tylko bardzo agresywnie obstawiamy i przebijamy.

31% rozdanych badugi jest K high, więc to słaby układ, bo każdy oponent z niższym badugi nas pokona. Można oczywiście wymienić kartę, ale następna w naszym układzie niekoniecznie musi być bardzo niska (dama lub walet wystarczy, aby nam odechciało się dobierać). Przeciwnik nie musi oczywiście mieć czterech kart w innym kolorze tak od razu. Szansa jednak na to, że nasz układ nie zostanie pokonany przez tri hand w trakcie trzech sekwencji dobierania wynosi tylko 50%. Dwa takie układy u rywali zmniejszą nasze szanse już do 25%. Badugi Q high również nie jest zbyt dobre (a dostaniemy je w 23% wszystkich takich tęczowych układów). Szansa na słabe badugi (Q & K high) jak widzicie to łącznie 54%.

Granie takich rąk to najczęstszy błąd w tej odmianie gry. Zdecydowanie lepiej niż wchodzić w rozdania z kilkoma przeciwnikami jest tutaj kraść pule, izolować zawodników do gry HU i przebijać, gdy ktoś ewidentnie kradnie z pozycji. Czasem oczywiście znajdziemy się w rozdaniu z kilkoma graczami, ale sami nie powinniśmy pchać się w takowe, gdy mamy wysokie badugi. To tak jakby z uporem maniaka rozgrywać 22 w hold’emie, kiedy nie ma możliwości trafienia seta. Jeśli masz coś takiego jak A24K lub A23Q, to z automatu odrzucasz króla lub damę. To tak zwany breaking (rozbicie). Rozdzielamy bowiem jeden układ badugi, aby stworzyć lepszy.

Badugi z ręki zdarza się rzadko, więc zazwyczaj szukamy grywalnych tri hands, takich jak A24, 234 i 345 (to też te najlepsze tri hands). Grywalne układy, ale lepiej sobie je darować, gdy przed nami sporo jest przebijania. Ich siła podobna jest do AK w limit hold ’em. Silne ręce, ale sprawdzą się dobrze w grze z jednym przeciwnikiem. Trzy-kartowe układy 7,8 i czasem 9 high dobre są do bronienia blindów i kradzieży.

Dwu-kartowe drawy, takie jak A2, A3 oraz 23 nadają się do dwóch ostatnich wymienionych zagrań, ale nie należy ich przeceniać, bo może nas to sporo kosztować.

Kilka przykładowych rąk

Oto kilka rozdań z gry na sześcioosobowym stole:

Pre- Draw

Under the Gun: fold
Środkowa pozycja: fold Cut Off: podbija
Button: robi re-raise
Small Blind: fold
Big Blind:  fold

UTG ma tu łatwą decyzję. Gdyby to była Omaha, to miałby fajny układ. Tu szukamy jednak low. Zawodnik na środkowej pozycji ma najgorszy tri hand 8 high i pasuje, bo ma jeszcze 4 graczy za sobą. Cut-off podbija standardowo z 236 a button decyduje się na re-raise z drugim najsilniejszym tri-handem, czyli A24.

To łatwy re-raise zarówno dla value jak i obrony układu. Button może mieć przeciwko sobie gotowe badugi, ale zazwyczaj będzie to jednak słabszy tri hand. Big blind ma układ z królem i jego fold w długim czasie pozwoli mu oszczędzić sporo żetonów.

Cut-off sprawdza podbicie i wymienia
Button pozbywa się

Cut-off dobiera

Button dobiera

Żaden zawodnik nie skompletował więc jeszcze badugi. Nie jest to takie proste jak mogłoby się wydawać. Ręka cutoffa jest teraz trochę lepsza. Układ obniżył się z 6 high do 5 high. Niby niewielka zmiana, ale zawsze jest możliwe, że miał przeciwko sobie A45 i teraz ma nad nim przewagę. Takie detale są istotne przy podejmowaniu trudnych decyzji w tej odmianie gry.

Licytacja po pierwszej rundzie dobierania

Cut-off: czeka / sprawdza
Button: betuje

Button wprawdzie nie poprawił swojego układu, ale w tego typu sytuacjach jest to łatwy value bet, bo jego układ ma średnio 80% przewagi. Cut-off prawdopodobnie wie, że ma gorsze karty, ale sprawdza ze względu na przyzwoite pot oddsy.

Cut-off wymienia i trafia badugi
Button pozbywa się i dostaje inną, bezużyteczną damę

Licytacja po drugiej fazie draw

Cut-off: czeka / podbija
Button: betuje / sprawdza

Cut-off czeka, a button zagrywa z tego samego powodu, co po pierwszym drawie. Gdyby CO nie miał jeszcze badugi, to BTN miałby nad nim sporą przewagę procentową przy jednej fazie dobierania pozostałej w tym rozdaniu.

Cut-off podbija, bo wie, że button zagra bez względu na to, czy uzbierał badugi czy nie. Tylko 7 kart może dać rywalowi z pozycją lepsze badugi i vut-off o tym wie, więc zagrywa i liczy na call.

Button sprawdza, bo wie, że może mieć przeciwko sobie słabe badugi i ma szansę na uzyskanie silniejszego układu. Pula jest spora, no i są też stosowne implied oddsy. Cut-off może też blefować i nie zagra już na kolejnej licytacji, tylko poczeka.

Button trafia do badugi w ostatnim drawie.

Trzeci draw za nami, pora na ostatnie bety

Cut-off: obstawia
Button: sprawdza

Cut-off zagrywa sam, bo nie chce sytuacji check-check. Wie, że przeciwnik sprawdzi go ze słabszymi badugi i wieloma silnymi tri handami.

Badugi buttona nie jest wystarczająco silne na przebicie. Tak naprawdę ledwo wystarcza na call, bo pokonuje blefy z tri handami i niewiele słabszych badugi. W takiej sytuacji rywal pokaże zazwyczaj coś silniejszego (niższą kartę) niż bdg J high. Dobierane układy są zazwyczaj silniejsze niż te, które otrzymujemy na początku gry od dealera.”

Mam nadzieję, że powyższy przykład dał Wam pojęcie o tym, jak wygląda Badugi. W kolejnym artykule przyjrzymy się innemu rozdaniu i omówimy kilka nieco bardziej zaawansowanych koncepcji gry w badugi.