Gracze przegrywający dlatego są graczami przegrywającymi, bo zwykle w ich grze występują zasadnicze błędy i leaki, które nie pozwalają im wygrywać. Pierwszym krokiem, by je wyeliminować i odwrócić złe tendencje, jest zidentyfikowanie tych błędów.
W niniejszym artykule autorstwa Ashleya Adamsa przyjrzymy się błędom popełnianym najczęściej przez graczy początkujących i średnio zaawansowanych. W kolejnym – postaramy się im zaradzić.
1. Nasze ego przysłania zimną ocenę sytuacji
Słabi gracze często poświęcają swój potencjalny zysk, ponieważ chcą coś „udowodnić” innym graczom przy stole lub swoim znajomym i przyjaciołom.
Czasami zamiast sfoldować będą sprawdzać, betować czy przebijać tylko po to, żeby pokazać, że nie są słabi. Nawet wtedy, gdy prawidłową decyzją byłaby postawa bardziej pasywna.
2. Zbyt często zakładamy, że rywal prawdopodobnie blefuje
Przegrywający gracze często przegrywają, gdyż nie mogą pozbyć się wrażenia, że ich przeciwnik na pewno chce ich wyblefować z puli.
Solidni gracze mają w sobie pewną dawkę skromności, która pozwala im pogodzić się z faktem, że są w rozdaniu z tyłu i zrzucić karty. Gracze przegrywający mają nawyk niedowierzania, co skutkuje błędnymi sprawdzeniami.
3. Brak wystarczającej agresji z lepszą ręką
Wygrywanie w pokera wymaga agresji. Nie rozumiejąc tego faktu, gracze przegrywający zbyt często czekają, zamiast betować – albo stawiają zakłady zbyt niskie, co daje ich rywalom dobrą cenę, aby je sprawdzić.
Kiepscy gracze zbyt rzadko podbijają czy przebijają, spotykając się z agresją rywala, sami pozbawiając się możliwości wygrania większej puli w przypadku posiadania silnej ręki.
4. Zbyt rzadkie blefowanie
Znakiem rozpoznawczym słabego gracza jest uparte unikanie blefowania. Niektórzy nawet z dumą ogłaszają wszem i wobec, że nigdy nie blefują.
Grając maksymalnie tight oczywiście można wygrać pieniądze od najgorszych czy początkujących przeciwników, ale już każdy nieco lepszy rywal bez problemów wykorzysta taką grę nieblefującego zawodnika.
5. Mówimy „co, do diabła?” i… sprawdzamy
Fatalizm i „przegrywactwo” są ze sobą mocno powiązane. Źli gracze często pozbawiają się wygranej, pokładając nadzieje na sukces w „pokerowych bogach”.
Zamiast poświęcać czas i energię na ustalenie, czy jakaś akcja ma w ogóle sens, robią duże sprawdzenia z opóźnieniem – i z niczym nieuzasadnioną nadzieją na to, że jednak mają lepszą rękę.
6. Zbyt częste opieranie się na przeczuciu
Słyszeliście kiedyś, jak ktoś mówił „czuję, że mam szczęście” a potem sprawdzał, betował czy przebijał? Jeżeli powiedział to szczerze i z przekonaniem, jest to nieomylny znak, że mamy do czynienia z graczem przegrywającym. Takim, który wierzy, że uśmiech losu ma prawdziwy wpływ na jego sukces czy porażkę. Z drugiej strony, jeżeli coś takiego mówi dobry gracz, może to być specjalnie nadany fałszywy komunikat, który ma nas zmylić.
Źli gracze często pozostają biedni, ponieważ spędzają zbyt wiele czasu próbując się dowiedzieć, czy idzie im dobrze czy źle, zamiast skupić się na tym, czy GRAJĄ dobrze czy źle.
7. Gra zbyt małym bankrollem
Konsekwentne granie ze zbyt małym kapitałem jest najlepszą drogą do porażki. Taka sytuacja powoduje, że w obawie przed stratą nie betujemy i sprawdzamy w odpowiednich momentach, co sabotuje optymalną grę.
Oczywiście gra strategią short stacka może być dochodowa, jednak gra z małym stackiem tylko dlatego, że nie mamy więcej pieniędzy, wiąże się ze zbyt pasywną i strachliwą grą, co musi skończyć się źle.
8. Zakładanie przegranej
Słabi gracze są w tym mistrzami. Jeżeli masz zamiar pograć w pokera i zabierasz ze sobą 100$, które możesz bez kłopotów przegrać, z pewnością je bez kłopotów przegrasz.
9. Zbyt długa gra
Złym graczom często brakuje dyscypliny, by w odpowiednim momencie odejść od stołu. Odpowiednim, czyli takim, w którym wiemy, że już nie gramy najlepiej jak umiemy lub obiektywne czynniki wskazują, że gra przestała być opłacalna.
Czasami słabi gracze wierzą, że szczęście się wreszcie do nich uśmiechnie. Czasami wydaje im się, ze grają lepiej, niż w rzeczywistości. Czasami nie potrafiąc wstać od stołu, gdy przegrywają, grają dalej i przegrywają jeszcze więcej.
Tego typu zachowanie kończy się zwykle bardzo dużą przegraną, zamiast umiarkowanej przegranej.
10. Brak selekcji dobrych gier
Nie wszystkie gry są sobie równe. Źli gracze często popełniają błąd, polegający na uczestniczeniu w złej grze. I nawet jeżeli mają okazję zmienić stół na lepszy, brną uparcie w potyczki z lepszymi od siebie.
Konkluzja
Pierwszy krok mamy za sobą – wiemy, co jest nie tak. W kolejnym artykule omówimy sposoby, jak te wszystkie błędy zlikwidować.
