Zapraszamy na trzecią część artykułu „Wprowadzenie do pokerowego świata”.
Pokerowe zagrania
W pokerze mamy do dyspozycji pięć rodzajów zagrań:
a) pas (ang. fold) – gdy uważamy, że nasze karty są za słabe do gry; odrzucamy je i nie bierzemy już udziału w rozdaniu
b) podbicie (ang. bet) – gdy uważamy, że nasze karty są silne i chcemy wygrać od innych zawodników pieniądze lub gdy blefem chcemy zmusić naszych przeciwników do spasowania i oddania puli, która już się zgromadziła na stole – wtedy warto podbić
c) sprawdzenie (ang. call) – gdy nie jesteśmy pewni czy mamy najlepsze karty w danym momencie, chcemy tanim kosztem zobaczyć czy nasz układ jest lepszy niż układ przeciwnika, wtedy najczęściej decydujemy się na sprawdzenie
d) przeczekanie (ang. check) – gdy w kolejnych rundach licytacji nikt przed nami nie podbił, możemy zaczekać jeśli nic nie trafiliśmy, może kolejna karta polepszy nasz układ
e) przebicie (ang. raise, re-raise) – gdy któryś z przeciwników podbił możemy podbić jego podbicie, czyli przebić; zazwyczaj w takiej sytuacji musimy mieć naprawdę silne karty
Rundy licytacji: Każda rozgrywka składa się zasadniczo z czterech etapów (czterech rund licytacji).
I. Preflop
Podczas pierwszej rundy licytacji zwanej preflopem każdemu z graczy rozdawane są dwie karty na rękę. Dwóch zawodników po lewej stronie od gracza rozdającego karty (dealera) musi wnieść blindy (czyli obowiązkową opłatę „w ciemno”), jeszcze zanim obejrzą swoje karty. Osoba bezpośrednio po lewej stronie dealera płaci małego blinda (small blind), a kolejna dużego blinda (big blind). To zachęta dla pozostałych graczy do licytowania, w puli już na starcie znajdują się pieniądze, o które można walczyć.
Każdy z graczy jest panem i władcą tylko tych dwóch kart, które dostał na rękę. Nikt inny nie może z nich korzystać ani ich widzieć (dlatego grając na żywo chrońcie je przez zapuszczającymi żurawia kolegami ; ). Gdy już karty zostaną rozdane wszyscy w ustalonej kolejności licytują. Jeśli jedna osoba podbije i nikt jej nie sprawdzi, to rozdanie kończy się już w tym momencie i podbijający zgarnia pulę. Jeśli nikt nie podbijał, ale znalazły się osoby które sprawdziły (czyli weszły w rozdanie za wysokość dużego blinda) lub ktoś podbił i sprawdziła go przynajmniej jedna osoba, wtedy przechodzimy do kolejnej fazy.
II. Flop
Drugą rundą licytacji jest flop, czyli moment gdy na stole pojawią się trzy wspólne karty. Z tych kart mogą korzystać wszyscy gracze do tworzenia swojego najsilniejszego układu. Karty te pozwalają również przewidzieć jakie układy są możliwe: Na przykład, jeśli na flopie znalazły się trzy karty w tym samym kolorze: Jh 5h 2h, to jeśli któryś z przeciwników ma na ręce dwa kiery, to już w tym momencie ma kolor.
Jeśli na flopie pojawi się 8c 9h Td, to osoba trzymająca na ręce waleta z damą lub siódemkę z szóstką już w tym momencie będzie miała strita. Znów każdy z graczy w ustalonej kolejności deklaruje jakie zagranie wykonuje. Jeśli na flopie ktoś podbije (lub przebije podbicie innego gracza) i nikt go nie sprawdzi, to rozgrywka kończy się już w tym momencie i wszystkie żetony z puli (zgromadzone na środku stołu) wędrują do podbijającej osoby. Jeśli przynajmniej jedna osoba zdecyduje się sprawdzić wniesiony przez przeciwnika zakład, to dochodzi do kolejnej fazy.
III. Turn
Trzecią rundą licytacji jest turn, na którym pojawia się jedna (czwarta z kolei) karta wspólna. Wbrew pozorom ta jedna karta potrafi bardzo dużo zmienić:
jeśli trzymaliśmy na ręku parę asów (AsAc), a na flopie były 2d 6d 9d, to jeśli na turnie spadło czwarte karo, jest bardzo prawdopodobne, że któryś z przeciwników ma już kolor i nasza para asów bardzo straciła na swojej wartości czy mówiąc wprost nadaje się już tylko do spasowania : )
Z kolei jeśli mieliśmy na ręce As7s, na flopie pojawiły się Ks Ts 3s, czyli mieliśmy najwyższy kolor, będący najwyższym możliwym układem (w pokerowym slangu nazywa się go 'the nuts’), to gdy na turnie spadnie wydawałoby się niepozorna trójka 3h, to musimy wziąć pod uwagę, że nasz układ przestał być najmocniejszy, bo osoba która trzyma na ręce parę króli (KK), parę dziesiątek (TT) lub parę trójek (33) ma fulla lub karetę i jesteśmy wobec niej bez szans.
Tak jak zawsze: każdy z graczy kolejno licytuje, jeśli ktoś podbił i nie został sprawdzony, wygrywa pulę i kończy się rozdanie, jeśli ktoś go sprawdził to gramy dalej.
IV. River
Czwartą rundą licytacji jest river, kiedy na stole pojawia się ostatnia (piąta) karta wspólna.
Teraz wiemy już na pewno jakim układem dysponujemy. Gdy już ustaliliśmy jaką siłą rażenia dysponujemy, pora przemyśleć czym dysponują nasi przeciwnicy i czy możemy ich pokonać. Jeśli tak, powinniśmy podbijać, żeby wyciągnąć od nich pieniądze. Jeśli nie jesteśmy pewni czy mamy lepszy układ lepiej będzie zaczekać lub sprawdzić podbicie przeciwnika; a gdy jesteśmy pewni że układ przeciwnika bije nasz, to jeśli przeciwnik wykona podbicie, będziemy musieli spasować.
Gdy wszyscy gracze, który dotrwali do rivera przeczekają go lub gdy ktoś podbije i nastąpi sprawdzenie dochodzi do showdownu, czyli odkrycia kart trzymanych na ręku. Wtedy porównuje się siłę układów i zawodnik dysponujący mocniejszym zgarnia pulę.
