W serii „Historia Main Eventu WSOP” przyglądamy się najważniejszym wydarzeniom w czasie trzeciej dekady istnienia turnieju. Zachęcamy do czytania.
Ostatni odcinek skończyliśmy na triumfie 24-letniego Phila Hellmutha w Main Evencie w 1989 roku. Kto by wówczas przypuszczał, że ponad dwie dekady później ten gracz będzie samotnym liderem w ilości zdobytych bransoletek mistrzowskich (14).
Z Main Eventu 1990 roku zapamiętamy jedną rzecz. Wielokrotny zwrot akcji w rozdaniu, które zadecydowało o tym, że to Mansour Matloubi sięgnął po najcenniejsze trofeum w pokerze. Ten gracz zostanie także zapamiętany jako pierwszy mistrz ME WSOP, który nie był obywatelem USA (Iran).
Turniej z 1991 roku był rekordowy przynajmniej z dwóch powodów. Po raz pierwszy w historii przy stołach zasiadło ponad 200 pokerzystów (dokładnie 215). Ponadto w tym roku wprowadzono „sztywną” wartość nagrody za zwycięstwo, która do 1999 roku wynosiła 1.000.000$. Pierwszym milionerem na WSOP został Brad Daugherty.
W 1994 Main Event obchodził 25-lecie swojego istnienia. Z tej okazji organizatorzy przygotowali dodatkową nagrodę dla zwycięzcy – tyle srebra, ile wynosi jego/jej waga. Trzeba przyznać, że szczęście się do nich nie uśmiechnęło, gdyż triumfatorem turnieju został Russ Hamilton, który ważył wówczas 330 funtów (ok. 136 kg.). Otyłość przynajmniej raz się na coś przydała. Za swoje nadprogramowe kilogramy Hamilton zainkasował ekstra 28.000$.
Rok później triumfował Dan Harrington, który jest autorem kultowej serii książek „Harrington On Hold’em”. Warto wspomnieć o tym z racji tego, że Amerykanin znany jest ze swojego zachowawczego sposobu gry – trochę przewrotnie zyskał dzięki temu przydomek „Action Dan” – a mimo to udało mu się pokonać 272 przeciwników i uzyskać pokerową nieśmiertelność.
W 1997 po raz trzeci przypomniał o sobie niesamowity Stu Ungar. Pokerzysta z Nowego Jorku prawdopodobnie już na zawsze pozostanie rekordzistą pod względem ilości wygranych Main Eventów WSOP (3). Ciekawostką jest to, ze stół finałowy tej edycji rozgrywany był poza kasynem Binion’s Horseshoe. Zobaczcie sami.
Innym charyzmatycznym zwycięzcą Main Eventu WSOP został rok później Scotty Ngyuen. Jego historia jest kolejną z serii „od pucybuta do milionera”, z które możliwe są tylko w Ameryce. Pochodzący z Wietnamu pokerzysta przyjechał do Las Vegas bez grosza przy duszy, a dzięki ciężkiej pracy i determinacji dostał się na sam szczyt. Ostatnie rozdanie w turnieju przeszło do historii dyscypliny.
Lista zwycięzców WSOP od 1990 do 1999 roku
1990 – Mansour Matloubi, liczba graczy – 194, wygrana – 895.000$
1991 – Brad Daugherty, liczba graczy – 215, wygrana – 1.000.000$
1992 – Hamid Dastmalchi, liczba graczy – 201, wygrana – 1.000.000$
1993 – Jim Bechtel, iczba graczy – 220, wygrana – 1.000.000$
1994 – Russ Hamilton, liczba graczy – 268, wygrana – 1.000.000$
1995 – Dan Harrington, liczba graczy – 273, wygrana – 1.000.000$
1996 – Huck Seed, liczba graczy – 295, wygrana – 1.000.000$
1997 – Stu Ungar, liczba graczy – 312, wygrana – 1.000.000$
1998 – Scotty Nguyen, liczba graczy – 350, wygrana – 1.000.000$
1999 – Noel Furlong, liczba graczy – 393, wygrana – 1.000.000$
Ciekawostki związane z trzecią dekadą WSOP
- Stu Ungar zrównał się w liczbie zwycięstw z Johnny Mossem. Należy jednak pamiętać, że w inauguracyjnym Main Evencie gracze rywalizowali w festiwalu gier cashowych, a zwycięzca został wybrany drogą głosowania.
- Hans „Tuna” Lund, którego dramat z 1990 roku możecie zobaczyć powyżej na filmie, był bliski sukcesu dwa lata później. W grze 3-handed Lund ponownie nie miał szczęścia i został pokonany przez „two outera”, którego zasadził mu Hamid Dastmalchi (późniejszy mistrz).
- W 1992 roku doczekaliśmy się pierwszego w historii spadku w liczbie graczych biorących udział w grze. Ta sytuacja powtórzyła się dopiero w 2007 roku.
- W 1995 roku Barbara Enright została pierwszą – i jedyną do tej pory – kobietą, która zasiadła do finałowego stołu. Ostatecznie skończyła swój występ na piątej pozycji.
- W 1998 roku w Main Evencie udział wzięli Matt Damon oraz Edward Norton, który w ten sposób promowali film „Rounders”. Damon został wyeliminowany z gry przez samego Doyle Brunsona.
Zbliżamy się do czasów współczesnych. Już jutro przedostatni odcinek z serii „Historia Main Eventu WSOP”. Zachęcamy do czytania.
