Kto nie lubi uczucia towarzyszącego trafieniu na flopie seta? Uzyskanie tego układu może wzbudzać zachwyt, ale musimy pamiętać, że nie każdy set jest taki sam. Na nasz sposób rozgrywania setów wpływać powinny różne czynniki. W poniższym artykule zajmiemy się ośmioma powszechnymi sytuacjami.
Sytuacja #1: Otwierałeś przed flopem i grasz teraz w heads-upie z pozycją
To bardzo proste: ZAWSZE BETUJ!
Dlaczego? Ponieważ trzymasz rękę z bardzo wysokim equity, z którą powinieneś chcieć zbudować jak największą pulę. Czekanie skutkowałoby zwykle wygrywaniem przeciętnie mniejszych pul.
Przykład: Przed flopem otworzyłeś z cutoffa z 
, a sprawdził Cię big blind. Flop przyniósł 
. Gdy big blind zaczeka (a tak najczęściej zrobi), to zawsze powinieneś betować ze swoim setem.
Sytuacja #2: Otwierałeś przed flopem i grasz teraz w heads-upie bez pozycji
Ta sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana. Poprawna strategia w tym scenariuszu zależy od pozycji obu graczy, a konkretniej tego, jakie zakresy są w nim zaangażowane.
Jeśli board zawiera kartę broadway lub dwie, to będziesz chciał być bardziej agresywny. Gdy board jest niższy oraz w większym stopniu połączony, to będziesz chciał grać bardziej przebiegle i zastosować check/raise.
Na wyższych boardach to Ty – jako agresor z fazy preflop – dysponujesz przewagą, co pozwala Ci często betować. Natomiast na niższych boardach lepszy jest zazwyczaj zakres gracza sprawdzającego przed flopem, co zmusza Cię do czekania.
Przykład: Przed flopem otwierasz z hijacka z 
, a cutoff sprawdza. Jeśli na flopie pojawią się 
, to prawdopodobnie powinieneś postawić zakład. Jeżeli flop przyniesie 
, to powinieneś być bardziej chętny do zaczekania (a następnie przebicia po otrzymaniu zakładu od rywala).
Sytuacja #3: Sprawdziłeś przebicie przed flopem i grasz teraz w heads-upie bez pozycji
Tak dzieje się zazwyczaj wtedy, gdy bronisz swojego big blinda. Nasza strategia jest tutaj znów bardzo prosta: ZAWSZE GRAJ CHECK/RAISE!
Powody są takie same jak w scenariuszu #1. Masz rękę z bardzo wysokim equity, z którą chcesz dodać do puli jak najwięcej pieniędzy.
Przykład: Bronisz swojego big blinda z 
po przebiciu od gracza z cutoffa. Flop przynosi 
. W tej sytuacji często stosuj zagranie check/raise.
Sytuacja #4: Sprawdziłeś przebicie przed flopem i grasz teraz w heads-upie z pozycją
Jeśli zwracałeś uwagę na wcześniejsze wyjaśnienia, to pewnie wiesz już, co powinieneś robić w takim scenariuszu. ZAWSZE PRZEBIJAJ.
Chcesz zbudować pulę jak najszybciej, aby zgarnąć jak najwięcej pieniędzy, bez względu na to, czy rozdanie dojdzie do showdownu, czy nie.
Przykład: Gracz z cutoffa przebija, a Ty trzymasz 
i sprawdzasz z buttona. Flop przynosi 
. Jeśli cutoff zabetuje, powinieneś przebić. Jeśli zaczeka, to powinieneś postawić zakład.
Sytuacja #5: 3-betowałeś z pozycją, a Twój rywal sprawdził
Z silnymi rękami zazwyczaj powinieneś od razu budować pulę. Istnieją jednak pewne wyjątki, które powinny skłaniać Cię do gry check back.
Rozważ grę check back w sytuacjach, gdy board jest niski i bardzo połączony – jak 865 w dwóch kolorach. Na takich boardach dość dużą przewagą dysponuje gracz, który sprawdził 3-beta. To powód, dla którego powinieneś grać check back (przynajmniej od czasu do czasu) z rękami takimi jak 88 czy 66.
Przykład: Hijack otwiera, a Ty jesteś na cutoffie i postanawiasz 3-betować z 88. Jeśli flop przyniesie 
, to po checku od rywala zawsze powinieneś betować. Na flopie powinieneś jednak czekać z dużą częstotliwością, aby chronić swój zakres i skłaniać rywala do podejmowania działań na kolejnych streetach.
Sytuacja #6: 3-betowałeś, a teraz grasz w heads-upie bez pozycji
Gra bez pozycji zawsze jest trudniejsza. W większości przypadków powinieneś betować, ale niektóre boardy faworyzują sprawdzającego.
Gdy board faworyzuje sprawdzającego, to powinieneś skłaniać się ku bardziej pasywnemu podejściu. Mówimy tutaj o takich samych typach boardów, o jakich wspominaliśmy wcześniej – niskich i bardzo połączonych. Powinieneś bardzo często czekać na takich boardach, ponieważ gracz z pozycją może mieć sety, których Ty mieć nie możesz (jak 66, 55, 44 itd.).
Przykład: Gracz z cutoffa otwiera, a Ty jesteś na small blindzie i postanawiasz 3-betować z 
. Jeśli flop przyniesie , to powinieneś postawić zakład. Jeżeli jednak pojawią się na nim 
, to częściej wybierać powinieneś check.
Sytuacja #7: Sprawdziłeś 3-beta, a teraz grasz w heads-upie z pozycją
To może Cię trochę zaskoczyć, ale gdy po sprawdzeniu 3-beta przed flopem, zobaczysz zakład kontynuacyjny na flopie, to w większości przypadków powinieneś sprawdzać.
Jest kilka powodów, dla których wolimy pasywne rozegranie:
- Przewagę będzie miał zakres gracza, który 3-betował. Sprawdzenie jego zakładu pozwoli Twojemu rywalowi na kontynuowanie na turnie poprzez blefowanie lub betowanie dla thin value.
- Stosunek stacka do puli jest dość niski, więc wejście all-in do rivera możliwe jest bez przebijania na flopie.
Gdy tylko sprawdzasz, chronisz słabsze części swojego zakresu i możesz bardziej efektywnie działać na turnie. Na mokrych boardach możesz przebić all-in po zakładzie od rywala, a gdy board nie wygląda zbyt niebezpiecznie – przebiegle sprawdzić ponownie.
Przykład: Trzymasz 88, otwierasz z buttona i sprawdzasz 3-beta od gracza ze small blinda. Flop przynosi 
. Na tym flopie skłaniaj się ku grze check/call.
Sytuacja #8: Sprawdziłeś 3-beta, a teraz grasz w heads-upie bez pozycji
W ostatnim scenariuszu musisz za każdym razem grać check/raise.
Nie masz pozycji, co oznacza, że jesteś w strategicznie niekorzystnej sytuacji. Gracz posiadający pozycję ma o wiele większą kontrolę nad tym, jaki rozmiar będzie przybierała pula po każdym kolejnym streecie.
To powód, dla którego powinieneś zawsze grać check/raise ze swoimi najsilniejszymi rękami, a także z niektórymi semi-blefami. Możesz nawet grać check/raise z niektórymi średnimi rękami, aby blokować realizację equity słabszej części zakresu gracza z pozycją.
Przykład: Trzymasz 99, otwierasz z hijacka i sprawdzasz 3-beta od buttona. Flop przynosi 
. Zagraj w tej sytuacji check/raise.
Powodzenia przy stolikach!
