Jonathan Little odświeżył ciekawe rozdanie cashowe z czasów, gdy w pokerze nie rządziły jeszcze solvery. Luke Schwartz odważnie atakował w starciu z Davidem Peatem, inaczej “Vifferem” , a ten miał przez to do podjęcia niełatwą decyzję na riverze. Czy wybrał prawidłowo?
Kilka ważnych informacji i faza preflop
Rozdanie pochodzi ze zorganizowanej w 2011 roku rozgrywki PartyPoker The Big Game V. Blindy wynosiły 50£/100£. Siedzący na pozycji UTG David “Viffer” Peat (22.525£) zobaczył u siebie 
i otworzył akcję przebiciem do 200£. Luke Schwartz (22.525£) był na środkowej pozycji i zagrał 3-bet do 700£ z 
. Pozostali gracze spasowali, a Viffer zdecydował się na sprawdzenie. Przed flopem było więc całkiem standardowo.
Jonathan Little podkreśla, że gdy rozgrywamy AJ offsuit bez pozycji, szczególnie przy nieco shallow stackach, to powinniśmy być bardzo ostrożni. Wiemy jednak, że Schwartz lubi agresywną grę, więc w tej sytuacji mamy dobry powód do wybrania opcji call.
Omówienie flopa
Na flopie pojawiły się karty 
. Viffer zaczekał, a Schwartz postawił zakład kontynuacyjny w wysokości 1.100£.
Little dostrzega, że Schwartz postawi tutaj z wysoką częstotliwością. To on 3-betował przed flopem, a ten board nieźle łączy się z typowym zakresem, z jakim mógłby to robić.
Viffer tylko sprawdził. Dlaczego nie zdecydował się na użycie zagrania check/raise, mając prawdopodobnie najlepszą rękę? Jak podkreśla Little, kluczowe znaczenie mają tutaj rozmiary stacków graczy. Obaj mieli po 225 big blindów, a grając check/call, Viffer nie skracał zakresu Schwartza, w efekcie utrzymując w nim też blefy.
Turn, a po nim jasny sygnał
Turn przyniósł 
, kompletując Schwartzowi gutshot drawa do strita. Postawił on 3.500£ po wcześniejszym checku od Viffera. Ten drugi sprawdził, nie zdając sobie jeszcze sprawy z faktu, że układ rywala za każdym razem pokona jego AJ.
Little zauważył, że duży rozmiar zakładu na turnie sygnalizuje polaryzowanie zakresu. Czyli Schwartz chciał powiedzieć rywalowi coś w stylu: „mam bardzo silny układ lub gram z jakimś przypadkowym drawem czy też po prostu z bardzo słabą ręką”.
Postawienie dużego zakładu ma jeszcze taką zaletę, że dla Viffera oznacza kiepską cenę za możliwość kontynuowania z jakimikolwiek drawami. Jak przypomina Little, Viffer nie chce przebijać, ponieważ sprawdzałyby go tylko te ręce, z którymi już w tym momencie przegrywa lub takie, które nierzadko zamienią się jeszcze w lepsze układy.
Najlepsze zagranie na riverze, czyli…
River to 
, a Viffer zyskuje tripsa i czeka. W puli jest 10.775£ – gdybyś był na miejscu Schwartza, to na jakie zagranie zdecydowałbyś się w tej sytuacji?
- Check,
- zakład za 3.000£,
- zakład za 8.000£,
- all-in za 17.725£.
Gdyby rozdanie odbywało się współcześnie, to polecilibyśmy Schwartzowi grę all-in. Na riverze jego zakres jest już bardzo spolaryzowany, co pozwala mu na dalsze stawianie dużych zakładów. Weźmy jednak pod uwagę fakt, że w 2011 roku ludzie o wiele zbyt często spasowaliby po dużym overbecie na riverze. To powód, dla którego Little wybrałby tutaj średni rozmiar zakładu, licząc na więcej sprawdzeń od asów z zakresu Viffera.
Schwartz długo myślał nad decyzją, aż Viffer poprosił o zegar. Nagle pierwszy z tych pokerzystów ogłosił, że gra all-in, ryzykując 17.225£. Teraz Viffer musiał wybrać jedną z dwóch opcji. Wiedział przy tym, że swoim rozmiarem zakładu Schwartz sygnalizował spolaryzowany zakres, przeciwko któremu jego ręka służyć mogła tylko jako bluff catcher.
W rozdaniu Viffer spasował, oddając pulę Schwartzowi. Podjął oczywiście całkowicie słuszną, zdyscyplinowaną decyzję.
Świetny read Phila Hellmutha w pojedynku z Danielem Negreanu (analiza rozdania)
