Bardzo wiele losowych elementów w pokerze czyni tę grę bardzo złożoną strategicznie. Nigdy nie wiemy na 100% jakie karty ma nasz przeciwnik, ani jakie karty pojawią się na flopie, turnie i riverze. Dlaczego więc ktokolwiek chciałby dokładać jeszcze więcej losowych elementów do gry? Dlaczego najlepsi pokerzyści podejmują decyzje losowo?
Wierzcie lub nie, ale najlepsi pokerzyści na świecie niektóre decyzje podejmują losowo. Tak, jakby przed zagraniem rzucali kostką, by się przekonać, o ile pól mogą przejść w Monopoly.
Zanim przejdziemy do tego, dlaczego tak robią, wyjaśnijmy sobie zagadnienie częstotliwości podejmowania danych decyzji.
Optymalne częstotliwości wymagają mieszanej strategii.
Konstruując naszą „optymalna” strategię, staramy się podejmować każdą decyzję z określoną częstotliwością (np. musimy callować 33% rąk z naszego zakresu, gdy dostajemy pot oddsy 2-1).
W niektórych scenariuszach, optymalne będzie wybieranie różnych działań w odniesieniu do tej samej ręki z różnymi częstotliwościami.
Dlaczego mielibyśmy to robić?
Wyobraźmy sobie, że gramy przeciwko dwóm graczom, Graczowi A i Graczowi B, w trzyosobowej grze cashowej.
Gracz A podejmuje zawsze taką samą decyzję ze wszystkimi kombinacjami określonej ręki. Dla kontrastu, Gracz B używa „strategi mieszanej”, gdzie czasami miesza swoje decyzje z różnymi kombinacjami tej samej ręki w określonej częstotliwości.
Gracze, którzy stosują efektywną strategię mieszaną, stają się trudniejsi do pokonania, ponieważ nie jesteśmy w stanie poczynić zbyt wielu ostatecznych założeń dotyczących ich zakresów.
Przykładowo, otwieramy z buttona a Gracz A siedzi na big blindzie z 
. AQo jest ręką dostatecznie silną, by 3-betować dla wartości przeciwko otwarciu buttona, więc Gracz A będzie zawsze w tej sytuacji taką rękę 3-betował.
Gracz B mógłby do sytuacji podejść inaczej. Nadal będzie próbował wyciągnąć wartość ze swoich AQo w przeważającej większości przypadków – powiedzmy 85% – ale czasami tylko sprawdzi podbicie, w pozostałych 15%.
Możemy więc całkowicie wyeliminować rękę AQo z zakresu gracza A, gdy tylko sprawdzi nasze otwarcie. Ta informacja pozwala nam wywierać większą presję na niego, gdy na flopie spadną karty w rodzaju A-Q-2 czy K-J-T. Strategia mieszana Gracza B pozwala zaś chronić jego zakres na tego typu boardach.
Gdy już mamy omówioną kwestię częstotliwości podejmowania decyzji, przyjrzyjmy się tematowi losowości.
Nasza ludzka natura sprawia, że jesteśmy ułomni i niezdolni do podejmowania prawidłowych decyzji opartych na konkretnej częstotliwości. Możemy „losowo” pomyśleć o jakieś cyfrze z przedziału od 1 do 5, ale nasz wybór nie będzie tak naprawdę losowy. Będzie oparty na niezliczonej liczbie nieświadomych zmiennych psychologicznych.
Jeżeli chcemy 3-betować rękę AQo z big blinda w 85% przypadków, będziemy potrzebowali skorzystać z narzędzia lub techniki w celu zapewnienia dokładności wyliczenia.
W tym miejscu do gry wchodzą generatory liczb losowych (RNG) i inne prowizoryczne techniki kreowania losowości.
Korzystanie z generatora liczb losowych
Prostym sposobem na dokonywanie decyzji w określonej częstotliwości jest korzystanie z generatora liczb losowych. Wystarczy wpisać w Google „rng” i już go mamy. Prosty i przejrzysty. Wystarczy ustawić przedział od 1 do 100 a następnie określić, jaką mamy wykonać akcję, w zależności od wcześniej zdefiniowanej częstotliwości.
Na przykład powiedzmy, że w pewnym scenariuszu chcemy 3-betować nasze AJo w 33% przypadków i callować w 67%. Używamy generatora i pięknie mieszamy naszą strategię. Gdy wypadnie liczba od 1 do 33 to 3-betujemy, jak od 34 do 100 – sprawdzamy.
W niektórych klientach pokerowych jest możliwe zaimplementowanie generatora liczb losowych. A co, jeżeli w naszym jest to niemożliwe?
O tym w części drugiej.
