Amerykański pokerzysta analizuje rozdanie, do którego doszło, gdy w turnieju zostało trzech zawodników. Pomogło mu ono zwyciężyć w turnieju Run It Up Reno.
Kilka dni temu zakończyła się siódma edycja festiwalu Run it Up Reno. W Main Evencie wpisowe wynosiło 550$. Opłacono je 687 razy. Po zwycięstwo sięgnął Matt Stout, który w nagrodę otrzymał 70.000$. Amerykański pokerzysta wygrał w turniejach live w sumie 4,1 mln dolarów. W rozmowie z Chadem Hollowayem, dziennikarzem PokerNews.com, opowiedział o ważnym rozdaniu z finału tego turnieju.
Wstęp
Rywalem Matta w heads-upie był Kevin Martin, pokerzysta i streamer. „Kevin używał ICM na stole finałowym. Chciał, żebym znalazł się w wielu złych dla mnie sytuacjach. Wyszło mu to naprawdę dobrze. Postawił mnie w wielu sytuacjach, gdzie wiedziałem, że jest spora szansa, że zostanę wyblefowany. Gdybym jednak się pomylił i stracił żetony, byłby to rodzaj ICM-owego samobójstwa.
Wiele razy musiałem mu odpuścić. Gdy ktoś 3-betuje cię wiele razy, to musisz albo otworzyć swój zakres 4-betowania, zacząć limpować lub otwierać bardziej tight. Wtedy nie masz tak wielu raise-foldów w swoim zakresie” – opowiada Stout. Pokerzysta zdecydował się częściej grać limp-reraise, aby przeciwstawić się agresji rywala. Już wcześniej Stout wypracował dynamikę – lipmował ze słabymi rękami na buttonie, grał bet na flopie, a obaj rywale, którzy z nim wtedy grali, pasowali. Była też sytuacja, że Stout limpował i spasował do betu na flopie.
Analiza rozdania
Gdy w turnieju pozostał on i dwóch rywali, to nadal kontynuował swoją strategię, gdy na buttonie zlimpował, trzymając 
. „To był trzeci lub czwarty raz, gdy zagrałem limp z buttona. Z powodu głębokości stacków, więcej sensu miał limp, a następnie granie postflop. Gdy zaczynam limpować, to tworzy to także dynamikę, w której muszę mieć trochę zagrań limp-reraise w swoim zakresie, aby chronić swoje słabsze limpy. Mój plan, gdy limpowałem, był taki, żeby chronić moje słabe limpy poprzez zagranie limp-all-in, jeśli któryś z moich rywali zagra raise” – tłumaczy Matt.
Żaden z rywali nie zdecydował się na raise. Martin wyrównał blinda, a Sok Chean zaczekał na big blindzie, trzymając 
. Na flopie spadły 
. Martin i Chean czekają. Stout, który trafił dwie top pary, gra za 325.000. Sprawdza go tylko Chean. Na turn spada 
. Chean czeka, Stout gra za 420.000. Chean odpowiada przebiciem do 925.000. Akcja wraca do Stouta.
„Dla kogoś, kto ogląda to rozdanie bez kontekstu, wygląda to tak, że jego check-raise jest tak mały, że oczywiście ma silny układ, a ja mogę zagrać 3-bet za wszystko. Nie widzą oni, wliczając w to rozdania, których przed finałem nie transmitowano, że on wtedy zagrał trochę małych check-raise’ów w podobnych sytuacjach, a następnie spasował wobec all-ina” – analizuje Stout. Nie byłby zdziwiony, gdyby rywal miał w tym rozdaniu gutshota lub inny słaby draw, który check-raise’ował jako blef.
Stout był gotowy na ustawienie pułapki. Nie było szans, żeby wobec tego rywala zagrał check-raise na turnie. Korzyści, które płynęły z zastawienia pułapki, aby zdobyć dodatkowy bet, jeśli ten blefował, są znacznie wyższe od ryzyka, że rywal trafi układ lub będzie mieć „value hand”. Stout sprawdził. Na river spadło 
. Chean gra bet za 600.000. Stout odpowiada all-inem i zostaje sprawdzony. Stout podwoił się do poziomu 59 big blindów, a Chean spadł do piętnastu big blindów.
_____
Obserwuj PokerGround na Twitterze
Zobacz także: Shannon Elizabeth – od „American Pie” i „Strasznego filmu” do pokerowych stołów
_____
Dołącz do najlepszych na PartyPoker!
